Besta túristagos sögunnar iðar í skinninu að rétta þjóðarskútuna.

Ætli orðið túristagos hafi ekki heyrst fyrst árið 1970 þegar Hekla tók upp á því að gjósa, og vera svo vinsamleg að búa til afar aðgengilegt og hæfilega stórt gos í svonefndum Skjólkvíum í norðvesturhlíð sinni, svo að auðvelt var að komast að hraunstraumnum þaðan. 

Á þessum árum var ferðamannastraumur hingað til lands aðeins brot af því sem síðar varð þegar almenningur átti mun meiri kost á að njóta slíks munaðar en nú er. 

Það var ekki fyrr en 2010 í Eyjafjallagosinu og Grímsvatnagosinu þar á eftir sem ferðamannasprengjan mikla sprakk út þrátt fyrir að í hvorugu gosinu væri jafn gott að komast að gosstöðvunum í návígi. 

Holuhraunsgosið var of langt í burtu og óaðgengilegt til þess að verða túristagos. 

En nú er komið fram eldgos, sem hefur þann stóra kost að vera nær mesta þéttbýli landsins en nokkurt annað gos í sögunni. 

Þegar við það bætist að gosið er bæði stöðugt, enn sem komið er, og býður upp á mikið og fjölbreytt sjónarspil samfara flottum sífelldum breytingum, yfirskyggja þessir kostir allir það, að hvað gosið er tiltölulega lítið miðað við flest eldgos síðustu áratuga. 

Í ferð á gosstöðvarnar með þyrlu í dag var veðrið bjart og aðstæður að mestu leyti hagstæðar á þeim hluta gosstöðvanna sem snúa til norðusr á móti vindáttinni. 

 Ef þær vonir margra rætast að þetta gos verði langvinnt, þótt ekki væri nema álíka langt og Surtseyjargosið 1963-67, er hér komið upp í hendur okkar hvalreki á þeim tíma, sem mest þörf var á honum á þessum farsóttarárum. 

Lokaði augunum í þyrluflugi

Garðarnir í Þingeyjarsýslu og hellarnir á Suðurlandi upphaf nýrra staðreynda?

Allt fram undir síðstu aldamót voru hellarnir við Ægissíðu og Laugarvatnshellar nokkurn veginn það eina, sem almennt var vitað um af þeim toga, og tuga kílómetra langir landamerkjagarðar á heiðum í Þingeyjarsýslu voru óþekktir í umræðunni. 

Að þessi mannvirki gætu varpað ljósi á þá miklu efnahagslegu velmegun sem ríkti á Íslandi á Þjóðveldisöld virtist mönnum hulið, og ekki síður, að hún væri af völdum hlýrra veðurfars en síðar varð. 

Enn annar þáttur í þessu var sú rányrkja á skógum, kjarri og graslendi, sem þegar var byrjuð að valda hnignun landsgæða á síðari hluta Þjóðveldisaldar og verða sjálfstæði þjóðarinnar að aldurtila. 

Áður en það gerðist stóðu auðlindirnar undir ríkidæminu sem hafði mannafla til að gera þessi miklu mannvirki, en varð í formi rányrkju að orsök mikils samdráttar þegar loftslag kólnaði allt fram undir 1890. 

Íjósi þessa eru árangursríkar hellarannsóknir mjög spennandi og mikilvægar fyrir skilning okkar á þjóðfélagi fyrri alda. 

Í tengslum við 50 ára afmæli afhendingar handritanna hefur efnahagslegt ríkidæmi á höfðingjasetrum á tímum ritunar handritanna verið nefnt sem einn stærsti áhrifavaldurinn. 

Slíkt er ekkert einsdæmi. Ekki þarf annað en að kanna undirrót þess að Harpa var reist á okkar tímum. Það er ekki tilviljun að það gerðist í gróðabólunni miklu á fyrstu árum þessarar aldar. 

   l

Mergð manngerðra hella í Odda

Ýmislegt sem gengur ekki upp.

Á sama tíma og hægt er að byrja að telja vikurnar niður, sem eftir eru í heimsfaraldrinum hér á landi og reynt að verjast því að ný bylgja smita fari af stað,  má lesa fréttir eins og þá sem þessi pistill er tengdur við. Eitthvað sem virðist ekki ganga upp. 

Fleira virðist ekki vera að ganga upp.  Nýbúið er að segja frá þúsundum umsókna um lóðir á Selfossi og fólksflutningum þangað, sem jafngilda þjóðflutningum á íslenskan mælikvarða. 

Svipað virðist gilda um það fyrirbæri og þjóðflutningana frá Austur-Þýskalandi til Vestur-Þýskalands fyrir 1961 og lýst var á þeim tíma með orðunum að "fólkið kaus með fótunum."  

Skemmdarverk og mikil óregla