Hvernig var þegar reykt var hvar, sem var? Hendurnar mikilvægastar?

Þótt það séu ekki svo ýkja mörg ár síðan reykingar voru bannaðar fyrnist fljótt yfir það, fyrir hvað það bann stóð.

En það var einfaldlega það að víða þar sem margt fólk var samankomið urðu allir að anda að sér reyknum, jafnvel þótt þeir reyktu ekki sjálfir, og rannsóknir sýndu, að þar sem fólk dvaldi langdvölum í rýmum, sem fengu á sig ákveðið orð fyrir þéttan reyk, eins og kom til dæmis fram í hugtakinu "reykfyllt bakherbergi" , jafngilti það því ajáft að bindindisfólkið reykti sjálft að vera inni í slíku rými eða á slíkum stað. 

Nú kann að vera að tóbaksreykur sé mun léttari í sér en veiruúði, en engu að síður er það kannski ekki fjarri sanni, að fyrst tóbaksreykur gat sýkt fólk af banvænum og illvígum sjúkdómum, geti öndunarúði með veirum gert svipað. 

Það þarf ekki annað en smá gola eða andblær utan húss berist á milli manna að léttur úði geti farið jafnvel lengri vegalengd en tvo metra, rétt eins og tóbaksreykurinn gat hér í gamla daga og getur enn. 

Við slík skilyrði er vel líklegt að veiran láti sér tveggja metra regluna í léttu rúmi liggja, enda verður að gæta að því að sú regla er líkast til meðalvegalengd í kyrru lofti. 

Verst er að engin lykt er af veiruskömminni og því ekki hægt að nota lyktrskynið til þess að forða sér frá henni eins og stundum var hægt að forðast tóbaksreykinn. 

Ekki er óhugsandi að upp komi hreyfing eftir heimsfaraldurinn þess efnis að leggja handabönd af því að það blasir við hve greið smitleið felst í þeim. 

Telur ekki mikið gagn að tveggja metra reglunni

Athyglisverð haffriðun Dana með samvinnu sjómanna og náttúruverndarfólks.

Fram að þessu hefur það verið höfuðatriði í friðunaraðgerðum í íslenskri landhelgi að sú friðun hafi stærð og nýtingu fiskistofnanna sem aðalatriði í aðgerðum. 

Þetta hefur að minnsta kosti verið svo áberandi í umfjöllun í fjölmiðlum að í minningunni minnist fólks ekki annars. 

Á umhverfisþingi í dag var greint frá samkomulagi, sem dönsku náttúruverndarsamtök og samtök sjómanna (kannski líka útgerðarmanna, en það var ekki nefnt) hafa náð um að hefja sérstaka friðun svæða í landhelginni, ekki endilega bara begna fiskistofnanna einna, heldur með almenna vistfræði og vistkerfi í huga.  

Byrjunrskrefið er friðun á 10 prósent landhelginnar, en stefnt að frekari friðun víðsvegar um landhelgina. 

Séu miklir hagsmunir og sjónarmið í húfi hjá Dönum hlýtur slíkt að eiga enn meira við hjá okkur og getur orðið fróðlegt að sjá hvernig Danir spila úr sínum spilum.

Hér á landi hefur til dæmis verið umræða um þann skaða lífríkinu á hafsbotni sem notkun botnvörpu hefur, og væri fróðlegt að skoða og bera saman sambærileg svæði hjá Dönum og okkur.  

Beint: Tólfta Umhverfisþingið

Mikilfengleg landsköpun á "Gígastjaka" brýst út í upphafi umhverfisþings.

Tólfta umhverfisþing var að hefjast þegar þegar þessar línur eru ritaðar og er afar fróðlegt að þessu sinni, eins og heyrist strax í upphafi í setningarávarpi umhverfisráðherra, þar sem kemur fram að árangur er þegar orðinn vel mælanlegur á ýmsum sviðum í loftslagsmálum, hringrásarhagkerfi og friðlýsingum og fleiri aðgerðum í náttúruverndarmálum. 

Og það er engu líkara en að suður við Fagradalsfjall sé mikilfengleg náttúrukraftasýning í stórauknum krafti í syðsta gígnum á "Gígastjakanum" sem þar hefur myndast á gossprungunni ofan á kvikuganginum, sem hraunið kemur nú úr af auknum krafti, að minnsta kosti í bili.  

Þokkalegur skjálfti í nótt

Táknar mikil snjókoma kólnun veðurfars?

Aður hefur verið minnst á hið heimsþekkta atvik á Bandaríkjaþingi þegar stuðningsmaður Trumps kom eitt sinn í ræðustól á útmánuðum 2017 og henti snjóbolta fram í salinn með þeim orðum, að þessi snjóbolti sýndi ótvírætt, að hlýnun andrúmslofts jarðar væri lygi, spunnin upp af vísindamönnum, sem hinn nýkjörni forseti hefði sagt að ætti að reka með tölu og ráða "alvöru vísindamenn" í staðinn, sem kæmust að réttum niðurstöðum.   

Met snjókoma í norðausturríkjum Bandaríkjanna um þessar mundir var líka tekin sem dæmi um kólnun jarðar og sönnun þess að vísindasamfélagið hefði rangt við.

Bæta má því við, að fyrstu ár hlýnandi loftslags upp úr síðustu aldamótum voru snjókomumetin slegin á norska hálendinu.  

En þegar meta á svona viðburði getur verið gott að gæta að því að mikil snjókoma byggist ekki aðeins á lofthitanum, heldur miklu fremur á úrkomunni. 

Þannig getur miklu meiri snjó sett niður þegar hiti er nálægt frostmarki heldur en þegar það er mikið frost, og að oftast ræður úrkoman því miklu frekar en beinn loftkuldi, hvort snjóalög verða mikil. 

Gott dæmi um þetta voru miklir snjóavetur í Noregi eftir að hlýindaskeið gekk þar í garð um aldamótin, en engu að síður minnkuðu helstu jöklarnir ár frá ári, svo sem Folgefönn og Harðangursjökull vegna þess að hlýnun loftslagsins á vorin, sumrin og haustin olli miklu meiri bráðnun en svaraði til snjóalaganna. 

Jöklarnir hér á landi minnkuðu líka áfram, þótt stundum snjóaði mikið á veturna, svo sem á hálendinu norður af Mýrdalsjökli.   

Rigndi meira en snjóaði