"Hlauparaveikin". Lækning: Ganga á sandölum og stigahlaup.

Maðurinn var ekki skapaður til að hlaupa tugi kílómetra á sléttu malbiki. Mikið rétt, en samt er til fullt af fólki, sem gerir þetta árum saman án nokkurra slæmra áhrifa á líkamann, að því er séð verður.  

Síðan eru aðrir, þeirra á meðal síðuhafi, sem fengu að finna fyrir óþyrmilegum afleiðingum af miklum hlaupum um ævina. 

Fyrra skiptið var árið 2003 þegar það var eins og að einhverjar flísar eða glerbrot hefðu stungist upp í iljarnar, þannig að það var alveg óskaplega sárt, líkt og að það væri byrjað að grafa í þessu.  

Læknisskoðun leiddi í ljós það sem læknirinn nefndi "hlauparaveikina". Við síendurteknar lendingar líkamans á iljunum í hlaupum, átu neðstu beinin sig í gegnum holdið í þófunum, 

Lækningin fólst í sérstöku innleggi, sem dreifði líkamsþunganum frá hinum aumu blettum. 

Fyrir nokkrum árum týndust innleggin en þá var ég farinn að ganga mest á sandölum, og hef verið í lagi síðan.  

2005 kom síðan þriðja aðgerðin vegna bilunar í hnjáliðum með yfirlýsingu læknis um, að hnjáliðirnir væru að þrotum komnir vegna óhæfilega mikilla hlaupa minna í gegnum tíðina.

Hann vitnaði í viðtal við Helenu Eyjólfsdóttur, sem ólst upp í Stórholtinu eins og ég, en sagðist ekkert hafa kynnst mér, vegna þess að hún hefði aldrei séð mig nema hlaupandi.  

Hnén væru ekki sköpuð fyrir þúsundfaldar lendingar í endalausum hlaupum á hörðu undirlagi, til dæmis í allt mörgum æfingum í innanhússfótbolta á steinsteyptu gólfinu í KR-húsinu árum saman. 

Dapurlegt fyrir mann, sem var skráður í Fram tveimur mánuðum fyrir fæðingu að láta KR eiga þátt í eyðileggingu hnjánna. 

Nú yrði að skipta um báða hnjáliði. 

Þegar spurt var um möguleika á að láta hnén lafa eitthvað lengur var svarið: Kannski, en með því að banna hlaup hér eftir. 

Þegar heim kom, var samt niðurstaðan, að hann hefði ekki bannað mér að læðast hratt. 

Og með því að hlaupa upp stiga, væri ekki hlaupið með hörðum lendingum, heldur væri þetta klifur er tvær tröppur yrðu teknar í skrefi. 

Núna, 16 árum seinna, eru hnén skárri en 2005 ef eitthvað er. 

Læknirinn kallaði mig til sín í fyrra, steinhissa á þessu, en þegar ég lýsti stigaklifrinu, hæfilegum hjólreiðum á rafreiðhjóli með handgjöf auk reglulegrar hraðgöngu tvisvar í viku, sagði hann þennan árangur styðja nýjar kenningar varðandi þann árangur sem allar hreyfingar til að styrkja fæturna á svæðunum kringum hnjáliðina geta borið með sér fyrir hina veikluðu liði sjálfa. 

Einnig sálrænt gildi þess að segja við sjálfan sig þegar mann verkjar í hnén: "Nú er ég sárhnjáður."  Þá fer maður að brosa og gleymir verknum. 

Af hverju fær fólk tábergssig?

"Svona er Ísland: Ýmist þensla eða slaki."

Í meira en heilt ár hefur þjóðin þráð það ofurheitt að lífga ferðaþjónustuna við eftir svartnætti kófsins. 

Og loksins núna sést ljósið við enda ganganna, og ekki bara það, í viðbót við það að geta farið að slaka á sóttvarnaraðgerðum fáum við þetta líka besta túristagos allra tíma upp í henurnar. 

En gleðin virðist geta orðið takmörkuð, því að nú bregður svo við að aðsókn ferðamanna virðist ætla að verða of mikil til þess að hægt sé að anna þeirri greiningu svonefndra PCR-prófa sem framkvæma þarf til þess að þeir fái að komast ferða sinna hér á landi. 

Einhverjir myndu kalla þetta lúxusvandamál, en vandamál er það nú samt. 

Til hughreystingar má kannski raula upphaf lags og texta sem hefur verið gert um svona fyrirbæri undir heitinu 

 

SVONA ER ÍSLAND. 

 

Svona er Ísland; svona er Klakinn;

upp og niður 

alla tíð; 

það er ýmist þenslan eða slakinn

með bresti´og braki 

ár og síð. 

 

Stundum er gaman; stundum er vandi; 

stundum menn botna 

engu í 

en una því að loft sé lævi blandið

og elska landið

og lifa´af því. 

 

Og ef allt fer í steik og köku´og klúður,

menn klóra´í bakkann, bæta sig, 

það gengur betur næst."....

Útlit fyrir að flöskuháls myndist

"Bíll kemur manni þó á milli staða..."

Bandaríski sjónvarpsmaðurinn Bill Maher er oft dæmigerður fyrir það sem stundum er sagt um menn, að "oft ratist kjöftugum satt á munn". 

Í alllöngu spjalli sínu í síðasta þætti varð honum tíðrætt um það rafmyntahagkerfi, sem verður sífellt fyrirferðarmeira í nútíma efnahagsbúskap heimsins. 

Maher sagði að hvorki hann, viðmælendur hans í þættinum né áhorfendur hans hefðu minnstu hugmynd um hvernig þessar rafmyntir væru nú orðnar svo fyrirferðarmiklar, ekki aðeins í þjóðabúskapnum, heldur líka í sívaxandi hluta af orkubúskap þjóðanna í formi þeirra óheyrilegu notkunar raforku, sem rafmyntakerfin krefðust.  

Við Íslendingar verðum þessa áþreifanlega varir í gegnum orkueyðslu gagnaveranna, sem hér eru. 

Maher nefndi Hrunið 2008 sem dæmi um efnahagsbólu, sem óx og óx næsta stjórnlaust og kollkeyrði síðan bankakerfið þegar í ljós kom að öll þessi fáránlega stóru verðmæti voru að mestu réttnefnd hugarfóstur, ímynnduð verðmæti skuldaspilaborgar. 

Maher hefði líka getað nefnt orsök stóru heimskreppunnar sem skall yfir heiminn með stórflóðsþunga haustið 1929 þegar hátimbrað hlutabréfkerfi sprakk með gríðarhvelli og stærstur hluti þess hrunds hafði falist í huglægum verðmætum.  

"Þegar maður ber hlutlægt verðmæti eins og bíl saman við svipað huglægt verðmæti og rafmynt" sagði Maher, "verður maður agndofa og hvumsa og skilur hvorki upp né niður. Bíllinn er áþreifanlegur og flytur mann þó fjandakornið á milli staða."  

Stofnandi rafmyntar milljarðamæringur