Hitler fagnaði því að þýski herinn hefði tekið Stalingrad haustið 1942.

Umsátur í hernaði og herkví eru ævinlega dramatísk fyrirbrigði og verða oft fræg. Sem dæmi má nefna umsátrið um Massada í sögu Gyðinga, umsátrið um Borgarvirki úr Íslendingasögunum og  umsátrin um Leningrad, Demyansk, Sevastopol og Stalingrad í Seinni heimsstyrjöldinni. 

Sókn 6. hersins til Stalingrad haustið 1942 gekk nógu vel til þess, að Hitler lýsti því yfir eftir að her hans hafði komist að Volgubökkum og króað liðsmenn Rauða hersins inni í þessari verksmiðjuborg, að þar hefði unnist mikill sigur. 

Hann fagnaði þessu og gaf út þá yfirlýsigu að Stalingrad væri fallin "að undanteknum örfáum afmörkuðum smáblettum."  

Sunnar var stóra sóknin 1942 komin til Grosny langleiðina til olíulindanna við Kaspíahaf og her Rommels var kominn inn í Egyptaland í seilingarfjarlægð við Kaíró og Súezskurðinn. 

En 8. nóvember gerðu Bandamenn innrás í Norður-Afríku úr vestri og sóttu til austurs. Skömmmu síðar tapaði Rommel orrustinni um El Alamain, og í janúarlok gafst von Paulus upp í Stalingrad eftir vel heppnaða brellu Rússa, sem lokuðu 6. herinn inni með tangarsókn. 

Þarna gafst upp 300 þúsund manna her og aðeins örfá þúsund liðsmannanna lifði stríðið af. 

Það væri freistandi að vonast til þess að yfirlýsingar Pútíns um allsherjar sigur Rússa í Maríopol með aðeins eina verksmiðju ótekna væru af svipuðum toga og keimlík yfirlýsing Hitlers á sínum tíma varðandi Stalingrad. 

En líkurnar eru því miður nær engar.

Það er enginn óvígur stórher Úkraínumanna að koma á vettvang til að breyta stöðunni yfir í innikróun rússnesks hers. 

Stalingrad var mikilvæg iðnaðarborg og Maríopol er það líka. Báðar lagðar í rústir í stórorrustum. 

Mariopol hefur lykilstöðu fyrir þá fyrirætlan Rússa að leggja undir sig svo stóran hluta af austanverðri Úkraínu að Rússar fái og haldi öflugri fótfestu á meirihluta strandarinnar við Svartahaf.  

Fagnaði „frelsun“ Maríupol