"Góður málstaður" er ekki alltaf trygging fyrir viðunandi úrslitum styrjalda.

Vel gerð sjónvarpsþáttaröð um stríðið í Írak sem hófst 2003 og virðist standa enn standa, þótt innrásarherinn væri á braut 2011, sýndi á afar áhrifamikinn hátt hvernig það dugar ekki alltaf að einblína á "góðan málstað", ef styrjaldarreksturinn endar með hreinum hörmungum og augljósu klúðri.   

Þegar Íraksher Saddams Husseins hafði beðið afhroð í Flóastríðinu 1991, stóðst George Bush eldri þá freistingu að fylgja sigrinum eftir og taka Bagdad, Írak og Saddam. 

Þótt Saddam hefði verið hroðalegur harstjóri og meðal annars notað eiturhernað til að drepa eigin þegna, töldu fróðir ráðgjafar Bush að ef lengra yrði gengið en að frelsa Kuweit yrðu afleiðingar hernáms bæði ófyrirsjáanlegar og afar alvarlegar. 

Því miður varð George W. Bush haldinn þeirri þráhyggju, að hann þyrfti að verða föðurbetrungur með því að fella Saddam og "skapa frelsi og öryggi" fyrir Írak. 

Bush eldri hafði vandað sérstaklega til bandalags þjóðanna, sem bjuggu til herinn til að endurheimta Kuweit úr krumlum Saddams, en sonurinn lét spinna upp sögur um "gereyðingarvopn" í i eigum Saddams, sem aldrei fundust, heldur reyndust hugarórar einar. 

Að vísu fannst Saddam og var líflátinn, en öll framganga Bandaríkjahers varð hörmungarsaga, sem kostaði milljónir mannslífa þegar upp var staðið og Íslamska ríkið svonefnda fór hamförum í kjölfar svonefnds "Arabísks vors", sem átti að slá í gegn sem sigur hins "góða málstaðar" vestræns lýðræðis. 

Enn sér ekki fyrir endann á þessum hrakförum öllum sem meðal annars voru ræddar á fundi leiðtoga Tyrkja, Rússa og Írana. 

Angi nýrrar heimsmyndar teygir sig nú norður til Ukraínu, og stríðið þar er í eðli sínu gamaldags landvinningastríð í krafti hervalds, þar sem raunverulegar efnislegar auðlindir orku og hraefni eru það, sem allt snýst um, þótt á yfirborðinu sé talað um "góðan málstað vestræns frelsis og lýðræðis." 


mbl.is Sakar Vesturlönd um að kynda undir stríðinu
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

"Fléttuakstur," óskiljanlegt fyrirbrigði fyrir Íslendinga? "Flækjuakstur hjá okkur?"

Eitt af tugum nýrra og mikilvægra umferðarmerkja er kannski eitt það mikilvægasta vegna þess að okkur Íslendingum hefur flestum verið ómögulegt að skilja fyrirbærið, sem um ræðir.1355381

Hér skal sett inn mynd af þessu nýja merki, sem þýðir, að framundan sé svonefndur "fléttuakstur", sem líka hefur verið nefndur "tannhjól" eða "rennilás."

Líklega er hvoru tveggja um að kenna, að það stríði á móti svonefndu Íslendingseðli að gefa í einu eða neinu neitt eftir í þeim hálfgerðu slagsmálum sem eru þar sem akreinar og renna saman í eina, - og eins hitt, að ökumönnum eru gjarnir til að telja að svæðið fyrir framan þá sé yfirráðasvæði þeirra, en heyri alls ekki undir hugtakið "fyrstur kemur, fyrstur fær", sem víða er farið eftir skilyrðislaust erlendis, svo sem á gatnamótum í bandarísku bæjum. 

Fléttuakstur á sér svo langa hefð og sögu erlendis, að margir útlendingar eiga erfitt með að skilja þá flækju, sem oft verður í umferðinni hjá okkur. 

Eitt gott dæmi um fléttuakstur erlendis er að finna á hringtorginu stóra við Sigurbogann í París þar sem mætast einar elleftu götur og breiðstræti í einum hring. 

Þarna gengur umferðin að því er virðist áfallalaust eins og ekkert sé eðlilegra. 

Ef maður hugsar sér að hægt væri að henda Íslendingi undir stýri á hverjum bíl á sama augnabliki er lang líklegast að þar yrði stærsti fjöldaárekstur sögunnar. 

Ekki bara vegna þess hve fjarlægt svona akstursfyrirbrigði er okkur í hugsun og framkvæmd, heldur vegna þess að sennilega myndum við kalla fyrirbrigðið flækjuakstur.  


mbl.is Á fimmta tug nýrra umferðarmerkja tekin í notkun
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 21. júlí 2022

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband