Gosið mikla í Grímsvötnum var árið 2011, þar áður gaus þar 2004 og 1998.

Nauðsynlegt er að hafa yfirsýn, byggða á réttum staðreyndum í annars ágætri viðtengdri frétt á mbl.is um Bárðarbungu.  

Þar er birt mynd, sem sögð er af eldgosi í Grímsvötnum árið 2013, en það ár gaus hvergi, heldur voru tvo stór gos sitt hvorum megin við 2013 í tíma. 

Gríðarmikið gos varð þar árið 2011, sem olli svo miklu öskufalli, að flug truflaðist yfir Atlantshafið og féll til jarðar í Vestur-Skaftafellssýslu og gerði þar myrkur um hábjartan dag. 

2014 til 15 varð svo gos í Holuhrauni, sem hafði í för með sér mesta hraunrennsli síðan 1783 og olli eitruðu lofti á stórum hluta landsins. 

Gosið í Holuhrauni 2014 sýndi að áhrifasvæði Bárðarbungu teygði sig norður fyrir Dyngjujökul í átt til Öskju. 

Nú hefur land risið undir Öskju síðan í fyrra og fróðlegt verður að vita hvort eða hvernig það gæti tengst Bárðarbungu eða hvort ekki sé liklegt að umbrot í Öskju séu sjálfstætt fyrirbæri. 

Vitað er að Bárðarbunga hefur stjórnað gosum allt suður undir Torfajökul fyrr á öldum, svo að enginn skyldi vanmeta getu þessarar öflugu megineldstöðvar. 

Þrýstingur eykst enn í öflugustu eldstöð landsins

"Að hika er sama og að tapa"? Ömurlegt upphaf Seinni heimsstyrjaldarinnar.

Var að skoða upphaf Seinni heimsstyrjaldarinnar og undrast hve létt Þjóðverjar komust upp með það að nota mestallan her sinn og allar skriðdrekasveitir til þess að bruna yfir Pólland án þess að Frakkar og Bretar virtust þora að gera neitt. 

Frakkar voru með langstærsta her heims, alls ríflega fimm milljónir manna, og Bretar með tæpa milljón í vioðbót. 1. september voru hundrað franskar herdeildir tilbúnar til að bruna tafarlaust inn í Þýskaland þar sem aðeins 23 herdeildir voru til varnar. Þetta var hvorki meira né minna en fimmfaldur liðsmunur!

Frakkar, Bretar og Pólverjar voru með samtald 8,5 milljónir hermanna en Þjóðverjar aðeins 3,7 milljónir. Flugvélar Þjóðverja voru um 4000 en Frakka, Breta og Pólverja 5000. 

Allar fyrstu vikur stríðsins fóru í japl, jaml og fuður hjá hinni þunglamalegu og gamaldags forystu franska heraflans, og hikandi aðgerðir fóru í vaskinn fyrir þá á meðan Þjóðverjar brunuðu áfram í sínu leifturstríði og gersigruðu pólska herinn á rúmri viku. 

Herfræðingar þess tíma göptu af undrun yfir þessum ofurhraða, margföldun miðað við fyrri styrjaldir, og í hernaði gildir lögmálið "hraðinn drepur."   

Það tók þrjá fyrstu septemberdagana fyrir Frakka að segja Þjóðverjum stríð á hendur eins og þeir voru búnir að hóta fyrirfram, og þetta gerðist á meðan hver mínúta var dýrmæt.

Innrásin var gerð á föstudegi og formfastar vinnureglur um helgar hjá Frökkum töfðu aðgerðir, þannig að þeirra stríðsyfirlýsing kom ekki fyrr en klukkan fimm síðdegis á sunnudegi, sex klukkustundum á eftir yfirlýsingu Breta! 

Hernaðarsérfræðingar og hershðfíngjar hafa lýst því síðar, að á fyrstu viku stríðsins hefði franski herinn getað lagt undir sig stór landsvæði í Þýskalandi og komist yfir Rín. 

Að vísu var með semingi gefin skipun seint og um síðir um að sækja fram, en slík var ákvarðanafælni herstjórnarinnar frönsku, að herflutningarnir fóru víða fram á daginn, en síðan var lið dregið til baka í skjóli myrkurs á næturna. 

Frakkar þorðu ekki að nýta sér yfirburði í þungavopnum og flugvélum til að ráðast á skotmörk við Rín af ótta við að Þjóðverjar myndu svara í sömu mynt yfir Signu!   

Orðtakið að hika er sama og að tapa kemur í hugann þegar litið er yfir tðlurnar, sem leiða Max Hastings sagnfræðing til þeirra ummæla í bestu bók, sem skrifuð hefur verið um Seinni heimsstyrjöldia, að svik Breta og Frakka við Pólverja hafi verið einhver verstu svik styrjaldarinnar.