Loftbelgsflug er vandasamt en óviðjafnanlegt ef vel gengur.

Hokinn af reynslu af flugi í loftbelg sendir Íslendingunum sem brotlentu í slíku loftfari í Frakklandi samúðarkveðjur. Sjálfur á hinn hokni að baki tvö loftbelgsflug, annað 1976 og hið síðara 1986, og voru þau eins gerólík og hugsast gat. 

Loftbelgurinn í fyrra fluginu tók flugstjórann og farþega, og tók karfan einn farþega.

Átti sá að verða fyrsti Íslendingurinn í loftbelgsflugi á Íslandi en í flugtakinu var vindurinn svo mikill að karfan skoppaði fyrst á öskrandi ferð eftir túninu, sem notað var til flugtaksins á Álftanesi með farþegann hangandi utan á körfunni. 

Hún lenti í girðingu, sleit sig af henni, fór yfir Álftanesveginn og gegnum aðra girðingu en sleit sig lausa, og með því að kynda gasblásarann sem óður væri, tókst belgstjóranum að rífa belginn á flug, en heyrði ekkert neyðarköll mannsins, sem enn hékk á körfunni og upplifði mesta skelfingaraugnablik ævinnar, horfandi á jörðina fjarlægjast og vissi að aðeins sekúndur yrðu þar til handtakið myndi losna. 

En þá lenti belgurinn í niðustreymi, skall á jörðinni og "farþeginn" kútveltist í móanum. 

Belgurinn fór áfram og lenti að hluta til á kafi í Lambhúsatjörn, reif sig upp og stefndi á tímabili inn um gluggann hjá forsetanum en slapp þó naumlega yfir. 

Áfram hélt belgurinn og stefndi næst á Akrafjall, en slapp enn á ný naumlega við brotlendingu, en í framundan blasti við miklu hærra fjall, Skarðsheiðin og ákvað að lenta í Leirársveitinn. 

Þar tókst ekki betur til en svo, að belgurinn lenti í háspennulínu og kortslúttaði allri sveitinni með miklu eldblossa. 

Belgstjórinn marðist illa og neðsti hluti belgsins brann. en þarna lauk þessu dæmalausa flugi.

Tíu árum síðar var þegið boð um flug frá Reykjavíkurflugvelli í erlendum loftbelg, og var það slíkur draumur að erfitt er að lýsa því. 

Belgstjórinn komst inn í hitauppstreymi eftir flugtak á norðausturhluta vallarins og þegar belgurinn var kominn yfir austasta hluta Fossvogshverfisins, var hægt að slökkva á gasinu og líða hljóðlaust með heitri golunni eftir byggðinni, svo að sums staðar var hægt að heilsa fólkinu og skiptast á kveðjum við það, þar sem það var sólbaði á svölunum! 

Þessar tvær gerólíku flugferðir á sams konar loftbelgjum sýna, hve skammt getur verið á milli mikilla hrakfara og einstaklega vel heppnaðra draumaferða á þessum loftförum. 

 

Ellefu Íslendingar í loftbelg sem brotlenti