Íslands þúsund ár

11.8.2015 | 11:45

Heimsókn sem breytti ýmsu.

Þegar ekkja Picassos kom til Íslands kom það í hlut Hrafns Gunnlaugssonar kvikmyndaleikstjóra að hafa ofan af fyrir henni einn dag um verslunarmannahelgina.

Hrafn hringdi í mig og spurði mig hvað væri helst að sjá og hægt væri að komast yfir á einu síðdegi ef notuð væri flugvél.

Þegar Hrafn var annars vegar var ekki hugsað smátt heldur gerðar ítrustu kröfur og niðurstaðan varð að sýna ekkjunni Þingvelli, Geysi, Gullfoss, Heklu, Þórsmörk, Eyjafjallajökul, Vestmannaeyjr, hluta af dagskránni í Þjóðhátíðini í Eyjum og Reykjanesskagann í einni snöggri ferð.

Við lentum á túnskika alveg uppi við sjoppuna á Geysi, ekkjan gekk um hverasvæðið, ók fram og til baka að Gullfossi og kom um borð í FRÚna fyrir austan Geysi og síðan voru Hekla, Þórsmörk, Eyjafjallajökull og Vestmannaeyjar tíndar upp og Hrafn fór með ekkjuna í brekkuna í Herjólfsdal á meðan ég skemmti á sviðinu.

Hrafn hló mikið eftir á af þeirri lífsreynslu að sitja stundarkorn í brekkunni. Hann og ekkjan settust niður inni í hópi af ölvuðum samkomugestum að sumbli og samræður þeirra á meðan ég og fleiri voru á sviðinu fannst Krumma óborganlegar:

"Er hann fyndinn" spurði einn.

"Já, ég held það" svaraði annar. "Fáðu þér einn".

"Núna var hann ekki fyndinn, var það?"

"Jú, jú, ég held að þetta hafi verið fyndið hjá honum," svaraði sá þriðji.

Þannig héldu gestirnir áfram að velta vöngum yfir því hvað væri að gerast á sviðinu án þess að þeir virtust hafa hugmynd um það hvað væri þar á seyði.

"Þeir voru allan tímann að pæla í þvi hvort þetta væri fyndið en samt hló ekki einn einasti maður" sagði Hrafn og skellti upp úr á sinn alkunna hátt.

Ekkjan missti alveg af Reykjanesskaganum á leiðinni til Reykjavíkur, því að hamagangur dagsins virtist hafa þreytt hana og hún steinsofnaði.

Hrafn fór þá að spyrja mig um það hvað ég væri að sýsla hjá Sjónvarpinu og ég sagði honum frá því.

"Já, en hvað langar þig mest til að gera?" spurði Hrafn.

"Ég er víst með alltof margar hugmyndir," svaraði ég, "en ein þeirra, sem ég hef lengi gælt við, er sú að búa til klukkustundar þátt í beinni útsendingu úr sjónvarpssal og lika utan úr bæ og utan af landi, þar sem fjallað yrði um það helsta sem væri að gerast á líðandi stundu, nánast allt milli himins og jarðar og þátturinn myndi því heita "Á líðandi stundu"".

Hrafni fannst hugmyndin áhugaverð og spurði um viðbrögð við henni.

Ég svaraði því til að þau væru neikvæð, - sagt væri að hún væri of dýr og flókin og að ég væri búinn að sætta mig við það að hún yrði aldrei að veruleika.

"En eru ekki mannskipti á döfinni" spurði Hrafn.

Ég kvað svo vera en ólíklegt væri að það breytti nokkru.

"Ekki ef ég sæki um dagskrárstjórastöðuna og fæ hana" svaraði Hrafn. "Eg hef verið að velta þessu fyrir mér og svei mér ef ég geri það bara ekki. Það má alveg hrista duglega upp í dagskránni og ég myndi gera það."

"Ertu með einhverjar hugmyndir?" spurði ég.

"Margar", svarði Hrafn, "til dæmis að hafa stóran áramótadansleik í beinni útsendingu og bjóða á hann öllu þekktasta fólki landsins".

Nokkru síðar frétti ég að Hrafn hefði sótt um dagskrárstjórastöðuna og framhaldið þarf ekki að rekja.