Hundur, sem geltir, eða hundur sem bítur?

Allir einræðisherrar þurfa á því að halda að getað þjappað þjóð sinni að baki sér gagnvart ytri ógn. 

Ef sú ytri ógn er ekki til staðar verður einfaldlega að skapa hana. 

Ekki er verra ef hægt er að búa til eitthvað sem hefur fælingarmátt gagnvart meintri ógn. 

Fáránlega stór kjarnorkuvopnabúr Bandaríkjanna og Rússlands eru afrakstur af Kalda stríðinu sem stóð í 44 ár, án þess að kjarnavopnunum væri beitt, en í sífelldum ótta við að þeim yrðir beitt, því að fælingarmátturinn byggðist á því að láta andstæðinginn vera viss um að ekki yrði hikað við að beita þeim, sem sá, sem réð yfir þeim, teldi það óhjákvæmilegt. 

Öll hegðun stjórnvalda Norður-Kóreu ber merki slíks kalds stríðs. 

Fælingarmáttur getur birst á broslegan hátt. 

Sagt var að Bretar hefðu stillt upp fallbyssum úr tré og nær ónýtum byssum frá 19. öld hér og þar hér á landi þegar þeir hernámu landið með aðeins rúmlega 700 hermönnum vorið 1940. 

Þetta myndi sjást á hugsanlegum loftmyndum Þjóðverja og hafa fælingarmátt. 

Hundar nota gelt til að skapa fælingarmátt gagnvart hugsanlegu áreiti. 

Flestir hundar gelta þannig ævina alla án þess að bíta neinn. 

En síðan eru til hundar bæði gelta og bíta. 

Því miður þarf heimurinn að búa við það að vita ekki hvort her Norður-Kóreu er hundur sem bara geltir eða hundur sem á líka eftir að bíta. 

Og hve hættulegur er hann ef hann bítur?

Því að meðal þess, sem skapar óvissu, er það hvort langdræg kjarnaflaug á hersýningu er það í raun og veru eða bara eftirlíking, eins og sagt var að hefðu verið settar upp í byrjun hernáms Breta í maí 1940. 

N-Kórea með langdræga kjarnaflaug?

Athugasemdir

[Þorkell Guðnason, 16.4.2017 kl. 10:25]

Spegilinn 1958 var "traust" heimild sem:

 "...minntist þess með angurblíðu, þegar

Bretinn var að hernema okkur hérna um

árið og bæði fallbyssurnar og hjúkkurnar

voru úr gamla stríðinu"