Verkefni fyrir snjalla teiknara?

Það yrði dálítið sérstakt ef hér yrði það tekið til bragðs að láta snjalla "karekatúr"teiknara teikna myndir af réttarhöldum og þeim, sem þar koma fram. 

Ýmsir góðir hafa verið á stjái í gegnum tíðina, og minnist ég til dæmis gamals sessunauts míns úr M.R., Gunnars Eyþórssonar. 

Hann gerðist forfallinn andlitsteiknari í 3ja bekk, og allan veturinn, sem við sátum saman, teiknaði hann hvern einasta kennara margsinnis í hverjum tíma. 

Hann hélt þessu áfram af einstakri fullkomnunaráráttu, og það var undravert að fylgjast með framförunum.  

Hann teiknaði myndir í ýmsum stærðum, og vegna þess að þetta þurfti að fara leynt, varð hann afar slyngur í að teikna mjög litlar myndir. 

Í sjötta bekk teiknuð tveir nemendur, Gunnar og Kristján Thorlacius, allar myndirnar af kennurum og nemendum.

Þegar þeir höfðu skipt með sér verkum var Gunnar beðinn um að fara næmum höndum um einn kennarann, sem kom í hans hlut, og stilla sig um að myndin af þessum kennara yrði skopmynd, því að þessi kennari var afar viðkvæmur, og átti það til að tárast ef gamanið varð grátt. 

Gunnar samþykkti þetta og sagðist myndu teikna svo nákvæma mynd af hinum grátgjarna kennara, að varla yrði hægt að sjá hvort þetta yrði teiknuð mynd eða ljósmynd. 

Síðan birtist myndin í Faunu, og í ljós kom, að Gunnar hafði haldið loforð sitt 100 prósent. 

Þetta var líkast ljósmynd, en samt eins og ljósmynd, tekin á afar viðkvæmu augnabliki, þvi úr svipnum og votum augunum skein að kennarinn var í þann veginn að bresta í grát. 

Og þegar hann sá myndina fór hann að gráta! 

En myndin er einhver fyndnasta teiknaða andlitsmynd sem ég hef séð. 

 

„Ég tel þetta óheillaspor“