Oft erfitt að útskýra aðstæður.

Það er skiljanlegt þegar fólk á erfitt með að dæma um aðstæður, sem það þekkir ekki "frá sínum bæjardyrum." 

Ég stend í töluverðum netsamskiptum og símaviðtölum við útlendinga, oftast fjölmiðlafólk, sem getur engan veginn trúað því hvernig aðstæður eru hér á landi í svartasta skammdeginu. 

Kostar oft langvarandi fortölur til þess að fá það til að hætta við Íslandsferð í janúar og fram eftir febrúar. 

Þótt því sé sagt að á þessum tíma sé ekki hægt að treysta á samgöngur og því síður á myndatökuskilyrði og nefni einfaldar staðreyndir, svo sem að sólin komist varla á loft heldur séu fjórar til fimm klukkustundir á dag með sólarupprás og sólarlagi sem renni saman í eitt, en 20 klukkustundir í hverjum sólarhring sé myrkur, virðist þetta annað hvort fara inn um annað eyrað og út um hitt eða að það gleymist jafnharðan. 

Svipað er að segja um útskýringar á veðri og færð. 

Að sumu leyti á þetta við um stóran hluta íslensku þjóðarinnar, sem þekkir ekkert annað en færð og veður í Reykjavík og áttar sig ekki á áhrifum hæðar yfir sjó, landslagi á fjöllum og við fjöll og þeim veðrum sem þar skapast og eru oft gerólík því sem er á miðju höfuðborgarsvæðisins. 

Sem dæmi má nefna einn þekktasta sjónvarpsmann Belgíu sem gat einfaldlega ekki skilið af hverju ég bað hann ítrekað frá því í haust um að koma ekki hingað í janúar, en hann stóð í þeirri trú að þá væru stórkostlegustu möguleikarnir til kvikmyndatöku og ferðalaga.

Einnig hélt hann að þá skartaði hin litfagra íslenska náttúra sínu fegursta og að best færi gæfust til að taka loftmyndir og lenda á afskekktum lendingarstöðum.  

Ekki var hægt að þoka honum lengra með komudaginn en til 15. febrúar, en hann var spenntur fyrir hinum íslensku þorrablótum og það var svo sem skiljanlegt. 

 

„Þetta er stórt og krefjandi verkefni“