Vélhjól: Að vinna upp glötuð unglingsár. Bylting að hefjast.

Ég hef áður lýst því hér á síðunni hvernig áunnir fordómar mínir gegn hjólum hrundu við það að fara af bíl yfir á tvö hjól, rafreiðhjól og létt "vespu"vélhjól í 125 cc flokki og hætta að mestu notkun á bensínbíl.  

Þessi stærðarflokkur vélhjóla hefur þá kosti, að eyða aðeins um þriðjungi á við bíl af eldsneyti, kosta fjórum sinnum minna nýtt, eru tíu sinnum léttara en svokallaður smábíll en ná samt þeim hámarkshraða sem leyfður er á þjóðvegum hér á landi. 

50 cc hjólin, sem talsvert eru farin að sjást hér, eru enn léttari og ódýrari, en bundin við 25 km hámarkshraða ef komast á hjá skráningu og tryggingarskyldu. 

Í öðrum löndum Evrópu fá heldur stærri 125 cc hjól ívilnanir (sjá mynd) vegna þess hve mjög þau létta á borgarumferð með nettleika sínum og unglingar mega aka þeim ári yngri en bíl. 

Ástæðan er einnig sú að reglurnar um þessi hjól eru þannig, að þau eru í kringum 100-130 kíló að þyngd, með mest 125 cc mótor, sem má ekki vera meira en 15 hestöfl.

Allt stuðlar þetta að ótrúlega litlu vistspori og minni slysahættu, því að á slíku hjóli og stærri hjólum er mikill munur.

Í dag hafa vélhjólaframleiðendur á markaði ný vélhjól, sem kosta álíka og ódýrustu bílar og eru fyrir ofan þennan 125 cc flokk, ná 200 kílómetra hraða og eru innan við 4 sekúndur úr kyrrstöðu upp í 100 km hraða, fljótari en fljótustu Benzar og BMW. 

Áður hefur verið greint frá því, að langstærsta orsök hærri slysatíðni á vélhjólum en á bíl felst í slysum vegna ölvunar ökumannanna. 

55 prósent slysa á vélhjólum eru vegna ölvunar ökumannsins, en innan við 20 prósent á bílum. 

Ef í viðbót við að vera allsgáður er þess síðan gætt að vera með lokaðan hlífðarhjálm og í vélhjólastígvélum, auk viðbótar tortryggni gagnvart hættunni frá öðrum ökutækjum, eru leikar jafnir á milli bíla og vélhjóla. 

Niðurstaða mín af tilraunum með ökutæki í þrjú ár er sú, að láglaunafólk á vaxandi möguleika á að kaupa sér viðráðanleg farartæki, sem hjálpa til við að minnka þrengslin og umferðartafirnar á götum borgarinnar. 

Bestu 125 cc hjólin eru kölluð "sofascooters" vegna hinna miklu þæginda sem þau bjóða upp á, svo sem Honda Forza, Suzuki Burgman og Yamaha X-max. 

Ég hef alla tíð verið eindreginn fylgjandi þess að slá tvær flugur í einu höggi: Gefa fleirum færi á að ferðast á einkafarartæki sem taka miklu minna rými en meðalbíllinn en losa með því um rými í gatnakerfinu. 

Ég var reiðhjólafrík til 19 ára aldurs, en hljóp yfir skellinöðrutímabilið á unglingsárum margra vina minna og fór yfir á minnsta og sparneytnasta bíl landsins. 

1969 hljólaði ég talsvert á samanbrjótanlegu reiðhjóli en síðan ekki söguna meir í 45 ár. 

Á þeim tíma gleymdi ég hve mikið ég hjólaði upp að 19 ára aldri, í flestum veðrum, svo að aldrei féll heil vika úr. 

Mér varð aldrei kalt og var aldrei blautur, - þetta var spurning um réttan klæðnað. 

Síðan 2015 hefur þetta aftur komið til skjalanna, aldrei fallið vika úr, og með létta vélhjólinu finnst ég mér vera að vinna upp glötuð unglingsár, - þetta er svo gaman jafnframt því að vera ódýrt spara mikla peninga og vera þægilegt. 

Þægilegt?

Já aldrei neinar áhyggur af því að fá ekki bílastæði eða festast í umferðarteppu. 

Og í haust fara að birtast byltingarkennd rafhjól á markaðnum, svo sem NIU GTX og Honda PCX hybrid. Þetta eru rafhjól, gerð til að ná 100 kílómetra hraða. 

Hjólin hafa þann kost, að þau eru með útskiptanlegum rafhlöðum, en það getur boðið upp á svipað fyrirkomulag og er þegar komið á 350 þúsund manna þéttbýlissvæði Taipei, höfuðborgar Taívan. 

Kerfi skiptistöðva, þar sem vélhjólamaður á hjóli af gerðinni Gogoro rennir upp að sjálfsala á gangstétt, setur kort í og tekur út tvö hlaðin batterí, en setur tvö tóm inn í staðinn!

Vélhjólamaðurinn getur líka átt auka batterí heima hjá sér, sem hann hleður í svefnherberginu á meðan hann notar hin. 

Aðeins vélhjól geta í bili boðið upp á útskiptanlegar rafhlöður. 

Það er nefnilega talsvert mál að skipta út meira en 300 kílóa þungum rafhlöðum í meðalstórum rafbíl. 

Á rafhjóli af svipaðri stærð og 125 cc bensínvespa, er þessi þungi á rafhlöðunum ca 15 til 20 kíló.  

 

Mótorhjólakappar komu færandi hendi

Athugasemdir

[Valdimar Samúelsson, 16.4.2018 kl. 10:34]

Omar gott orð vistspor. Góð grein líka auðvita ætti fólk sem þarf að vera mikið eitt á ferðinni að bifhjól s.s. sendlar og rukkarar. Við gerpum þetta fyrir um 60 árum og gerum enn hér á landi og í stórborgum þjóðanna. Kínamenn sérstaklega Í NY eru hjólreiða sendisveinar og mörgum öðrum borgum. Sérðu við erum öll nú í tugi ef ekki hundruðin ára á þessari braut. Vist spor. Ég sá nefnilega kvikmynd þar sem hver maður fæddist með ákveðin mörg vistspor og þegar þau voru búinn þá varð hann að mæta dauðanum á ákveðnum stað. Í þessari mynd þá átti hann vin sem gaf honum að sínum kvóta. 

Ég tel að fólk ætti að hætta þessari vitleysu með að skammta sér vistspor og hjálpa þannig stjórnvöldum inn á hættulega hugmyndafræði sérstaklega þegar fólk er orðið svo ruglað að það telji rétt að farga nautgripum til þess að auka vistspor mannsins. Ómar farðu að hugsa á þessum nótum. Kynslóðin sem tók við af okkur var kennt að hugsa á þessum nótum og eru fanatíkar.