Hætta á afleiðingum í nokkur ár.

"Ég var litið barn" orti Steinn Steinarr og ég var lítið barn þegar smiðu tók mig upp, ca fjögurra ára gamlan, á verkstæði, sem ég var staddur á með föður mínum,  setti mig ofan í kistu og lokaði henni. 

Faðir minn var nærstaddur og flýtti sér að opna kistuna, en sagði mér síðar að hann hefði aldrei heyrt mig öskra svona, ekki einu sinni þegar ég datt þetta sumar á höfuðið í Þingvallahrauni og fékk sár á höfuðið svo að saum þurfti nokkur spor. 

Afleiðingarnar af gjörningi smiðsins komu í ljós tveimur til þremur árum síðar þegar ég fékk óskaplegar martraðir á nóttunni, sem lýstu sér í því að ég upplifði í þessum martröðum að veggirnir, loftið og loks rúmið sjálft, eftir að hafði skriðið undir það, voru að leggjast yfir mig og kremja. 

Faðir minn vaknaði í eitt skiptið og huggaði mig og róaði og þá hurfu þessar martraðir. 

Þarna var hann að veita mér áfallahjólp. 

Solon Brimir, sem sagt er frá í tengdri frétt, þarf að annast um mið hliðsjón af því sem kom fyrir hann. 

Þegar ég fékk martraðirnar mundi ég ekkert eftir atvikinu á smíðaverkstæðinu, en það hafði farið niður í undirmeðvitundina. 

Þessi pistill er ritaður með bestu óskum um að vel rætist úr hjá Sóloni og fjölskyldu hans. 

 

 

Þetta hefði ekki þurft að gerast