"Eins og þegar álftir...". Áldósarálftin bætist í þjóðsagnahópinn.

"Eins og þegar álftir af ísa grárri spöng

fljúga austur heiðar með fjaðraþyt og söng..." 

 

Þannig orti Jónas Hallgrímsson upphaflega staddur á núverandi höfuðborgarsvæði, en þegar Konráð Gíslason Fjölnisvinur hans þurfti að taka saman verk hans við andlát hans langt um aldur fram, tók hann sér það bessaleyfi að breyta orðinu "austur" í "suður" svo að ljóðið passaði betur (að mati Konráðs) við norðlenskan uppruna Jónasar. 

Fróðlegt hefði verið að sjá útfærslu Jónasara í ljóðinu Áldósarálftin, sem nú er komin í hóp ótal álfta, sem hafa gefið þjóðinni tilefni til þjóðsagna og ævintýra. 

Síðuhafi hefur aðeins einu sinni komist í óbeina snertingu við álft í eina ákekstrinum, sem hann hefur enn enn lent í á ferli sínunum á hjóli á þjóðvegi. 

Hann gerðist á um 80 kílómetra hraða við brúarenda í Álftafirði þar sem um þúsund álftir voru saman komnar við fjöruna neðan árinnar. 

Í þann mund sem hjólið kom yfir brúna að enda hennar á leið til Reykjavíkur í akstri í kringum landið, flaug álft í um  fets hæð undan brúarstöplinum hægra megin þvert fyrir hjólið. 

Eitt sekúndubrot stefndi í árekstur sem hefði getað valdið slysi, en til allrar hamingju lenti framhjólið alveg á bláenda álftarinnar, þannig höggið varð lítið og álftin hvarf til vinstri. 

Snarstansað var samt og reynt að svipast um eftir álftinni, en hún var horfin inn í álftahópinn og engin leið að vita hvort hún hefði skaddast eða ekki. 

Álftin hafði sennilega leynst í hvarfi ofan við brúna þegar komið var á hjólinu yfir hana, og ætlað að skjðtast í snöggu lágflugi inn í álftapartíð hinum megin við brúna. 

Meðfylgjandi myndir voru teknar í þessari ferð, en varla getur Álftafjarðarálftin hafa talist vera gáfuð álft, rrekar en knapinn sem áttaði sig ekki á þeim möguleika, að á skreppleið í álftapartí getur lágflug verið möguleg t á varasömum stað. . 

„Þetta var gáfuð álft“

Athugasemdir

[Ingibjörg Ingadóttir (IP-tala skráð) 8.3.2019 kl. 15:44]

Sæll Ómar. Línan í kvæði Jónasar er “fljúga suður heiði”. Faðir minn útskýrði f. mér að þarna væri um að ræða “heiðið”, þ.e. himinninn, en ekki heiðar, hvorki í eintölu né flt. Tekið er fram að þetta er þýðing á kvæði eftir Heine, svo það skiptir varla máli í hvaða átt fuglarnir fljúga.

Kvæðið var prentað fyrst í Fjölni 1843, og þá var Jónas á lífi. - Þessar upplýs. eru úr útgáfu frá 1945, sem var ljósprentuð eftir útgáfu frá 1847.

- Hvaðan hefur þú það að orðið hafi upphaflega verið "austur" en Konráð breytt því?

[Þorvaldur Sigurdsson (IP-tala skráð) 9.3.2019 kl. 11:44]

Hleíptu þeír á fannhvítum hestum ifir grund,

hornin jóa gullroðnu hlika við lund;

eíns og þegar álftir af ísa grárri spaung

fljúga austur heíði með fjaðraþit og saung.  

Svona stendur þetta orð og næstum stafrétt í Fjölni 1843.

http://timarit.is/view_page_init.jsp?pubId=61&lang=is