Að sitja andspænis 40 tonna skriðdreka - eða F-15 orrustuþotu.

Fræg er myndin af litla Kínverjanum, sem stóð fyrir framan skriðdrekann á Torgi hins himneska friðar fyrir réttum 25 árum. Hvernig skyldi það vera að standa svona lítill og gersamlega varnarlaus andspænis svona öflugu 40 tonna þungu tákni um hrátt vald?

Hugur minn reikar til 21. október 2013 til lífsreynslu, sem ég hefði aldrei ímyndað mér fyrirfram að ég ætti eftir að upplifa en fólst í því að sitja ásamt fleirum í Gálgahrauni fyrir fram 40 tonna íslenskan skriðdreka, stærsta skriðbeltatæki Íslands, sem að vísu var ekki með fallbyssur eða vélbyssur, en þess í stað risastóra og þunga ýtutönn og skriðbelti sem gátu kramið vesaling eins og mig líkt og lítinn maur.

Þarna varð mér ljóst hvernig það væri að sitja svona lítill og gersamlega varnarlaus andspænis 40 tonna þungu tákni um hrátt vald.  

Drekanum fylgdi 60 manna víkingasveit með gasbrúsa, handjárn og kylfur, og skriðbeltatækið kom aðeins þennan eina dag í Gálgahraun og hefur ekki sést þar siðan.

En dagurinn var vel notaður eftir að valdinu hafði verið beitt og skriðbeltatækið malaði ósnortið hraunið mélinu smærra eftir endilöngu fyrirhuguðu vegstæði og olli mestu mögulegu náttúruspjöllum, sem hægt var að framkvæma á einum degi.  

60 manna víkingasveit var 58 mönnum fleira en þurfti til að bera vesaling minn í burtu. Af hverju þurfti allan þennan her manns og stærsta skriðdreka landsins þarna, bara þennan eina dag ?

Svarið getur varla verið nema eitt: Sýna þurfti hrátt valdið á sem allra áhrifaríkastan hátt.

Á þessum degi reikar hugur minn líka til sumarsins 1999 þegar ég var á flugi yfir hálendi Íslands og átti tæknilega möguleika á að lenda á einhverjum af þeim örfáu merktu lendingarstöðum, sem þar eru.

En þennan dag átti ég ekki löglega möguleika á þessu, því að búið var að lýsa yfir flugbannsvæði yfir stórum hluta hálendisins til þess að F-15 orrustu- og loftárásaþotur NATO gætu æft sig í heræfingunni Norður-Víkingi, þar sem æft var hvernig fást skyldi við íslenskt náttúruverndarfólk, ef það yrði þar einhvern tíma með mótmælaaðgerðir.  

Ég er ekki að grínast. Þetta var svona.  

F-15 orrustuþotur, öflugustu orrustuþotur heims, geta ekki lent neins staðar á hálendinu til þess að setja út lið til að fást við náttúruverndarfólk.

Það þarf heldur ekki F-15 þotur til að skoða hvað sé á seyði. F-15 þotur eru hannaðar til tvenns: Að berjast við óvinaþotur og varla mun sá tími koma að íslenskt náttúruverndarfólk ráði yfir slíku.

Eða að gera loftárás og sprengja skotmarkið í tætlur. Í þessu tilfelli var náttúruverndarfólk eina skotmarkið, sem æfð var árás á.

Ég flaug í kringum bannsvæðið þennan dag en velti því fyrir mér hvað myndi gerast ef ég virti bannið að vettugi, flygi inn á bannsvæðið, lenti á lendingarbraut, dræpi á hreyflinum, settist þar niður og nyti öræfakyrrðarinnar.

Spurningarnar voru athyglisverðar og hafa skerpst síðar eftir ahyglisverða athugun Andra Snæs Magnasonar á þessari heræfingu:

Myndu F-15 þoturnar ráðast að mér á flugi, veita mér aðvörun og síðan granda mér og FRÚnni, enda komið fínt tilefni til að æfingin yrði sem raunverulegust?   

Myndu þær ráðast að mér sitjandi og setja ærandi afturbrennarann á í lágflugi yfir mig?

Eða myndu þær granda skotmarkinu með skothríð og sprengjuvarpi úr því að það barst svona upp í hendurnar á þeim?

Eða yrði ég kærður, lögsóttur og dæmdur fyrir tiltækið? Send víkingasveit til að yfirbuga "hryðjuverkamanninn" sem þá var reyndar aðeins venjulegur fréttamaður án nokkurra tengsla við náttúruverndarfólk?  

Hvers vegna var náttúruverndarfólk talið helsta hryðjuverkaógn, sem steðjaði að íslensku þjóðinni, svo mikil ógn, að mesta herveldi heims í mesta hernaðarbandalagi heims þyrfti að setja upp sérstaka heræfingu vegna þess ?

Hvers vegna þurfti að æfa flugmenn á F-!5 þotum í aðgerðum gegn náttúruverndarfólki á íslenska hálendinu?

Þessar spurningar kunna að sýnast yfirdrifnar og fáránlegar, en dettur engum í hug að uppsetning og framkvæmd Norður-Víkings 1999 hafi verið fáránleg ?

Eða var þessi mikla aðgerð að því leyti til hliðstæð skriðdreka- og víkingasveitarsýningunni í Gálgahrauni að sýna þyrfti fram á eins mikla yfirburði hins hráa valds og unnt væri, - "til skræk og advarsel" eins og danskurinn orðar það?  

Síðasti fanginn af Torginu

Kosningarnar, Júróvision og heilu íþróttamótin biðu ósigur.

Það að sigra einhvern þýðir að annar aðili keppninnar sigrar eða vinnur hinn. A sigrar eða vinnur B, og B bíður ósigur eða tapar fyrir A.

Í tengdri frétt á mbl.is segir: Assad, ( A í þessu tilfelli ), sigraði kosningarnar, sem eru B í því tilfelli.

Kosningarnar biðu sem sagt ósigur fyrir Assad og virðast samkvæmt þessu hafa verið að keppa við hann.

Um daginn heyrðst sagt frá svipuðm ósigri Júróvision fyrir austurrískum klæðskiptingi og hin og þessi íþróttamót hafa verið að bíða ósigur í vor.

Ekkert lát virðist vera á þessari órökréttu orðanotkun og má senn búast við því að öll heimsmeistarakeppnin í knattspyrnu eins og hún leggur sig muni bíða beiskan ósigur fyrir einhverju þeirra landsliða, sem þar etja kappi hvert við annað.  

Assad vann kosningarnar

Ótal svipaðar frásagnir og misáreiðanlegir vitnisburðir.

Í mörgum tilfellum, þar sem flugvélar hafa horfið, hafa komið fram margir vitnisburðir fólks sem taldi sig hafa séð þær eða heyrt í þeim, en það reyndist síðan ekki hafa við rök að styðjast.

Hér á Íslandi hefur slíkt gerst oft og stundum torveldað og flækt leit að vélunum.

Nefna má tvö dæmi.

Þegar TF-ROM hvarf á leiðinni frá Reykjavík til Akureyrar fyrir rúmum 40 árum taldi fjöldi fólks sig hafa orðið vart við ferðir vélarinnar allt norður á Tröllaskaga. Fyrir bragði var leitin að vélinni þanin yfir gríðarlega stórt svæði allt þar til hún fannst á langlíklegasta staðnum, þar sem henni hefði getað hlekkst á.

Þegar flugvélin Geysir hvarf í september 1950 á leið frá Evrópu til Reykjavíkur, gerðist svipað og vitnisburðir bárust frá svæði, sem teygði sig ótrúlega langt norðu fyrir áætlaða flugleið vélarinnar.

Þar varð niðurstaðan öfug við það sem varð við hvarf TF-ROM, það er, að vitnisburðirnir frá því svæði sem lengst var frá flugleið vélarinnar, í Álftafirði, reyndust þeir einu réttu.

Fyrsta flugleit, sem ég man eftir, var þegar Avro Anson týndist á leiðinni milli Vestmannaeyja og Reykjavíkur.

Ég man eftir blaðasöludreng í Bankastræti sem kallaði upp fyrirsögn þess efnis að flugvélin hefði getað farist í Esjunni.

Hið rétta var að hún fórst utan í Skálafelli við sunnanverða Hellisheiði.

Undarlegt er hve löngu eftir hvarf MH370 kemur fram vitnisburður sjónarvotts af Indlandshafi.

En dæmin, sem nefnd eru hér á undan, sýna, að afar erfitt er að flokka vitnisburði í sundur eftir því hve sennilegir þeir eru.  

Telur sig hafa séð þotuna alelda

Vöxtur ferðaþjónustunnar bjargar miklu.

Með gjaldeyrishöftum og öðrum aðgerðum auk vaxandi innstreymis gjaldeyristekna í gegnum ferðaþjónustuna er gengi íslensku krónunnar haldið það hátt, að ekki skapist verðbólga hér innanlands vegna hækkandi innkaupsverðs á erlendum vörum. 

Lítil verðbólga í helstu viðskiptalöndum, sem nálgast verðhjöðnun sums staðar, hjálpar til. Evran er meira en 10 krónum verðminni í krónum en hún var.

Bensínlítrinn helst í rúmlega 240 krónum. Stiginn er viðkvæmur jafnvægisdans til þess að vernda kaupmátt umsamins kaups og hóflegra kauphækkana.

Lítið má út af bregða til að allt fari ekki af stað og verðbólguhjólið fari að snúast hraðar.

Aukin neysla og kaupmáttur skapar hættu á viðskiptahalla við útlönd í stað jákvæðs viðskiptajöfnuðar.

Þess vegna eru of mikil neysluaukning og innflutningur ekki æskileg, heldur hægur vöstur lukkunnar best.

Vöxtur ferðaþjónustunnar, hluti af því sem kallað var í háði "eitthvað annað", hefur skipt sköpum um hæga en jafna endurreisn eftir Hrunið.     

Viðskiptajöfnuður óhagstæður um 12 milljarða