Sagt var að Ingimari hafi verið orðið kalt hér um árið.

Ef frystiklefar geta læst þannig að ekki sé hægt að opna þá innanfrá er það ekki spurning hvort, heldur hvenær einhver læsist inni í þeim og þá getur illa farið.

Þekkt var sagan af Ingimari Eydal hljómsveitarstjóra í Sjallanum á Akureyri, sem var mikill matmaður og hljóp meira að segja einu sinni ofan af sviðinu og fram í eldhús í miðju skemmtiprógrammi hjá mér til þess að fá sér bita á meðan ég fór með eftirhermuatriði, sem hann hafði spurt mig um hvað væri langt, og nýtt sér það.

Rétt í þann mun sem komið var að því að hann settist aftur við píanóið kom hann hlaupandi eftir endilöngum salnum með hálfétna brauðsneið í hendi og hélt áfram að spila eins og engill með sneiðina liggjandi ofan á flyglinum.

Sagt er að Ingimar hafi eitt sinn farið í lok starfs inn í stóran frysti- og kæliklefa eldhússins í Sjallanum til að seðja hungur sitt eftir langa og stranga törn, en óvart læst sig inni í klefanum.

Misjöfnum sögum fór af því hve lengi hann var læstur þarna inni, en honum var víst orðið nokkuð kalt þegar hann slapp út úr prísundinni.

Nú er orðið ansi langt síðan þetta gerðist og ég hef aldrei síðan innt nánar eftir einstökum atriðum þessarar skemmtilegu sögu, sem vel má kalla þjóðsögu, eina af mörgum um þennan einstaka listamann og frábæru persónu.

Fannst frosin í klefa á snyrtistofu

Þriðji forsætisráðherra Breta sem kemur í sérstaka heimsókn hingað.

Winston Churchill var fyrstur breskra forsætisráðherra til þess að koma í sérstaka heimsókn til Íslands. Það gerði hann á eftirminnilegan hátt í ágúst 1941 eftir tímamótafund með Roosevelt Bandaríkjaforseta við Nýfundnland.

Í frásögnum af heimsókn Camerons til Íslands nú hefur verið sagt að hann sé annar í röðinni af forsætisráðherrum Breta til að heimsækja okkur.

En það er ekki rétt.

Edward Heath kom í sérstaka heimsókn til Íslands á forsætisráðherratíð sinni og var heiðursgestur á Pressuballi Blaðamannafélags Íslands.

Það var að vísu ekki pólitísk heimsókn en hann kom hingað þó sem sérstakur gestur og þetta ætti ég að muna, því að ég flutti sérstaka dagskrá af því tilefni á Pressuballinu.

Nokkrum árum fyrr hafði Jens Ottó Kragh forsætisráðherra Dana komið sem sérstakur heiðursgestur á Pressuballið ásamt konu sinni Helle Wirkner, leikkonu og flutti ég líka sérstaka dagskrá fyrir hann.

Það er mikill munur á svona heimsóknum og því þegar ráðamenn hafa millilent á Keflavíkurflugvelli eins og þeir Eisenhower Bandaríkjaforseti og Harold MacMillan forsætisráðherra Breta gerðu.

Þeir voru á leið yfir hafið en ekki í sérstakri heimsókn til Íslands. MacMillan ræddi stuttlega við Ólaf Thors forsætisráðherra en þetta telst hvorki sérstök heimsókn né opinber heimsókn.

Frjálslyndur leiðtogi af aðalsættum

Bí, bí og blaka.

Sú var tíð á Alþingi að mestar umræður urðu sum árin um rjúpuna, veiðar á henni, fuglinn sjálfan og veiðar á honum.

Þetta var nokkkurs konar sjálfshjálpar sálfræðiþjónusta þingmanna sjálfra til þess að losna sem snöggvast úr flokksböndum og gerast það sem kallað er "þverpólitískir".

Áhrif skálda á borð við Jónas Hallgrímsson, sem orti svo beitt um fálkann og rjúpuna, fengu að valsa um þingsali.

Sagt er að fátt sé ömurlegra en að vera stjórnarandstöðuþingmaður, áhrifalaus að mestu og úti í horni.

Þá er gott að geta fengið að njóta sín í umræðum um fagra fugla eins og rjúpu og álft.

Jafnvel að tala í ljóðmælum ef álftin fær að komast í umræðuna.

Í umræðum fyrir öld voru helstu rökin fyrir friðun álftarinnar hvað hún væri fallegur fugl.

Það mun áreiðanlega lita umræðuna enn á ný og spurningar um hugsanlegar lausnin málsins munu hrannast upp.  

 

Bí, bí og blaka.

Álftirnar kvaka.

Á beit um víðan völlinn

vandræði baka.

 

Bíum, bíum bamba.

Bændur úti´að ramba

fram á fjallakamba

freta og þamba?

 

Eða ei fá leyfi

og engan bjórinn kneyfi?

Eða upp herör skeri

án þess á því beri? 

 

Bí, bí og blaka.

Álftirnar kvaka.

Þeir fái að sýnast sofa

en samt byssu taka?  

 

Bí, bí, þeim bjarga,

álftum, sem garga?

Eða á þær plaffa

og öllum þeim farga?

 

Bændur fái að verja akra

Enn eitt dæmið um styrk íslenskrar kvikmyndagerðar.

Það, að íslensk kvikmynd skuli annað árið í röð fá kvikmyndaverðlaun Norðurlandaráðs, er enn eitt dæmið um styrk íslenskrar kvikmyndagerðar.

Danir og Svíar hafa hingað til þótt öflugastir á þessu sviði á Norðurlöndum, en litla Ísland stimplar sig rækilega inn þessi misserin.

Beint og óbeint veltir íslensk kvikmyndagerð milljörðum króna, jafnvel í tugavís, en það eru ekki mörg ár síðan að talað var um gildi listgreina fyrir þjóðarbúið með því að segja í hæðnistóni "eitthvað annað" og oftast nefnd fjallagrös sem dæmi.

Til hamingju, íslenkskt kvikmyndagerðarfólk og hæfileíkafólk í öðrum hugverkagreinum, sem enginn ætti lengur að tala í hæðnistóni um.  

Fúsi hlaut verðlaun Norðurlandaráðs