Kjarni málsins: Hagnaður af leynd.

Þessa dagana hrannast upp yfirlýsingar um það hve lítið eða jafnvel ekki neitt þeir hundruð Íslendinga, sem áttu fé í aflandsfélögum, hafi grætt á því.

Fjöldamargir segjast hafa beinlínis tapað á því og öll þessi spilaborg, þar á meðal fyrirbærið "gervimaður útlönd" hafi engan hátt verið sett upp vegna græðgi eða eiginhagsmuna.

Síðan er afar hentugt að kenna bönkunum um að hafa ráðlagt grandalausu fólki að taka þátt í því að setja heimsmet meðal þjóða í stofnun aflandsfélaga.

Viðtalið við Guðrúnu Johnsen í Kastljósi í kvöld afhjúpaði það, að í landinu lifðu og lifa enn tvær þjóðir við gerólík kjör:  Annars vegar elítan, þeir sem hafa efnast stórlega í skjóli sérréttinda, auðs og valda og gátu fengið aðstoð samtvinnaðs valds og aðstöðu hinnar allsráðandi blöndu stjórnmála og viðskiptalífs til þess að skapa hátimbrað kerfi leyndar, sem með ruðningsáhrifum sínum ruddi burtu heiðviðri starfsemi og viðskiptum.

Á bak við allar yfirlýsingarnar um minnisleysi, tap og grandaleysi liggur hinn raunverulegi kjarni málsins, hagnaðurinn af leyndarkerfinu.

Því að hefði hagnaðarmöguleikinn ekki verið drifkrafturinn, hefði hið hraðvaxandi leyndarkerfi aldrei orðið til, kerfi sem ruddi burtu eðlilegu viðskiptaumhverfi hraðar hjá Íslendingum en nokkurri annarri þjóð.    

„Ruðningsáhrif aflandsfélaga“

Ekki sviðsett heldur raunveruleiki.

Á tímabili í vetur hljóp hiti í umræður um Landspítalann og starfsemina þar og í hita leiksins féllu ummæli sem betur hefðu verið ósögð.

Meðal þess var sú fullyrðing, að þegar gerðar voru ráðstafanir til að sjúklingar á bráðadeild gætu legið yfir nótt í upphituðu bílaskýli, væri verið að sviðsetja erfitt ástand.

Það vill svo til að ég hef vegna tveggja atvika í vetur þurft að fara oftar á spítalann til meðferðar og sjúkraþjálfunar en alla ævina fram að því og tel mig hafa kynnst raunverulegu ástandi á bráðadeildinni.

Sú reynsla sýnir að álagið á deildina er oft svo mikið að það gæti ógnað öryggi bæði á deildinni og spítalanum ef stórslys verður, því að marga daga er ekki hægt að nota annað orð en örtröð um álagið.

Ástandið á bílastæðum við spítalann í vetur hefur verið til marks um þetta.

Í síðara atvikinu var ljóst að um tvö mikil högg á líkamann hafði verið að ræða, fyrst við árekstur óvarins likama við bíl sem braut framrúðu bílsins, og síðan við fall niður af framrúðunni niður á götuna sem olli meiðslum og innvortis- og útvortis blæðingum á sex stöðum, en engu beinbroti, sennilega vegna hvað höggið dreifðist á allan líkamann, allt frá ökklum og hnjám upp í olnboga, herðar háls og höfuð.

Eftir ítarlegar myndatökur um kvöldið vildi ég ólmur vera fluttur heim með tilliti til álagsins, sem er jafnan á deildinni, en læknar og hjúkrunarlið töldu það ekki koma til greina, svo að ég dvaldist á deildinni yfir nóttina og fram undir hádegi daginn eftir.

Í ljós kom, að það hefði verið algert óráð að reyna að fara heim í því ástandi, sem líkaminn var eftir slysið, enda tók það tæpa viku fyrir afleiðingarnar að koma fyllilega í ljós.

Ég vil við þetta tækifæri lýsa yfir aðdáun og þakklæti á starfsfólki bráðadeildar fyrir þá fagmennsku og alúð sem ég hef orðið vitni að, oft við afar erfiðar og krefjandi aðstæður og álag.  

 

Komum á bráðadeild og legudögum fjölgar

Þetta byrjaði á svipaðan hátt í Víetnam.

Meðan John F. Kennedy var forseti Bandaríkjanna tóku Bandaríkjamenn á pappírnum ekki beinan hernaðarlegan þátt í átökunum þar í landi heldur sendu svonefnda "hernaðrráðgjafa" til að leiðbeina her Suður-Víetnama í baráttunni við uppreisnarmenn kommúnista, Vietcong.

Kanar studdu Ngo Dien Diem, gerspilltan lepp vesturveldanna, og þegar það reyndist herfilega, stóð CIA fyrir því að hann var drepinn, án þess að menn færðust feti nær því að ráða við vandann.

Að senda "hernaðarráðgjafana" í smáhópum í senn, kannski 250 í hvert skipti, breytti engu.

Ástandið olli Kennedy miklu hugarangri, en hann var drepinn áður en kom til þess að taka rösklegar til hendi í samræmi við hástemmd loforð í innsetningarræðu hans um að hvika hvergi í aðstoð Bandaríkjamanna í öðrum löndum í "baráttunni fyrir frelsi."

Kanar prófuðu ýmislegt, til dæmis að veita mjög sérstaka útgáfu af "vernd" með því að gera varnarvirki umhverfis þorp í Suður-Víetnam sem áttu að halda liðsmönnum Vietcong frá.

Þessir heraðarlegu múrar utan um þorpin höfðu þveröfug áhrif miðað við það sem ætlunin var, því að gagnvart þorpsbúum virkuðu þeir eins og innilokandi fangelsisvegggir, fólkinu fannst það hafa verið hneppt í fangelsi.

Bandaríkjamenn hafa að sönnu lært ýmislegt á hernaði sínum í Írak og Afganistan, en engu að síður bera fálmkenndar aðgerðir þeirra í Sýrlandi vitni um svipaðan vandaræðagang og hefur ævinlega fylgt hernaðarlegum afskiptum þeirra í fjarlægum löndum með þjóðlíf, siði og hugsunargang, sem eru gerólík því sem vestræn lýðræðissamfélög byggjast á.

Í Víetnam byrjuðu vandræðin með því að senda æ fleiri ráðgjafa uns á endanum var komið út í stríð með 550 þúsund manna herafla og meira sprengjukasti úr flugvélum en í allri Seinni heimsstyrjöldinni.

Þau spor hræða, þess vegna þvertekur Obama í orði fyrir það að sendur verði landher til Sýrlands á sama tíma og hermenn eru sendir þangað í nokkur hundruð manna hópum í senn.  

 

Sendir 250 hermenn til Sýrlands

Í Ameríku: "Follow the money! Í Íslandi: "Finndu...!?"

Eitt af lykilorðum mínum til opnunar á einu sviði fjarskipta minna tengdist hér um árið íslenskum stjórnmálamanni.

Ég hef til gamans haldið við svipuðu lykilorði, þótt átta ár séu liðin frá Hruninu og þótt það kynni að vera með ólíkindum að lykilorðið myndi verða viðeigandi áfram.

Lykilorðið varð til í sambandi við setningar á ensku og frönsku varðandi það hvernig best væri að bera sig að til að upplýsa vafasamar viðskipta- og stjórnmálafléttur.

Í Ameríku: "Follow the money!", rektu slóð peningannna!

Í Frakklandi: "Scherchez la femme!", leitaðu að konuninni í spilinu!

Hér heima vildi ég bæta við íslenskri útgáfu: "Finndu Finn!"

Ef einhver hefur haldið eftir Hrunið að íslenska útgáfan væri orðin úrelt, var það auðvitað fjarri lagi að slíkt gæti gerst.

Lykilorðið hefur heldur betur sannað sig núna.

Finnur í Panama-skjölunum