60 ára pennavinátta grunsamlegt mál ?

Tengd frétt um sendibréf frá því fyrir 102 árum leiðir huga minn að bréfi, sem ég fékk frá Íslendingi í Bandaríkjunum í gær. Ég vil benda á að í lok þessa pistils eru nýjar upplýsingar sem ég tel að séu merkilegri en þetta mál mitt.

En áfram með bréfið sem ég fékk. Það er einkabréf þar sem bréfritari segir mér frá bílaáhuga sínum og bílum sem hann á. Erfitt er að sjá hvað geti verið hættulegt við það, en þegar ég fór að handleika bréfið sá ég, að á vegum Tollstjóra hafði það verið rifið upp og innihald þess kannað.

Ekki veit ég heldur hvort sá sem var að hnýsast í bréfið var hrifinn af fyrrgreindu yfirliti þess.  

Límdur hafðii yfir hinn opna enda bréfsins með svohljóðandi áletrun:

OPNAРVEGNA TOLLEFTIRLITS.

Opened for Customs Inpection.

Tollvörður/Customs Officer nr......................

Ég áttaði mig ekki alveg strax á eðli málsins, og eins og sést á meðfylgjandi myndum af umslaginu á facebook-síðu minni, rifnaði límdi miðinn í sundur við það að ég reif hann af umslaginu.

Í bókinni "Manga með svartan vanga - sagan öll" greinir frá sendibréfi sem mér áskotnaðist við ritun bókarinnar í fyrra. Bréfið sendir Ásdís Jónsdóttir, skáldkona frá Rugludal fyrir nærri öld til vinkonu sinnar í nokkurra bæja fjarlægð. Ásdís harmar að hafa ekki getað farið til hennar lengi því að hún vildi gjarna tala við hana um ýmislegt í trúnaði, sem hún þori ekki að segja frá í bréfinu, "því að það gæti verið hnýst í það", eins og hún orðar það.

Ég varð hugsi við að sjá þessi orð í bréfinu sem dæmi um það hvernig lítilmagnar þessa tíma óttuðust mannréttindabrot gegn sér. En jafnframt feginn yfir því að þetta væri löngu liðin tíð.

En nú sé ég að ég get sett annað og alveg nýtt bréf niður við hliðina á bréfi Ásdísar. Kannski geta fleiri gert það á okkar tímum.

Á límmiða Tollstjóra er ekkert getið um tilefni þess að rjúfa persónuleynd á mér né heldur þess getið númer hvað tilgreindur tollvörður er.

Mér er ekki kunnugt um nokkuð minnsta tilefni til þess að þetta sé gert.

Mér var heldur ekki kunnugt um nokkurt minnsta tilefni til þess að allt benti til þess síðsumars árið 2005 að sími minn væri hleraður.

Og heldur ekki nokkrum árum fyrr hvers vegna æfa þyrfti beitingu stórtækustu vígtóla mesta herveldis heims á hálendi landsins til að takast á við mestu hryðjuverkaógn, sem steðjaði að Íslandi: Umhverfis- og náttúruverndarfólki á hálendi Íslands.

Nú sýnist mér að hægt sé bæta persónulegum sendibréfum við, að minnsta kosti ef þau fara yfir landamæri Íslands.

Veit að vísu ekki um einka tölvupóst eða póst á facebook, en get svo sem vel ímyndað mér að verið sé að hnýsast í hann.

Og úr því að komið hefur í ljós að Angela Merkel og aðrir leiðtogar ríkja hafa verið hleraðir sundur og saman getur maður kannski verið ánægður með að vera í góðum félagsskap.   

Vil bara upplýsa þetta nú svo að þeir, sem senda mér sendibréf frá útlöndum eða eru í póst- eða fjarskiptasambandi við mig, viti um það.

Meðan engar upplýsingar eru gefnar um ástæður eða eðli opnunar bréfsins er allt galopið um það.

Aðalatriðið er það að þetta vekur spurningar um það, hvernig sé almennt farið, sem ég tel að upplýsingalög leyfi að séu settar fram og að þeim verði svarað:

Hvers vegna er þetta gert?

Hve oft er þetta gert, sjaldan eða afar oft?

Er það gert af handahófi eða er eitthvert úrval?

Er þetta frekar gert við bréf frá sumum ríkjum en öðrum?

Er þetta gert við bréf milli staða innanlands?  

Talin hefur verið ástæða til að upplýsa um símhleranir, sem dómarar leyfa. Er engin ástæða til að upplýsa um umfang þessa líka?

Er ekki eðlilegt að númer viðkomandi tollþjóns sé gefið upp, svo að viðtakandinn eða sendandinn geti snúið sér beint til hans og beðið um skýringar?

Í Leifsstöð er farangur opnaður að eigandanum viðstöddum. Af hverju er það ekki gert um póst?  

Hvaða álit hefur persónuvernd á þessu? Hefur hún vitað um þetta eða hefur hún áhuga á þessu?    

P. S.  Nú hefur verið upplýst á visir.is að reglur um tollaeftirlit gefi tollþjónustunni heimild til að opna póstböggla. Ekkert er þar minnst á venjuleg sendibréf.  

P.S. númer 2.  Í athugasemd við þennan pistil upplýsir Geir Guðmundsson að öldruð móðir hans hafi verið í bréfaskiptum við konu erlendis í 60 ár og að bréfin til hennar séu reglulega opnuð án þess að nokkur skýring sé gefin á því. Hún sé þó látin vita um númer tollþjónsins en það er allt og sumt. Mér sýnist mál gömlu konunnar vera orðið mun merkilegra en þetta eina tilfelli hjá mér.    

 

Síðasta bréfið frá Titanic selt

Rétt skal vera rétt, - en hvað er svo rétt ?

Þegar tveir eða fleiri segja frá sameiginlegri upplifun getur hún orðið býsna ólík. Það virðist eiga við um frásagnirnar af framboði Framsóknarmanna sem nú hefur rekið upp á sker að því er virðist.

Ef af blönduðu framboði hefði orðið, er líklegt að einhver óflokksbundinn "flugvallarsinni" hefði verið settur í annað sæti listans, því að  út af fyrir sig er ekkert óvenjulegt né óeðlilegt við það að flokkar landsins fari í samvinnu hver annan eða við öfl utan flokka í byggðakosningum á Íslandi og Framsóknarmenn hafa gert það alveg eins og aðrir.

Þá hefur verið raðað á listanna samkomulagi aflanna, sem í hlut áttu.  

Sem dæmi má nefna að 1938 buðu kratar og kommar fram sameiginlegan lista í Reykjavík, og í 12 ár, frá 1994 til 2006, var R-listinn við völd, en framsóknarmenn voru meðal fjögurra aðila að því sameiginlega framboði.

Menn spyrja eðilega hvers vegna flokknum hafi gengið jafn vel og raun bar vitni í alþingiskosningunum 2013 en gangi svona herfilega nú.

Ástæðan liggur í augum uppi: 2013 var lofað lausn á skuldavanda heimilanna upp á hundruð milljarða króna en engin slík loforð er hægt að gefa í borgarstjórnarkosningum.

Framsóknarmönnum hefur alltaf reynst það erfitt að mynda bakland í Reykjavík. Það þótti fáheyrt þegar Rannveig Þorsteinsdóttir komst á þing fyrir Framóknarflokkinn í Reykjavík 1949, en það var vegna þess að hún gaf stórt kosningaloforð um það að "segja fjárplógsstarfseminni stríð á hendur", þ. e. að útrýma skíkri starfsemi.

Þótti hún koma skörulega fram og vera til alls vís.  

Auðvitað varð ekkert úr efndum og Framsókn varð að sætta sig við það að þessi ár, 1949-1953, urðu einu árin fyrstu hálfa öldina eftir stofnun flokksins, að fá engan þingmann í Reykjavík.

Flokkurinn er ekki enn búinn að bíta úr nálinni varðandi REI-klúðrið 2007 og vandræðasögu og bruðliö í Orkuveitu Reykjavíkur, en einn angi hennar birtist í blaðafrétt í dag um að Hellisheiðarvirkjun sé stærsti mengunarvaldur á Íslandi á sama tíma og keppst er við að dásama hana sem framleiðanda "endurnýjanlegrar og hreinnar orku" þegar ljóst er að hún er hvorugt.  

  

Höfnuðu ekki hugmynd Guðna

Tók mánuð fyrir 100 árum. Hvað nú?

28. júní 1914 skaut serbeskur þjóðernissinni austurríska ríkiserfingjann og konu hans í Sarajevo.

Réttum mánuði síðar voru Serbía og Austurríki-Ungverjaland komin í stríð og innan viku eftir það var heimsstyrjöld skollin á.

Á þessum mánuði sem leið tók ein aðgerð ráðamanna þjóðanna við af öðrum í áttina að ófriði, fór hægt af stað í byrjun en óx hröðum skrefum.  

Atburðarásin í Úkraínu núna minnir óþyrmilega á hliðstæða atburðarás fyrir einni öld.

1914 voru stríðsþjóðirnar búnar að skuldbinda sig á ýmsa vegu gagnvart hver annarri, og það leiddi til allsherjar stríðs. Svipuð atburðarás var í september 1938, en þá tókst að afstýra stríði með naumindum, og reyndar til lítils, því að friðurinn stóð aðeins í nokkra mánuði og innan árs var skollin á heimsstyrjöld.

Gagnvart atburðarásinni núna standa menn og virða hana fyrir sér. Og stóra spurningin er: Hvað nú ?

Hafa menn ekkert lært af óförunum 1914 ?  

Rússar hafa rofið lofthelgi Úkraínu