Stjórn féll á hálsbindi, - farði hjálpaði til við stjórnarmyndun.

Ég hef nokkrum sinnum lent í rökræðum vegna fataburðar á opinberum vettvangi, allt frá því er ég kom fyrst í vinnuna á fréttastofu Sjónvarpsins fyrir 45 árum á hvítleitum íþróttaskóm.  Þá var enginn í slíkum skóm og fréttastjórinn harðbannaði mér að vera í slíkum skóm, þótt ég segði, að á skjánum sæi enginn í hverngi skóm ég væri.

Ég keypti mér svarta íþróttaskó í fyrstu utanferð eftir þetta og hef síðan verið í slíkum skóm, en nokkrum árum eftir "hneykslið" 1969 voru langflestir komnir í hvítleita íþróttaskó en ég farinn að skera mig úr á svörtu skónum !

Ég er yfirleitt í svipuðum fötum hvar sem er, líka uppi á jöklum og hálendinu ef svo ber undir. Hef gert þetta svo lengi að það myndi vekja meira umtal ef ég hætti því. En lengi vel vakti þetta vafalaust einhverjar truflandi umræður, sem ég ákvað að láta mig hafa, frekar en að fara að vera eitthvað annað en ég er og held að ég sé fyrir löngu kominn í gegnum þetta.  

Ég reyni alltaf meðferðis þann fatnað og búnað sem þarf þótt ég fari ekki í hann nema ég þurfi. Að öðrum kosti hefði eg varla haft það af að sofa í 20 stiga frosti í bíl einn á öræfunum.  

En það er atvikum og aðstæðum háð hve langt skuli ganga í þessum efnum.

Atvik í þingkosningum í Noregi á áttunda áratugnum var lærdómsríkt. Ríkisstjórnin stóð tæpt en átti góða von. Í lokaumræðum í sjónvarpi var formaður minnsta ríkisstjórnarflokksins með alveg einstaklega skræpótt og skærlitt hálsbindi.

Fylgi flokksins hríðféll daginn eftir, á kjördegi. Ástæða? Jú, á hverju heimili, þar sem verið er að horfa á umræðurnar, eru fleiri en einn áhorfandi, og það þarf aðeins einn áhorfanda til að byrja að tala um klæðaburð til þess að trufla athygli annarra á því sem viðkomandi maður er að segja.

Eftir á fundu menn út að vegna háværra umræðna um hálsbindið hefði boðskapur formannsins farið fyrir ofan garð og neðan hjá sjónvarpsáhorfendum, flokkurinn tapað og ríkisstjórnin fallið.

Ég lenti nýlega í því að gleyma að setja á mig gleraugun í Kastljósviðtali og vildi láta byrja aftur á viðtalinu, - bar það fyrir mig, að það, að ég væri allt í einu ekki með gleraugu í meira en 15 ár, - það myndi trufla viðtalið og beina athygli áhorfenda að því og frá því sem ég væri að segja.

Röksemdir mínar þóttu óvenjulegar og þær og hinn gleraugnalausi hluti viðtalsins var sendur út. Allt í góðu með það og bara skemmtileg uppákoma,  - þetta var nú einu sinni ekki spurning um úrslit í kosningum. 

Ég stend hins vegar við það að jafnvel fólk eins og ég, sem hefur ekki minnsta áhuga á fötum, gefi lítið fyrir fataburð eða taki lítið eftir honum, og að jafnvel þótt maður eigi "að vera maður sjálfur" og standa á sínu, ætti að íhuga vandlega að láta ekki fataburð eða annað, sem kemur sjónvarpsefninu ekki við, hafa að óþörfu truflandi og neikvæð áhrif á það sem koma þarf á framfæri í útsendingunni.

Eysteinn heitinn Jónsson var tileygur en fann það út að það var mismunandi áberandi eftir því hvor vanginn sneri að myndavélinni. Hann brosti þegar hann fór réttilega fram á það að vera myndaður frá þeirri hlið þar sem hann sýndist réttsýnni !  

Ein af ástæðum þess að Gunnari Thoroddsen tókst á ævintýrlegan hátt að mynda ríkisstjórn 1980 var sú að Geir Hallgrímsson átti annríkt og lét taka viðtal við sig í frosti úti undir bláum ljósastaur hjá Alþingishúsinu á örlagastundu fyrir kvöldfréttir.

Rödd hans virtist skjálfandi og titrandi í kuldanum, og í viðtalinu varð hið bogna nef hans blárautt af kulda með sultardropann lekandi. Hann var ófarðaður og útlit hans ömurlegt, svo að orð var á haft þegar viðtalið var sent út.  

Hann virkaði óöruggur og titrandi af geðshræringu yfir tiltæki Gunnars, sem var í rauninni fífldjarft þannig að best hefði verið fyrir Geir að gefa sér tíma til að koma í viðtal innan húss, þar sem hann yrði öryggið uppmálað varðandi vonlausa stöðu Gunnars.  

Á sama tíma gaf Gunnar sér góðan tíma til að koma flottur, fínn, farðaður og afslappaður í viðtal inni í hlýjum sjónvarpssal og brilleraði í beinni útsendingu, - þóttist vera með allt á hreinu varðandi myndun meirihlutastjórnar, þótt í raun væri það alls ekki svo.  

Í viðtölum ættu fréttamenn ætíð að gæta þess að viðmælandinn þurfi ekki að horfa upp á við til spyrjandans. Það er einfaldlega sálfræðileg staðreynd, að við það minnkar myndugleiki (authoritet) þeirra í augum sjónvarpsáhorfenda og að þetta bitnar meira á konum en körlum.

Það er nefnilega sama hvað okkur þykir sum sálfræðilögmál barnaleg, að þau eru staðreyndir og hafa áhrif. Þetta hef ég reynt of oft til að geta neitað því.  

„Við erum bara blankir fréttamenn“

Auðveldara að svara í síma en að kjósa á netinu.

Píratar hafa verið sterkastir hjá aldursflokknum 18-28 ára. Á þeim aldri eru netið og samskiptamiðlar þess alls ráðandi, en dagblöðin og ljósvakamiðlarnir miklu minna notaðir en hjá öðrum aldursflokkum.

Í næstu Alþingiskosningum verður þetta aldursflokkurinn 18-31 árs, hópur sem fer sístækkandi.  

Það er nýtt fyrirbæri að niðurstöður skoðanakannana, sem gerðar eru reglulega alveg fram að kjördegi, séu jafn mikið á skjön við úrslitin í kjörklefanum og nú varð.

10% kjósenda, sem féllu út og komu ekki á kjörstað til viðbótar 30% eru hvorki meira né minna en 24 þúsund manns.

Ástæða stóraukins misræmisi á fylginu í skoðankönnunum og fylginu í kjörklefunum hlýtur að vera sú, að það er svo miklu auðveldara að svara spyrjendum í skoðanakönnunum í síma eða á netinu heldur en að hafa fyrir því að fara á kjörstað.

Þeim, sem ekki taka þátt í sveitarstjórnarkosningum hefur fjölgað um næstum helming síðustu árin og við svo búið má ekki standa, úr því að í ljós kemur að stór hluti þessa fólks hafði samt skoðanir, sem það lét uppi skoðanakönnunum.

Sem þýðir að niðurstaða kosninganna voru bjagaðar og skakkar og slíkt er afar hættulegt lýðræðinu.

Píratar fara líklega verr út úr þessu en aðrir vegna þess að kjósendur þeirra lifa meira og hrærast á netinu en aðrir og lætur betur að láta til sín taka þar en með hinum gamla hætti að fara á kjörstað.

Það var áberandi hve þeir fengu yfirleitt minni stuðning nú í kosningunum en í skoðanakönnunum og svipaða bjögun má vafalaust finna á einstökum stöðum hjá öðrum framboðum.

Úr því að tæknin til að gefa fólki kost á að kjósa á netinu, ef það vill, er fyrir hendi, ættu stjórnmálamenn að líta á það sem skyldu sína að ganga í það að bjóða upp á slíkt.

Þetta hefur verið gert í öðrum löndum með góðum árangri.

Ég sé mótbárur þess efnis að einveran og leyndin í kjörklefanum séu nauðsynleg og annað komi ekki til greina.

Þessu er ég ósammála. Að sjálfsögðu á að gefa öllum kjósendum, sem það vilja, kost á að nota gömlu aðferðina og hinir, sem myndu nota netið, ráða því sjálfir hve mikla leynd þeir vilja viðhafa.

Hitt er vantraust á kjósendum að gefa sér það að þeir séu hraktir frá því að kjósa leynilega með því að gefa þeim kost á að kjósa í netkosningu.  Auðvitað ættu þeir að geta það, ef þeir vilja það, eða þá farið á kjörstað með gamla laginu, ef einhverjir á heimilinu eru að ónáða þá. 

Vilja endurtalningu í Hafnarfirði

Klókt að tala við bæði Vg og Pírata.

Það er mikið til í því sem skrifað er í leiðara Morgunblaðsins í dag að það sé klókt hjá oddvitum Samfylkingar og Bjartrar framtíðar í Reykjavík að tala við bæði fulltrúa Vg og Pírata.

Ástæðan er sú að með því að það þurfi brottfall bæði Vg og Pírata til að meirihlutinn falli minnka líkurnar á því að samstarfið rofni, jafnvel þótt það kunni að sýnast erfiðara að sætta tvo en einn ef útaf bregður.

Þegar einn fulltrúi hefur algert úrslitavald eins og væri, ef aðeins Sóley eða aðeins Hallór væru í þriggja flokka samstarfi, getur það úrslitavald orðið að ansi beittu vopni.

Slíkt vopn verður hins vegar bitlausara ef það nægir ekki að hlaupast einn undan merkjum.  

Munu taka sér tíma í viðræðurnar

Hræðileg ógn: Dagur ræðir við "umhverfiskommúnista" og "Svarta Pétur".

Það er fróðlegt að sjá viðbrögð sumra hér í borginni við því að Dagur B. Eggertsson ætli að ræða við Vg og Pírata um myndun meirihluta í borginni.

Þessir bloggarar súpa hveljur yfir tilhugsuninni um að "umhverfiskommúnistar" og "Svarti Pétur" muni hafa kverkatak á Degi, setja honum stólinn fyrir dyrnar og leiða þar með hræðilega ógn yfir borgarbúa.

Fyrir rúmum 20 árum fóru nokkrir þáverandi borgarfulltrúar í boðsferð til Parísar til þess að kynna sér borgarmálefnin þar. Þeir fengu meðal annars að kynnast leikskólunum í París og því að þeir voru og eru enn gjaldfrjálsir þar.

Fulltrúarnir supu hveljur yfir þessu og pössuðu sig á því að segja helst engum frá þessum hræðilega kommmúnisma sem þarna hefði verið innleiddur, en hefur nú skotið upp kollinum næstum aldarfjórðungi síðar hér á klakanum, sumum til ósegjanlegrar skelfingar.

"Umhverfiskommúnismi." Ljótara orð finna sumir varla, þar sem tvö hroðaleg hugtök, kommúnismi og umhverfismál eru spyrt saman. 

Vg átti fulltrúa í R-listanum sáluga þar sem halda varð friðinn við Framsóknarmenn, sem öðrum fremur réðu ferðinni þegar ráðist var í einhverja mestu rányrkju í sögu landsins í Hellisheiðarvirkjun, þar sem orkan er þegar byrjuð að dvína, enda var það látið nægja sem forsenda fyrir virkjuninni, að hún entist í í aðeins skitin 50 ár og barnabörn okkar myndu þurfa að ráða fram úr því að við hefðu klárað orkuna á skemmri tíma en líftíma kolanámu eða olíulinda.

Frá henni leggur nú mestu loftmengun nokkurs fyrirtækis á Íslandi, sem hefur fengið undanþágu til að fara yfir heilsuverndarmörk .

Vinstri grænir voru með einhverjar vomur út af þessu í R-listanum en voru ofurliði bornir af Alfredo og kó í byggingu eins stórfenglegasta minnismerkis um bruðl og græðgi sem reist var á leiðinni til hruns OR og bankakerfisins. Vg varð að velja milli þess að halda R-listanum saman og sitja hjá eða að sprengja samstarfið og leiða Sjallana aftur til valda með REI-klúðri sínu fjórum árum fyrr en ella.   

Nú óttast margir að "umhverfiskommúnistarnir" í Vg muni telja sig hafa lært eitthvað af þessu og muni setja skilyrði þess efnis að ekki verði vaðið að nýju af stað í virkjunum, sem sóst er eftir með samfelldu neti jarðvarmavirkjana milli Þingvallavatns og Reykjanestáar.

Bara tilhugsunin um slíkt andóf umhverfiskommúnista vekur hríslandi hroll hjá mörgum, enda ráða kommúnistar nú aðeins yfir Kúbu og Norður-Kóreu og allir vita um ástandið þar. 

Ekki er ógnin minni í augum ofangreindra bloggara varðandi hinn hræðilega Svarta Pétur, Píratann, sem muni setja sem skilyrði skelfilegt netlýðræði, opnari stjórnsýslu og beinni þátttöku almennings.

Slíkt er ekki minni ógn en "umhverfiskommúnisminn", því að hvort tveggja hefur síast inn hjá grandalausum, nytsömum sakleysingjum eins og mér, að ekki sé minnst á þá skelfingu, að varðandi beina lýðræðið hefur hinn "innvígði og innmúraði" Sjálfstæðismaður Styrmir Gunnarsson gengið þessari stórhættulegu villutrú og aðför að þjóðfélaginu á hönd.

Nú eru góð ráð dýr fyrir þá sem spá ofan á allt þetta að stutt sé að Sharía-lög múslima verði innleidd á Íslandi eftir að 220 manna söfnuður múslima hafi náð meirihluta hjá þjóðinni.

Þeir eru ekki að grínast þessir bloggarar, - maður les þetta þessa dagana á samfélagsmiðlunum.  

Dagur ræðir við þrjá flokka