Hamborgari útilokar hungur.

Þrátt fyrir alla menntunina og gráðurnar, þrátt fyrir vegtyllur á borð við þá að vera formaður umhverfisnefndar í bandaríska þinginu og virðulegur öldungardeildarþingmaður, virðist það ekki hagga vitund við gáfnafari sumra manna. 

Þingmaðurinn telur snjó til merkis um að það sé mjög, mjög kalt, þótt vitað sé að snjór geti myndast við frostmark og sé út af fyrir sig ekkert merki um miklar frosthörkur.

Snjór í Washington í febrúar er heldur ekkert "mjög óvenjulegt miðað við árstíma".

Samþingmaður nefndarformannins benti á að beita mætti hliðstæðri röksemdafærslu með því að fullyrða að ekkert hungur væri í heiminum, af því að það væri hægt að fá sér snarl að borða í þinghúsinu. 

Já, það væri vel hægt að kasta hamborga í þingforsetann til að sanna það. 

Er krafan sú að sem flestir sleppi?

Ríkissaksóknari og Sérstakur saksóknari fara mikið í taugarnar á sumu fólki, sem kvartar hástöfum undan "bruðli á almannafé" hjá þessum embættum og vill láta draga sem mest úr fjárveitingum til þeirra. 

Sama fólkið heimtar samt aukna löggæslu, vopnaðar öryggissveitir og persónunjósnir í stíl alræðisríkjanna í Austur-Evrópu á Sovéttímanum. 

Þessir andstæðingar saksóknaranna virðist ekki gera sér grein fyrir því að með aukinni löggæslu fjölgar þeim málum sem koma upp á yfirborðið, þannig að krafan um að að draga stórlega úr fjárveitingum til saksóknaranna er krafa um að sem flestir sleppi við ákæru og þá helst þeir, sem eru ákærðir fyrir brot í opinberum störfum, en það að ákæra fyrir slík brot eru taldar pólitískar ofsóknir eða "ljótur pólitískur leikur". 

Það er sérkennilegt að sjá svona viðhorf viðruð, en um það gildir að svo liggur hver sem hann hefur lund til. 

Nær ekki í skottið á málahalanum

"Áunnin fáfræði".

Árið 2006 rann upp fyrir mér nokkuð, sem ég í barnaskap mínum hafði ekki hugleitt fram að því, fyrirbæri sem má kalla heitinu áunnin fráfræði. 

Hún felst í því að enda þótt mikið sé gert til þess að miðla nauðsynlegum og réttum upplýsingum og staðreyndum, veldur krafan um það að miðla jafnframt mismunandi skoðunum því, að þeir, sem upplýsa á um hlutina, velja ósjálfrátt það sem hentar best stundarhagsmunum þeirra sjálfra og gleyma öðru.

Áunnin sykursýki er til komin vegna neysluhátta sjúklingsins, en samt hefur hann látið orsök sjúkdómsins óáreitta.

Áunnin fáfræði felst í því að fólk gleymir ósjálfrátt því sem er óþægilegt fyrir það að vita, að það hefur sjálft átt þátt í að láta viðgangast.

Það vakti til dæmis athygli mína, að svo seint sem árið 2012 játaði einn alþingismanna, sem hefur verið hliðhollur náttúruverndarbaráttunni, að hann hefði ekki vitað að jarðvarmaorkuverin austur af Reykjavík ættu ekki að endast í nema nokkra áratugi, því að þá sé gert ráð fyrir að orkan sé uppurin. 

"Nei, er það?" sagði alþingismaðurinn. "Ekki vissi ég það." Samt hafði þessi staðreynd legið fyrir sem forsenda gufuaflsvirkjana allt frá árinu 1978, en verið keyrð í kaf áratugum saman og er enn keyrð í kaf með stanslausri síbylju um það þetta sé "hrein og endurnýjanleg orkuöflun."

Nú heyrir maður hlakka í þeim sem ég kalla kuldatrúarmenn yfir því að janúar og febrúar hafi verið aðeins kaldari en í meðalári hér á landi. Þeir hlökkuðu líka yfir slæmum vetrarveðrum í desember, en samt var hiti þess mánaðar fyrir ofan meðallag um mestallt land.

Með því að beita svona þröngsýni er hægt að sanna hvað sem er, því að ef skyggnst er aðeins lengra má sjá að hitinn í Austur-Erópu allt austur til Úralfjalla er mun hærri þessa mánuði en venja er og að sjálfsögðu er það meðalhitinn á jörðinni sem skiptir máli, en ekki hitasveiflur á einstökum veðurstöðvum. 

 

Reykurinn mengar enn loftið

Þegar Rússarnir mældu brúna fyrir innrásina.

"Það er lítið sem hundstungan finnur ekki", segir máltækið, og afar lítið þarf oft til að ala á ótta. 

Í Kalda stríðinu ríkti mikil tortryggni, og ekki minnkaði hún við það þegar einstakir atburðir gerðust, svo sem fundur njósnatækja í Kleifarvatni.

Mér er í minni að upp úr 1950 birtist frétt í Tímanum um njósnara á vegum Rússa sem hefðu sést verið að mæla brú í Leirársveit. Var þessi slegið upp í blaðinu. 

Þá voru flestar brýr landsins afar mjóar og höfðu lítið breyst frá hestvagnatímabilinu.

Var því líklegt að Rússar vildu vita hvort og hvernig þeir kæmu hergögnum sínum yfir brýrnar þegar þeir hertækju landið.  

Jafn stór uppsláttur var þó ekki í blaðinu þegar kom í ljós síðar við það að lítill bústaður eða kofi var fluttur yfir hina þröngu brú, að mælingarnar hefðu verið á vegum eiganda kofans.

Jónas Ragnarsson sendi mér nýlega frétt úr Alþýðublaðinu í júlí 1940 þar sem orðalag allt var til þess fallið að vekja ótta um yfirvofandi innrás Þjóðverja.

Til dæmis sagði í fréttinni að "svonefndir vísindamenn" þýskir hefðu skilið eftir sig mjög dularfullar merkingar á nokkrum stöðum á norðurhálendinu.

Er orðið "svonefndir" endurtekið í fréttinni til að leggja áherslu á það hvers eðlis málið gæti verið.

Gilti þá einu að þessir "svonefndu" vísindamenn væru sjálfur Alfred Wegener og kollegar hans, meðal annars Fedtmann, sem var í Öskju 1907 og síðar, og Emmy Todtmann, sem fór í fimm Íslandsferðir, tvær fyrir stríð og þrjár á sjöunda áratugnum, og skrifaði merkar vísindaritgerðir um Vatnajökul eftir þær ferðir.  

Lítið þarf til að ala á ótta

Spá Haraldar Sigurðssonar var ótrúlega rétt!

Haraldur Sigurðsson eldfjallafræðingur spáði alveg ótrúlega rétt fyrir um goslokin í Holuhrauni. 

Ef ég man rétt giskaði hann á goslokadaginn 3. mars, svo að það skakkar ekki nema rúmum þremur dögum! 

En eins og rakið er í öðrum bloggpistli hér á undan er þar með ekki sagt að við eigum ekki eftir að sjá jarðeld þarna á ný, hvort sem það verður á næstunni eða á þessu ári eða þeim allra næstu. 

Spennan kann að vera vaxandi frekar en hitt! 

Kvikuflæði mögulega lokið