Hvenær kemur Opel Karl? Suzuki Celerio?

Sókn Opel verksmiðjanna undanfarin misseri hefur verið alveg frá ódýrstu og minnstu bílunum og upp úr.

Opel Adam, sem kom fram í fyrra, dregur nafn af Adam Opel, sem stofnaði verksmiðjurnar, og nú er kominn aðeins minni bíll og mun ódýrari, en samt rúmbetri sem dregur nafn sitt af Karli, elsta syni Adams Opel.

Karl er með fernar dyr en Adam tvennar, og er Adam hugsaður fyrir annan markhóp, þá sem eiga hann kannski sem annan bílinn á heimilinu og samt flottan og íburðarmeiri en Karl.

Karl keppir við Volkswagen Up!, Kia Picanto, Skoda Citigo, Hyundai i10, Toyota Aygo og fleiri, og hefur fengið mjög góðar viðtökur, til dæmis orðið efstur í bílaprófun hins þekkta tímarits Auto motor und sport.

Þarð talsvert til, því að mjög hörð keppni er í þessum stærðarflokki.

Að vísu er gróði framleiðenda svo ódýrra bíla ekki mikill, en að mestu óbeinn, því að ungt fólk á uppleið, svo sem námsfólk, kaupa þá meðan fjárráðin eru lítil, en halda, ef vel gengur, oft tryggð við framleiðandann og kaupa æ stærri og dýrari bíla þegar fjárráðin verða meiri.

Þetta var bragð sem japanskir bílaframleiðendur notuðu erlendis upp úr 1970, til dæmis í Bandaríkjunum, til þess að ná undirtökum á bílamarkaðnum.

Nú er kominn fram arftaki Suzuki Alto, Suzuki Celerio, 10 sentimetrum lengri og hefur fengið ágætar móttökur.

Skyldi hann koma hingað til lands og þá hvenær? 

Opel gefur innsýn í framtíðina

Ólík viðbrögð tveggja ráðherra.

Kristján Þór Júlíusson heilbrigðisráðherra sýnir undirskriftasöfnun til hvatningar endurreisn heilbrigðiskerfisins skilning á sama tíma sem forsætisráðherra finnur henn flest til foráttu.

Eitt af því sem hann tilgreinir er að það sé afar varhugavert að auka framlög til heilbrigðismála þó að nú sé uppsveifla, því að niðursveifla geti komið hvenær sem er og því sé betra að nota þessa peninga strax til þess að greiða niður skuldir ríkissjóðs.

Með svona rökum er hægt að mæla gegn aðgerðum gegn ófremdarástandi í heilbrigðiskerfinu út í hið óendanlega.

 

Forsætisráðherra „fýldur út í alla“

"Þeir tunglið höfðu malbikað..."

"Mig dreymdi´ég væri uppi árið 2012.

Þeir tunglið höfðu malbikað og steypt í hólf og gólf

og veröldin var skrýtin, það var allt orðið breytt

því vélar unnu störfin og enginn gerði neitt."...

 

Svona hefst textinn "Árið 2012" sem gerður var árið 1967 fyrir Vilhjálm Vilhjálmsson, sem var ákafur aðdáandi bandarískrar sveitatónlistar og fylgdi því eftir.  

 Þegar árið 2012 rann upp sýndist upphaf spátextans um það ár hafa byrjað herfilega, og til dæmis gróf yfirsjón að sjá það ekki fyrir, en enda þótt vélar vinni nú þegar ótrúlega mikið af störfum, sem menn unnu áður, er fjarri því að "enginn geri neitt", því að herskara fólks þarf til að vinna við viðhald allra vélanna, við að "uppfæra þær", "andlitslyfta", endurbæta og skapa nýjar.

Í nýjum texta þar sem horft var til baka í söng Jóhanns sonar Villa og Óskars Péturssonar, varð upphafið því svona:

 

"Nú er runnið upp hér árið 2012

og tunglið hvorki malbikað né steypt í hólf og gólf.

En veröldin er talsvert breytt og tryllingsleg í senn,

því tölvur vinna störfin og hugsa fyrir menn..." 

 

En nú, aðeins fjórum árum eftir árið 2012, er að koma í ljós að það var ekki svo galið að spá því fyrir 45 árum fyrr, að malbikun yrði hafin á tunglinu á 21. öldinni.

Að vísu ekki allt tunglið "í hólf og gólf", enda gripið til þessara tveggja orða sem skondinna rímorða og til að ýkja svolítið skemmtilega.

Að öðru leyti hefur textinn gamli elst furðu vel, - einskonar "yfirmaður" útvarpsstjóra er að vísu ekki vasatransistor heldur vasa-snjallsími, þingmenn virðast enn "ei með fulle fem", og risavaxnar tölvur frá Apple og Microsoft hafa tekið að sér mikið af verkefnum forsætisráðherra, en í gamla textanum varð að vísu að notast við vörumerkið IBM, af því að engin leið var að sjá fyrir hver tölvu-vörumerkin yrðu árið 2012.

"Röntgen kábojmyndir" eru að vísu ekki komnar en magnaðar þrívíddarmyndir dýpka sjónarhorn, -  "dóninn á barnum" býður kannski ekki beint upp á sprautu, en hins vegar er þegar í bígerð erlendis samkvæmt fréttum að bjóða sprautufíklum upp á sprautuþjónustu af opinberri hálfu, auk þess sem það tekur ekki nema dagstund að skjótast til Hollands til að komast í tæri við hass.

1967 var spáð um yfirgengilega tækni við fjölgun manna, "við notum pillur nú til dags" sem er ekki langt frá því sem seinna varð, klónun, staðgöngumæðrun og genabreytingar.

Ef eitthvað var, var það helst að textinn um árið 2012 var ekki nákvæmur hvað ártalið snerti, heldur kannski full framsýnn og kannski heppilegra ef árið 2112 hefði verið notað.  

Á 21. öldinni stefna menn nefnilega ótrauðir í það að "malbika tunglið" samkvæmt nýjustu fréttum. 

Þorp rís senn á tunglinu

"Ég veit hvað það hefur og ég veit hvað það þarf!"

Guðmundur J. Guðmundsson, iðulega kallaður Gvendur jaki, var oft ræðumaður á Lækjartorgi 1. maí.

Einu sinni þegar ég var á fréttavakt 1. maí, varð bilun í hljóðupptökutæki, og voru góð ráð dýr, hvernig ætti að bjarga fyrstu frétt kvöldsins.

Útilokað var að senda hana út án hljóðs, en það var ekkert hljóð til frá deginum.

Á fyrstu árum Sjónvarpsins fengum við þöglar fréttafilmur sendar frá útlöndum, og voru hljóðmennirnir orðnir býsna snjallir við að hljóðsetja þær eftirá og gerði Marínó heitinn Ólafsson stundum skemmtilegar tilraunir í því efni.

Augljóst var að eitthvað hljóð yrði að vera á stóru fréttinni um 1. maí og vegna tímaskorts fór svo að hún var hljóðsett í beinni útsendingu á síðustu stundu á meðan þulurinn las.

Eitt af vandamálunum var að hljóðsetja ræðu Guðmundar J. og var varla um annað að ræða en að vitna í hana en hafa einhvern hlutann samt setningu í "synci" úr eldri ræðum, sem hann kynni að hafa sagt í ræðunni fyrr um daginn, en engin upptaka var til af.  

Nú kom sér vel að ég hafði nokkrum sinnum skemmt á 1. maí skemmtunum úti á landi þar sem Jakinn var ræðumaður, og mundi eftir einni setningu sem hann sagði oftar en einu sinni, svo hljóðandi:

"Ég þekki þetta fólk! Ég veit hvað það hefur og ég veit hvað það þarf!"

Ábúðarfullur með drynjandi bassarödd sinni, djúpum andardrætti og öllum þunga jakaskrokksins.

Setningin fannst í gamalli ræðu jakans í Reykjavík og var sett inn og send út um kvöldið ásamt ómi af gamalli ræðu Jakans, sem lesið var yfir og efnið endursagt að öðru leyti með því að pikka það upp úr útvarpsfréttunum hálftíma fyrr eftir minni.

Þetta tókst allt og í ljós kom að Jakinn hafði´einmitt sagt eftirlætis setninguna sína á Lækjartorgi, sem hann hafði árið áður sagt á Stöðvarfirði þegar ég var á ferð með honum þar¨!

Fréttastjórinn hringdi himinlifandi strax að loknum fréttatímanum og hrósaði okkur upp í hástert fyrir bestu útsendingu frá 1. maí í sögu Sjónvarpsins!

Ég tók auðmjúkur við hólinu en málið vandaðist þegar hann sagði að lokum: "Og svo er bara eitt, sem ég skipa fyrir um: Það á að geyma þessa frétt á safninu!"

Sem var ekki hægt, því að hljóðið var sent út beint en ekki tekið upp, og það eina sem hægt var að geyma var hljóðlaus filma.

En af hverju er ég að segja þessa sögu hér og vitna í orð Guðmundar Jaka?

Af því að´nú er hafin herferð sem miðar að því að gera okkur, sem höfum ritað undir áskorun Kára Stefánssonar, að "40 þúsund fíflum" sem hafi eins og "40 þúsund fífl" sem fóru á loftslagsráðstefnuna í París, látið narrast til að taka þátt í tómri steypu.

Sagan af orðum Guðmundar J. kemur upp í hugann, af því að þref um prósentur hér og prósentur þar varðandi lífsnauðsynlega endurreisn heilbrigðiskerfisins breytir engu um þörfina á því að taka til hendi fyrir bæði sjúklinga og fólkið, sem er að líkna þeim.  

Um það gilda orð Jakans sem hægt er að setja í munn Kára Stefánssonar:

"Ég þekki þetta fólk! Ég veit hvað það hefur og ég veit hvað það þarf!"  

Pawel segir tölur Kára ekki réttar