Óheft umferðarvaldbeiting.

Við Íslendingar höfum stundað nokkurs konar umferðarvaldbeitingu gegn hver öðrum svo lengi sem munað verður aftur í tímann. Umferðarfrekjurnar fara sínu fram af því að ekkert eftirlit eða aðhald ríkir.

Fyrir bragðið tapa allir á þessu þegar upp er staðið. Bílstjórinn sem drullast ekki af stað á grænu ljósi og kemur með því í veg fyrir að þeir, sem eru fyrir aftan hann komist yfir, lendir kannski sjálfur aftar í röðinni á næsta ljósi og bölvar hinum, sem eru fyrir framan hann og tefja hann, í sand og ösku.

Bílstjóri sem leggur bíl sínum í tvö stæði, jafnvel með línuna sem afmarkar bílastæðin undir miðjum bílnum og gefur skít í aðra, sem þurfa að nota bílastæði, bölvar síðan kannski öðrum bílstjóra í sand og ösku, sem notar sama tillitsleysi gagnvart honum þegar hann þarf að leggja næst.

Þetta ástand líðst af því að lögreglan gerir ekkert í málinu. 

Í tilfellinu, sem hér er sýnt á efri myndinni í bílastæði í Hamraborg þar sem oft er slegist um stæðin, komst ég aðeins á litla rauða bílnum inn í afmarkað stæðið, af því að ég er á minnsta og mjósta bílnum í umferð. Annars hefði bílstjóranum tekist ætlunarverk sitt að helga sér tvö stæði eins og sá, sem frekjast á neðri myndinni.  

 

Það er næstum regla frekar en undantekning að einhvers staðar í borginni noti ófatlaðir stæði fyrir hreyfihamlaða. Þetta ástand líðst, af því að lögreglan gerir ekkert í málinu.

Algengt er að bílstjórar, sem verða þess varir að bílstjórar á akrein við hliðina þurfi að skipta um akrein, gefi í og reyni að hindra akreinaskiptinguna. Þetta ástand líðst af því að ekkert er gert til að taka í taumana.

Bílstjóri sem tefur umferð fyrir tugum bíla með því að gefa ekki til kynna með stefnuljósagjöf að hann ætli að beygja lendir síðan kannski sjálfur í því á næstu gatnamótum eða hringtorgi að aðrir tefji fyrir honum og bölvar þeim í sand og ösku. Þetta ástand líðst af því að ekkert er gert til þess að taka í lurginn á hinum tillitslausu.  

Bílstjóri sem ekki ætlar að beygja til hægri við gatnamót og plantar bíl sínum þannig við gatnamótin að að ekki sé hægt að fara fram úr honum fyrir þá sem vilja beygja til hægri, lendir síðan kannski sjálfur í að vera þolandi frekjunnar á næstu gatnamótum.

Í flestum ofangreindum tilfellum græðir frekjuhundurinn ekkert á framferði sínu.

En hann fer sínu  fram af því að hann kemst upp með það og þegar þetta framferði er orðin viðtekin og refsilaus regla verður afleiðingin hernaðarástand í umferðinni.

Það er ágætt að tala um umferðarátak. En munurinn á okkur hér á Klakanum og bílstjórum í mörgum öðrum löndum er sá, að við komumst upp með þetta.

Ég minnist þess ekki að hafa nokkurn tíma séð lögreglu taka til hendi varðandi ofangreind atriði en séð í hundruðum skipta afskipti hennar af ökuhraða, sem er auðvitað hið besta mál.

Erlendis þurfa frekjuhundar í umferðinni, sem leggja til dæmis illa í stæði,  að taka áhættu af því að vera sektaðir eða bílar þeirra jafnvel fjarlægðir. 

Hér geta menn komist upp með það dag eftir dag að fara sínu frám án þess að taka nokkra áhættu af því að taka sjálfir neinum afleiðingum.  

Sáttmáli um betri umferð

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 4.3.2013 kl. 16:59]

26.2.2013:

"Um helgina, á meðan landsfundur Sjálfstæðisflokksins fór fram í Laugardalshöll, hafði lögreglan afskipti af um eitt hundrað ökutækjum (stöðubrot) vegna þessa en á sama tíma var ónotuð bílastæði að finna annars staðar á svæðinu.

Talsvert var lagt á grasbala og graseyjar og er grasið sumstaðar illa farið."

Eitt hundrað landsfundargestir lögðu ólöglega - Myndir