Merkilegt á öld tækninnar.

Merkilegt má heita á öld hvers kyns tækni að hægt sé að skora mark eins og það sem réði úrslitum í leik Liverpool og Bournemouty sl. mánudag. 

Maðurinn sem boltanum var spyrnt í áttina til utan af vinstri kanti var svo áberandi kolrangstæður að það er beinlínis óvenjulegt, eins og sést vel á kvikmyndinni af atvikinu. 

Margsinnis hefur bent á þann möguleika að við hliðarlínu geti dómarar eða línuverðir litið á mynd af einstökum atvikum, ef vafi leikur á um þau. 

En þessu hefur verið hafnað með ýmsum rökum, svo sem þeim að dómarar og línuverðir séu hluti af umhverfinu, sem leikið er í, rétt eins og vindur, ójöfnir á leikvelli, blautur og sleipur völlur o.s.frv. og að með notkun svona tækni sé verið að eyðileggja stemninguna. 

Á HM síðast var þó aðeins slakað á kröfunum um að viðhalda frumstæðum aðferðum þegar sérstök myndavél og tölvutækni voru notuð til að skera úr um vafa á því, hvort bolti hefði farið allur yfir marklínuna eða ekki. 

En það hlýtur að vera hægt að ganga aðeins lengra og hætta að ríghalda í gamaldags aðferðir, sem geta orðið til þess að eyðileggja leikinn miklu meira en það að dæma leikinn sem best. 

Sigurmark Liverpool ólöglegt

Athugasemdir

[Matthías Ásgeirsson, 21.8.2015 kl. 20:17]

> Maðurinn sem fékk sendinguna utan af vinstri kanti var svo áberandi kolrangstæður

Það var reyndar ekki maðurinn sem fékk sendinguna sem var áberandi rangstæður heldur annar leikmaður, sem reyndi að ná til sendingarinnar, en náði ekki. Sá sem fékk sendinguna var einmitt langt frá því að vera rangstæður.

Samkvæmt nýjum reglum var þetta þó rangstæða þar sem maðurin sem fékk sendinguna ekki reyndi að ná til boltans. Samkvæmt eldri reglum var þetta ekki rangstæða.

[Ómar Ragnarsson, 21.8.2015 kl. 22:14]

Ég játa að orðalagið var ónákvæmt og hef breytt því í "Maðurinn sem boltanum var spyrnt í áttina til..."

Alla tíð sem ég hef fylgst með fótbolta hefur það verið talið skilyrði fyrir að dæma rangstöðu, að viðkomandi leikmaður hefði áhrif á leikinn. 

Maðurinn, sem boltanum var spyrnt í áttina til reyndi að ná til hans með því að lyfta fætinum eins hátt og hann gat. 

Með staðsetningu sinni og þessari áberandi og ákveðnu hreyfingu hafði hann tvímælalaust afgerandi áhrif á gang leiksins, því að hann dró með því alla athygli markvarðarins að sér.