Vaxandi vopnaskak af ýmsu tagi.

Vopnaskak í anda Kalda stríðsins virðist fara hægt vaxandi. Nær það yfir mörg svið, allt frá því að segja upp samningum sem áttu að hamla gerð kjarnorkuvopna til flugs herþotna Rússa, sem NATO sendir herþotur gegn. 

Ekki var uppörvandi umfjöllun 60 mínútna um viðbrögð við harðari stefnu Pútíns Rússlandsforseta vegna Úkraínu, en sem kunnugt er sagði hann, að hann hefði íhugað mögulega notkun kjarnorkuvopna ef viðbrögð Vesturveldanna við hernámi Krímskaga teldist vera alvarleg ógnun við öryggi Rússlands. 

Fram kom í þættinum að Rússar væru að þróa smærri kjarnorkuvopn en áður hafa tíðkast til þess að geta notað þau í afmörkuðum tilfellum þar sem ekki væri um stórar borgir að ræða. 

Og einnig kom fram að íhuguð væru viðbrögð vestan megin í svipuðum stíl og greint frá sérstakri heræfinu, þar sem floti B-52 véla var sendur inn á norðurpólsvæðið til þess að geta þaðan sent eldflaugar með kjarnorkusprengjur sem skotið yrði á skotmörk í Rússlandi. 

Þetta er áhyggjuefni, því að með þessu er aukin hætta á gereyðingarstyrjöld, vegna þess að erfitt gæti reynt að hamla gegn stigmögnun kjarnorkustríðs, ef það er á annað borð hafið. 

Flugu herþotum í veg fyrir Rússa

5% þröskuldur er ólýðræðislegt fyrirbæri.

Ef enginn 5% þröskuldur væri varðandi fylgi framboða til Alþingis, myndu í kringum 1,7% nægja til að koma einum þingmanni inn. 

Hvað eftir annað detta meira en 10% atkvæða samtals "dauð" niður, en það samsvarar því Norðvesturkjördæmi væri svipt meira en helmingi þingmanna sinna. 

Ef menn endilega vilja hafa þröskuld, eru 5% of hátt hlutfall, enda aðeins tvö önnur lönd en Ísland í Evrópu með 5% þröskuld. 

Það væri strax skárra að hafa hlutfallið 3%. 

BF kæmi mönnum á þing

Þetta átti að gera allan tímann.

Það hefur verð lenska hér á landi, að stjórnmálaflokkarnir eru ýmis meðmæltir eða mótmæltir þjóðaratkvæðagreiðslum, allt eftir því hvernig á stendur hjá hverjum þeirra þá stundina. 

Það gæti verið fróðlegt að velta því fyrir sér hverju það hefði breytt 2009 ef hugmyndir þáverandi stjórnarandstöðuflokka hefðu þá verið samþykktar um að viðhafa þjóðaratkvæðagreiðslu um það, hvort rétt væri að "skoða í pakkann" eins og sumir hafa kallað það. 

Þá hefði staðan í þessu máli þegar orðið allt önnur en hún hefur verið síðan. 

Eftir kosningarnar 2013 snerist dæmið síðan við og fyrrverandi stjórnarflokkar vildu þjóðaratkvæðagreiðslu en núverandi stjórnarflokkar ekki. 

Vilja spyrja þjóðina um viðræðurnar

Ekki hægt að kenna málþófi um.

Varla er hægt að kenna málþófi stórnarandstöðu eða annarra um það, þegar þingstörf virðast vera lömuð vegna þess að mál koma ekki fram hjá ríkisstjórninni og því ekki einu sinni hægt að beita málþófi.

Þegar litið er yfir tímann, sem ríkisstjórnin hefur haft undanfarin ár til að koma fram málum, sem hún viðraði í upphafi, en hefur ekki komið frá sér, er augljóslega eitthvað athugavert við samkomulagið innan stjórnarflokkanna sjálfra frekar en að aðrir standi í vegi fyrir því að mál séu afgreidd.

Að vísu má sjá á einni bloggsíðunni þá skýringu að Birgittu Jónsdóttur sé um að kenna, af því að hún fái ekki að ráða starfsáætlun.

Það er skrýtin sýn. Birgitta er bara að kalla eftir því að ríkisstjórnin komi fram með áætlun um aflgreiðslu mála sinna.  

Ekki liggur fyrir að Birgitta hafi borið fram kröfu um starfsáætlun sína, heldur biður hún bara um að ríkisstjórnin viðri sína. 

Það er erfitt að botna í því hvernig hægt er að kenna Birgittu um stöðu mála. 

 

P. S.  Annar síðuhöfundur heldur því fram að það sé hælisleitendum að kenna að lögreglunám var flutt í háskóla. Halló! Hvað næst?

„Þetta er bara stjórnleysi“

Af hverju eru málin ekki skoðuð hjá sambærilegum borgarsamfélögum?

Áður hefur verið greint frá því að gerð hafi verið skýrsla fyrir næstum 20 árum með áhugaverðum samanburði á 16 norrænum borgum, þar af 9, sem voru álíka stórar og Reykjavík. 

Það nýjasta í þessum efnum er mikið ferðalag til stórra borga til þess að leita samanburðar og læra af því sem þar er að gerast. 

En hvers vegna eru málin ekki skoðuð líka hjá sambærilegum borgarsamfélögum?

Auk borgarsamfélaga á stærð við Reykjavík á Norðurlöndum má líka finna borgir á stærð við íslenska höfuðborgarsvæðið sem væri áhugavert að skoða og bera aðstæður þar saman við aðstæður hér þegar leitað er lausna á mörgum sviðum.

 

Skiptar skoðanir um borgarlínu

Tæknileg utanbrautarlending.

Lýsingin "...lenti utan brautar" getur skapað misskilning þegar um er að ræða að flugvél hafi farið fram yfir svonefndan þröskuld brautar í lok lendingarbruns, því að í slíkri lendingu hefur vélin snert braut löngu fyrr. 

Á flugvöllum er skylt að hafa brautarenda þannig, að skráð lengd sé styttri en brautin er í raun og veru. Innanlands eru 30 metrar lágmark, sé brautin innan við 800 metra löng, en 60 metrar, sé hún 800 metrar eða lengri. 

Ástæðan fyrir mismunandi lengd er sú, að þær flugvélar sem geta lent á 799 metra löngum brautum eða skemmri, lenda yfirleitt á minni hraða en þær flugvélar, sem verða að nota lengri brautir, og skekkja í lendingarbruninu verður því ekki eins stór í metrum talið og skekkja sama eðlis hjá stærri flugvélum. 

Ekki er gert ráð fyrir því að þessir brautarendar séu reiknaðir eða notaðir í lendingum, heldur er hér aðeins um varúðaratriði að ræða til þess til þess að eiga upp á eitthvað að hlaupa, ef lendingarbrun verður lengra en reiknað var með, og til að tryggja að flugstjórar reikni ekki með fullri lengd þegar þeir ákveða að lenda á viðkomandi brautum. 

Svonefndir þröskuldar eru merktir á sérstakan hátt með ljósum en brautin engu að síður auð svo að hægt er að aka eftir henni yfir "þröskuldinn" ef svo ber undir.

Ágætt dæmi um þröskuld, sem er alllangt inni á braut er þröskuldurinn í aðflugi til vesturs á austur-vestur braut (13/31) á Reykjavíkurflugvelli.  

Hann er um 200 metra inni á brautinni vegna þess að aðflugið á stórum flugvélum er nokkuð bratt og hátt af því að flogið er yfir öxl Öskjuhlíðarinnar. 

Auðvelt væri að lenda minnstu flugvélum austan við þröskuldinn, en eitt verður þó yfir alla að ganga. 

Svo einkennilegt, sem það kann að virðast, eru skráðar lengdir brauta ekki alltaf þær sömu í báðar áttir á sömu braut. 

Á Sauðárflugvelli er til dæmis ein brautin, 18/36, skráð 160 metrumm styttri en hún raunverulega er. 

Ástæðan er sú að á norðurendanum er lítilsháttar alda á brautinni, sem getur verið varasöm í lendingu til suðurs á fullum lendingarhraða en kemur ekki að sök í flugtaki til suðurs, af því að í upphafi flugtaksbruns er hraði flugvéla mun minni en í upphafi lendingarbruns í sömu átt.

Í praxis er brautin því 770 metrar í flugtaki til suðurs og lendingu til norðurs, en 640 metrar í lendingu til suðurs.   

 

Þota WOW lenti utan brautar

Brenglað raunveruleikaskyn.

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson sagði lítið sem ekkert við blaðamenn þegar úrslit voru ljós á flokkþingi Framsóknarmanna og hann strunsaði fljótlega út, en þó var haft eftir honum að úrslitin hefðu komið sér mjög á óvart.

Augljóst var að hann hafði einfaldlega ekki gert ráð fyrir þeim möguleika að hann myndi tapa fyrir Sigurði Inga, svo mjög höfðu úrslitin í Norðausturkjördæmi villt um fyrir honum um hina raunverulega stöðu hans. 

Hann virðist hafa haldið að rétta leiðin til að ná upp fyrri styrk væri að einblína á það að fá sem flesta til fylgis við sig með öllum mögulegum ráðum og vanrækja bæði þingstörf og það að taka gjörðir sínar til rækilegrar endurskoðunar. 

Í staðinn lifði hann í afneitun og ofmati í það tæplega hálfa ár, sem Sigurði Inga hafði tekist að fá handa honum til að ná áttum. 

Framkoma hans í upphafi eftirminnilegs sjónvarpsþáttar með leiðtogum flokkanna afhjúpaði, að afneitunin fór vaxandi en ekki minnkandi, og allt fram í upphaf flokksþingsins réði hún orðum hans og gerðum. 

Hann ofmat stöðu sína æ meira, kenndi öðrum um allt sem miður fór, sá samsæri gegn sér í hverju horni og brást við með frekju og oflæti sem urðu honum að falli. eins og úrslitin í formannskosningunni bera glöggt með sér. 

Sigmundur Davíð býr yfir mörgum góða hæfileikum og er enn á besta aldri og gæti þess vegna átt eftir að vinna mörg ágæt verk á ýmsum sviðum. 

En hegðun hans minnir því miður um margt á hegðun fíkla, í þessu tilfelli valdafíkils, sem þurfa að fara í meðferð til þess að skoða allt frá rótum, rífa niður og fjarlægja það, sem hefur brenglað sýn og afvegaleitt hegðun, og byggja sig upp að nýju á traustum grunni. 

Heppilegra ef Sigmundur hefði talað

Tímanna tákn.

Það er tímanna tákn að forsetaframbjóðendurnir í Bandaríkjunum skuli báðir vera þeir óvinsælustu eða verst þokkuðu í sögu landsins. 

Deigla óróa, óánægju og óþol okkar tíma á líklega meiri þátt í þessu heldur en að þau Hillary og Trump séu svona arfa slæm. 

Þó verður að segjast að auðjöfur sem virðist hafa komið sér hjá því að borga tekjuskatt í átján en réttlætir það með því að hann sýni sínum nánustu ábyrgðartilfinningu og að hann sé óánægður hvernig skattpeningar eru notaðir, sýni merki siðblindu, auk þess sem margt annað sem hann hefur látið frá sér fara,  hefur vakið hjá manni hroll, enda sumt í svipuðum anda og náði flugi í aðdraganda Seinni heimsstyrjaldarinnar. 

Clinton bætir við sig eftir kappræðurnar

Vestrænt þjóðskipulag víðs fjarri í raun.

Eþíópía státar af glæsilegri fornaldarmenningu, allt frá tengslum drottningarinnar af Saba við Salómon hjá Ísrael.

Eþíópíumenn tóku kristni nokkrum öldum á undan Íslendingum og menning Koptanna svonefndu er svo rótgróin og heilög í landinu, að engu hefur skipt hvort alræðið var á vegum Haile Selassie keisara, kommúnistans Mengistus eða núverandi alræðisstjórnar.

Eþíópímenn þekkja ekkert annað en einræði og harðstjórn og í tveimur ferðalögum um landið, 2003 og 2006, kom vel í ljós hve órafjarri þetta snauða þjóðfélag er frá vestrænum þjóðfélögum.

Þá var hagkerfið álíka stórt og hagkerfi Íslands, þar sem næstum 300 sinnum færri íbúar eru.

Meðaltekjur hvers Íslendings á dag eru því kannski álíka og meðaltekjur hvers Eþíópíumanns á einu ári. 

 

Í fyrra ferðalaginu var flogið í einshreyfils vél um landið, en þá voru aðeins tíu einkavélar í landinu og flugbann á vissum svæðum.

Stjórnarherrarnir hafa gætt þess að halla sér að Bandaríkjamönnum og koma sér í svo mjög í mjúkinn hjá þeim, að bandaríski flughverinn gerði loftárásir að beiðni stjórnvalda á uppreisnarmenn Sómalíumegin við landmæri þess lands og Eþíópíu.

Nú hefur byrjað straumur erlendra fjárfestinga inn í landið sem býr yfir gríðarlegri jarðvarmaorku, en áhrif þessa verða kannski ekki alveg jafn jákvæð og ef þarna væri skaplegt stjórnarfar, heldur hugsanleg að það muni ýta undir ólgú á borð við þá sem nú hefur kostað mörg mannslíf.   

Þriggja daga þjóðarsorg í Eþíópíu

Hvað gerðu fyrrum formenn Framsóknar?

Tryggvi Þórhallsson var forsætisráðherra jafnframt því að vera formaður Framsóknarflokksins 1927-32. 

Ágreiningur varð til þess að hann klauf flokkinn og stofnaði Bændaflokkinn 1933, sem bauð fram í kosningum 1934 og fékk þrjá þingmenn, en Tryggvi féll sjálfur fyrir hinum kornunga Hermanni Jónassyni. 

Jónas Jónsson frá Hriflu, líkast til stjórnmálamaður 20. aldarinnar, dómsmálaráðherra 1927-32, var afar umdeildur og kom sér þannig út úr húsi hjá mörgum, að Alþýðuflokkurinn gerði það að skilyrði 1934 að hann væri ekki í ríkisstjórn flokkanna tveggja og var hann þó formaður Framsóknarflokksins.

Jónas hafði áhrif bak við tjöldin við myndun Þjóðstjórnarinnar 1939 en varð samt ekki ráðherra og áhrif hans fóru dvínandi.

Var hann þó framsýnastur allra íslenskra stjórnmálamanna varðandi nauðsynlegt samstarf um öryggismál landsins við "Engilsaxa", Bandaríkjamenn og Breta. 

1944 hætti hann sem formaður flokksins, en sat áfram á þingi, bauð sig fram fyrir flokkinn 1946 í sínu heimakjördæmi Suður-Þingeyjarsýslu og sat á þingi til 1949.

Jónas klauf ekki flokkinn eins og Tryggvi Þórhallsson hafði gert, en nýtti sér sterka stöðu sína á heimaslóðum til að sitja á þingi.

Vangaveltur um það að Sigmundur Davíð eigi að kljúfa Framsóknarflokkinn og bjóða fram sér, eða að ganga til liðs við einhvert annað framboð, eru afar óraunsæjar.

Eins og staðan er nú veitir flokknum ekki af öllu sínu til þess að endurheimta það mikla fylgi sem hann hefur misst.

Ef staða Sigmundar Davíðs er jafn sterk og hún virtist vera í vali listans í Norðausturkjördæmi, sýnist skásti möguleiki hans vera: "If you can´t beat them, join them", það er, að taka þátt í því að auka fylgi flokksins og nýta sér jafnframt stöðuna á heimavelli.

Velja frekar viðbrögð Hriflu-Jónasar en Tryggva Þórhallssonar.

 

Gallinn er bara sá, að þegar litið er á sinnaskipti fjölda fulltrúa á flokksþinginu, til dæmis Ásmundar Einars Daðasonar, er ekki lengur jafn víst að þeir sem studdu SDG í Norðausturkjördæmi og veðjuðu á það, að þar með væru þeir að fá mann, sem gæti hyglað mörgum í kjördæminu í stíl við það sem hann hefur gert, kunna að byrja að efast í ljósi nýrrar heildarstöðu.

Því miður glutraði Sigmundur Davíð niður næstum hálfs árs umþóttunartíma til þess að gera upp við mistök sín og taka nýjan kúrs, heldur hélt fast við dramb, ofmat og samfellda afneitun og firringu allt fram til loka flokksþingsins örlagaríka.

  

 

 

Svekktur yfir niðurstöðu kosninga