Fágætar formælingar og svívirðingar bæta gráu ofan á svart.

Ýmsu er fólk hér á landi vant varðandi uppátæki svonefndra ævintýramanna og ofurhuga sem hingað slæðast, en "afrek" hins þýska náttúruspellvirkja og öll framkoma hans og viðbrögð í tengslum það mál, sem rakið er í viðtengdri frétt á mbl. slá sennilega met á því sviði.

 

Full þörf virðist á að bregðast á viðeigandi hátt við hegðun af þessu tagi. Ef marka má myndir og dagsetningar sem þessir menn birta á facebook af hreystiverkum sínum, hefur þessi fíflagangur staðið að minnsta kosti yfir í hálfan mánuð.  

Ferðamaður tætir upp hálendið á 14 tonna trukk

RAX; alhliða gæðingur sem listamaður á heimsmælikvarða.

Óhætt er að segja að Ragnar Axelsson sé orðinn heimþekktur fyrir einstæðar myndir sínar, einkum myndirnar um hlýnun jarðar. 

Hitt vita líklega færri, að hann er hreinn snillingur á fleiri sviðum ljósmyndunar, svo sem portrett mynda, þar sem honum tekst að gæða sáraeinföld viðfangsefni næstum ólýsanlegum töfrum. 

Verk RAX á virtri sýningu í London

Ekki í fyrsta skiptið, sem ræstingafólkið kemur fyrst í hug við "hagræðingu."

Fólk í svonefndum háum stððum hefur margt nokkrar milljónir á mánauði í laun. Þykir sjálfsagt, skilst manni. 

Eigendur ýmissa fyrirtækja skipta með sér arði upp á milljarða á ári. Ef einhver hugsun um hagræðingu fer af stað, bregður hins vegar svo einkennilega við, að yfirleitt er það fyrsta, sem mönnum dettur í hug, er að "hagræða" af miklu hugviti með því að reka lægst launaða fólkið, og oft er notuð aðferð, sem færir verkefni þess til verktakafyrirtækja sem eru í ehf umhverfi. 

Síðuhafi þekkir dæmi um slíkt þar sem niðurstaðan varð svo illa unnið starf, að skömm er að. 

Sagt upp með allt að 34 ára starfsreynslu

Sinfóníuhljómsveitin er ómissandi kjölfesta í íslensku tónlistarlífi.

Að baki Sinfóníuhljómsveitar Íslands liggur nær aldar gömul baráttusaga frumherja í íslensku tónlistarlífi. Fyrir um 90 árum fluttu nokkrir erlendir tónlistamenn til landsins, sem urðu til gríðarlegs gagns fyrir íslenskt menningarlíf og áhugamenn um tónlist börðust fyrir smíði Austurbæjarbíós eftir stríðið og síðar fyrir smíði Háskólabíós og Hörpunnar, svo að eitthvað sé nefnt. 

Útvarpshljómsveitin, fyrirrennari Sinfóníuhljómsveitarinnar og síðar hljómsveitin sjálf hafa löngum þurft að þola andúð og skilningsleysi á því að hljómsveitin hafi fengið opinbera styrki til að ná þeim gæðum á alþjóðlega vísu, sem loksins náðist í nærri aldar langrri baráttu. 

Hljómsveitin er ómissandi kjölfesta allrar tónlistar í landinu, jafnt klassískrar sem allrar annarrarr og því eru kjarasamningar hafi náðst fyrir hljómsveitina.  

Sinfóníuhljómsveitin samdi degi fyrir verkfall

Mótsögnin, sem felst oft í því sem auglýst er og því sem fæst.

Náttúra Íslands er oft auglýst sem svo einstæðu fyrirbæri í veröldinni, að hún sé helsta aðdráttaraflið fyrir ferðafólk. Það fylgir oft með að kyrrð og friður í ósnortnum víðernum sé líka heillandi.

Í þessu tvennu leynist óþægileg mótsögn, sem sé sú, að sé ferðamannafjöldinn aukinn stórlega minnka líkurnar á því að upplifa hið seiðandi mál víðernanna. 

Mótsögnin getur líka átt við staði með iðandi mannlíf, svo sem birtist í mótmælum íbúa Bardelona fyrir nokkrum árum við þeim gríðarlega massatúrisma, sem keyrður væri áfram þar í borg. 

Við það væri fórnað tðfrunum, sem borgin og líf fólksins þar hefðu upp á að bjóða. 

Hér á landi er í gangi hæg en lúmsk tilhneiging til að reisa mannvirki af ýmsum toga sem víðast og tefla þannig töfrum hinnar ósnortnu náttúru í tvísýnu. 

5 bæir sem mælt er með að heimsækja frekar en Reykjavík

Þegar hundurinn var aðkomuhundur.

Sérkennilegt er að sjá, að það skuli talið nauðsynlegt að taka það sérstaklega fram í frétt af gæsluvarðhaldi yfir konu vegna rannsóknar á andláti karlmanns, að konan hafi verið íslensk. 

Þetta minnir á litla frétt í bæjarblaði á Akureyri hér um árið þess efnið að hundur hefði bitið mann, þegar nauðsynlegt þótti að taka það sérstaklega í lok fréttarinnar, að hundurinn hefði verið aðkomuhundur. 

Konan sem sætir gæsluvarðhaldi íslensk

Fleiri eldstöðvar að melda sig?

Leitun er að stað á hinu eldvirka svæði Reykjanesskaga sem nær alveg norður á Þingvallasvæðið, að þar séu ekki hraun og eldstöðvar. 

Má orða það svo, að skaginn sé mestallur eldbrunninn og eldstöðvarnar afar fjölbreyttar. 

Nýjustu skjálftasvæðin tvö eru við dyngjur; við Skjaldbreið og nú síðast í nánd við dyngju, sem kallast Heiðin há. 

Svokallaðir innviðir eða mannvirki eru nánast hvergi óhult fyrir ágangi eldvirkninnar, og raunar eru eldstöðvarnar svo margar, að drjúgt verk kann að vera að reyna að kasta á þær tölu.  

Skjálftahrinan orðin kröftugri

Menntaðir flugliðar eru kjölfesta flugsins.

Ein af merkustu ræðum Churchills þegar Orrustan um Bretland stóð sem hæst var kölluð "the few", og fjallaði um það að í þeirri orrustu hefði það gerst, að aldrei í ófriðarsögu heimsins hefðu jafn margir á jafn fáum jafn stóra skuld að gjalda. 

Í stríðinu sjálfu skipti fjöldi hæfra flugmanna öllu máli fyrir allar styrjaldarþjóðirnar. 

Síðustu ár stríðsins olli skortur á eldsneyti og flughæfum vélum þar að auki meginmáli, en á þeim tíma var talið óhugsandi að flugmenn réðu við hlutverk sitt nema að að eiga að baki 300 flugstundir til æfingaflugs áður en þeir væru bardagafærir. 

Hjá Þjóðverjum voru þessar dýrmætu stundir hins vegar komnar niður í nokkra tugi. 

Í meginatriðum gildir það sama um borgaralegt flug. 

Áður en sá reyndi flugstjóri Magnú Norðdal lést greindi hann síðuhafa frá þvi að ein af ástæðum þess hve fyrstu sex árin urðu erfið fyrir íslenska flugið á árunum 1946 til 1952 hefði líklega verið skortur á nægri flugreynslu við hinar frumstæðu og misviðrasömu aðstæður hér á landi. 

Hið vaxandi gengi og umsvif íslenskra flugfélaga af öllum toga á áreiðanlega mikið undir því að íslenska flugið eigi sem hæfustu og best menntuðu starfsfólki á að skipa. 

Flugskóli Reykjavíkur tekur við af Flugakademíunni

Eyjafjallajökull kynnti Ísland öllu öðru fremur fyrir heimsbyggðinni.

Mesti efnahagsuppgangur lýðveldissögunnar varð hér á landi á árunum 2010 til 2018, og varð nær eingöngu vegna sprengjukennds vaxtar ferðaþjónustunnar. Úr því að það verða að meðaltali tvö til þrjú eldgos á Íslandi á hverjum áratug, rak hið stóra Grímsvatnagos smiðshöggið á gosið árið áður, því að það truflaði flugsamgöngur líka víða um lönd, þótt það væri ekki í eins miklum mæli og Eyjafjallajðkulsgosið.  

Gosin tvö afsönnuðu  rækilega þá eins konar trúarsetningu íslenskra ráðamanna, að aðeins stóriðja í eigu útlendinga gætu gefið möguleika til efnahagsvaxtar.  

Eyjafjallajökull raskaði flugsamgöngum um mestalla heimsbyggðina svo að þrátt fyrir hið óþjála nafn eldfjallsins vissi öll heimsbyggðin um tilvist þess. 

Kemur Íslendingum verulega á óvart

Lemstrun á sex ákomustöðum rafhjólreiðamanns á göngustíg við beygjurein.

Það er ástæða til að taka á þessari bloggsíðu undir aðvðrunarorð hjólreiðamanns um hættur sem getur skapast í beygjurein. því að þetta reyndi síðuhafi á eigin skinni fyrir sjö árum við svipaðar aðstæður og sýndar eru á mótum Njarðargötu og Hringbrautar í viðtengdri frétt á mbl.is. 

Ökumaður bíls, sem var á leið eftir beygjurein til hægri frá Grensásvegi vestur Miklubraut og ætlaði að þvera göngu- og hjólaleið yfir reinina, leit snöggt til vinstri og sýndist hann geta komist inn í umferðina á Miklubraut ef hann yki snarlega hraðann. 

Um leið leit hann fram fyrir sig en lág kvöldsól blindaði hann, þannig að hann sá ekki að maður á rafreiðhjóli var að ljúka við að þvera beygjureinina. 

Bílnum var því ekið af afli á aftanvert rafreiðhjólið svo að knapi þess kastaðist upp á framrúðu bilsins, braut hana með hjálminum og skall síðan niður á götuna fyrir framan bílinn. 

Ákomustaðirnir voru sex hjá hjólreiðamanninum, og einn þeirra í ökklabroti, sem mistókst að sjá fyrr á mynd fyrr en sex vikum síðar. 

Varar við hættum á beygjureinum