"Þegiðu, Egill, þetta´eru stelpurnar!"

Sú frækilega saga sem kvennalandsliðið í knattspyrjnu er skrifa nú um þátttöku sína á stærstu alþjóðlegu stórmótum, hefði þátt óhugsandi fyrir aðeins nokkrum misserum. 

Og ef Egill rakari væri lifandi núna og svipaður áhugamaður í stúkunni og hann var ´með kalli sínu í laginu um Jóga útherja, "KR-ingar, þið eigið leikinn!" og fékk svarið "þegiðu, Egill, þetta er landsliðið!", myndu orðaskiptin verða svona: "Áfram, strákar, þið eigið leikinn, -  og hann fengi hann "þegiðu, Egill, þetta´eru stelpurnar!".  

Ísland á EM eftir lygilegan sigur á Þjóðverjum

Er þetta hluti af að byggja upp "íslenska grýlu" sem nái sálrænu taki á Tjöllunum?

Frækilegur sigur Íslendinga í kvöld er áfall fyrir þá ensku sem urðu að þola þennan beiska ósigur á heimavelli sínum, frægasta þjóðarleikvangi heims. Jafnvel þótt leikurinn teldist vináttulandsleikur verður hann ef til vill samt færður í annála vegna þess, að enn lifir minningin um ófarir þeirra fyrir Íslendingum hér um árið.   

Mörgum Íslendingum er í minni það heljar sálræna tak sem Svíar virtust hafa á okkur í lok síðustu aldar í handboltanum og gekk þetta fyrirbæri oft undir heitinu "Sænska Grýlan."

Mikið væri nú gaman ef örþjóðin af hjara veraldar væri að gera sig líklega til að gera eitthvað svipað. 

Ísland skellti Englandi á Wembley

Öxlin er alveg einstaklega flókinn liður.

Það kann að sýnast frekar léttvæg meiðsli að rífa tvö liðbönd í einum lið, en af bæði reynslu síðuhafa að brjóta axlir sínar og slíta liðbönd á æviferli sínum og fræðast í leiðinni af læknum og sjúkraliði um eðli þessara meiðsla, má álykta að slík meiðsli séu yfirleitt verri viðfangs en brot og liðbandaslit á öðrum liðamótum.  

Ástæðan er sú, að axlarliðunum er ætla mun stærra hreyfisvið í allar áttir en öðrum liðum, og til þess þess þarf mun flóknari samsetning á vöðvum og liðböndum.   

Hvað Sveindís Jane snertir, blasir við að hún þarf mikið til að ná upp lengdinni á innköstum sínum, sem er óvenjulega stór hluti af einstökum hæfileikum hennar.  

Sveindís reif tvö liðbönd

Stundum gleymist gildi þess, sem oft bætir menn mest: Mótlæti og reynsla.

Á þeim árum sem síðuhafi var keppandi í rallakstri virtust það vera eðlileg viðbrögð að svekkja sig mest þegar maður féll úr keppni þegar grátlega stutt var eftir. 

En í raun var þetta alveg þveröfugt; að í staðinn átti maður að þakka fyrir það að hafa fengið svona langa keppni til að læra af, og vera svekktastur ef dottið var úr keppni í blábyrjun. 

Ekkert jafnast á við það í reynslu og framfðrum en að fá að keppa sem allra lengst og harðast. 

„Eins grátlegt og það gerist“

Fróðlegt væri að sjá spárnar fyrir fyrri EM og HM mót hjá Íslendingum.

Sjá má í viðtengdri frétt á mbl.is hvernig spáð er um gengi Íslands á EM og HM í á næsta ári.

Síðuhafi er ekki fróður um slíkt en sýnist að líkurnar á að Ísland tryggi sér sæti í lokakeppninni séu 1 á móti 9. 

Gaman væri ef einhver fróður maður kannaði, hvenær svipaðar spár hafa litið út í aðdraganda fyrri stórmóta, og kynnti niðurstöðurnar. 

Möguleikar Íslands sagðir rúm 5 prósent

Knattspyrna er hópíþrótt og þjálfarinn er einn af liðsmönnum.

Í hópíþróttum gildir það oft að heildin getur verið betri eða verri heldur en samanlögð geta liðsmanna. Þetta gildir ekki síður um þjálfara liðsins en liðsmenn sjálfa. 

Þetta verður að hafa í huga þegar liðið er valið, og þá getur góður þjálfari verið betri en enginn eins og Bjarni Fel orðaði það stundum.  

Síðuhafi er gamall Framari og hefur aldrei haldið með KR, en það breytir engu um það, að sé það KR-ingur, sem gæti gagnast best sem landsliðsþjálfari, þá er aðalatriðið við ráðningu hans geta hans og gildi fyrir landsliðshópinn.  

Vill fá Íslending í staðinn fyrir Åge

Eftir skref fram á við en síðan heil gönguferð afturábak.

Fram undir sjöunda áratug síðustu aldar ríkti fornaldarástand í vallarmálum í íslenskum íþróttum. 

Fornaldarlegur malarvöllur með bárujárnskumböldum á Melunum varn ígildi þjóðarleikvangs í frjálsum íþróttum og knattspyrnu og hin nýja þjóðaríþrótt, handboltinn, kúldraðist í gðmlum hermannabragga í Vogahverfinu og varð að aka arfa frumstæðan krókóttan malarveg suður á Keflavíkurflugvöll til þess að fá náðarsamlegast að leika á fullstórum handboltavelli Kanans. 

Nú er svo komið, að íþróttir á Íslandi eru á hraðri leið afturfarar, sem er hláleg hjá þjóð, sem hefur margfaldað þjóðartekjur sínar. Gefin eru loforð út og suður en ekkert bólar á efndum.  

Hneisa fyrir okkur sem knattspyrnuþjóð

Það má samt strax sjá möguleikana.

Það er hluti af eðli knattspyrnunnar að svonefnd slysamörk geti orðið til á báða bóga og í landsleiknum í gær féll slysamarkið raunar öfugu megin fyrir okkur.  

Það má strax sjá á leik íslenska liðsins, þrátt fyrir tap, að kraftaverkið frá tíma Lars Lagerback hér um árið getur vel endurtekið sig. 

Það sem oftast skilur að meistara og venjulegt afreksfók er ekki endilega hvernig unnið er úr sigrum, heldur miklu frekar hvernig unnið er úr ósigrum. 

Og það má strax sjá á leiknum í gær og vinnu landsliðsins að möguleikarnir eru fyrir hendi. 

Hann var fljótur að heilaþvo okkur

"Tyson óðan telja má..."

"Með íslenskuna að vopni" hét árlaeg skemmtun að sumarlagi á Vopnafirði hér um árið, og var þá stutt síðan Mike Tyson hafði bitið stykki úr eyra Evander Holyfield í hnefaleikabardaga. 

Ðétur Petúrsson læknir á Akureyri var í salnum og lét þá gjalla háum rómi þessa stöku:

Tyson óðan telja má. 

Þó tel ég líklegt vera, 

að bullur þær, er bíta´og slá 

brúki allar stera. 

Pétur hafði áður skrifað blaðagreinar um steranotkun íþróttamanna og uppskar góð viðbrögð samkomugesta við stökunni.  

Tyson var dæmdur í keppnisbann og háar fésektir, og varð þá til þessi staka:

 

 

EF Tyson til Íslands náum við nú í vetur, - 

því norpandi´í fangelsinu er ævi hans ill -   

Á þorrablótum hér getur hann bætt um betur 

og borðað eins marga svarta hausa´og hann vill.  

 

Magnús Ingimarsson var lærður prentari og vann fyrstu árin eftir nám í prentsmiðjunni, sem prentaði dagblaðið Tímann. 

Á hverjum vetri var haldin árshátíð þessarar prentsmiðju, þar sem við Magnús vorum með atriði. 

Fastur dálkur í efni árlegs rits, sem hét Hálftíminn var "máltækjaskrá" þar sem helstu viðburðir liðins árs voru túlkaðir í málsháttum. 

Einn veturinn var úr vöndu að ráða. Tilfallandi ritstjóri hafði lent í slagsmálum við setjara einn á næstu árshátíð og bitið hann í lærið. 

Þetta var of stór viðburður til að honum væri sleppt, en málið viðkvæmt. 

En lausnin fannst í einni setningu inni í málsháttalistanum:

"Ekkert fær staðist tímans tönn."  

Fjögurra leikja bann fyrir að bíta andstæðing

Ömurleg tekjulind.

Lýsing Eiðs Smára Guðjohnsen á böli spilafíknar og áfengisfíknar leiðir hugann að þeim ömurleika, sem felst í því að láta líknar- og góðgerðarstofnanir neyðast til þess að fá tekjur af spilakössum eða eftir öðrum leiðum þar sem tekjur stofnananna byggjast a fíkn fíklanna, og eru þess vegna væntanlega þeim mun meiri sem meiru er eytt í viðkomandi fíkn, svo sem spilakassa.  

Eiður Smári opnar sig um fíknivanda