Hvað, ef þetta hefði hrunið síðar?

Hinar stjarnfræðilegu upphæðir, sem um er að tefla í bankahruninu og við heyrum fréttir af nánast daglega, vekja ískaldan hroll þegar hugsað er til þess hvað hefði orðið, ef bankarnir hefðu fengið lengri tíma til að þenjast út áður en hinn alþjóðlegi lánasamdráttur byrjaði.

Því að það virðist nokkuð ljóst, að enda þótt það væri talað um það inni í kerfinu að bankakerfið íslenska væri orðið hættulega miklu stærra en þjóðarbúið sjálft, var ekkert gert við því sem skipti máli og það fékk óáreitt að verða ekki bara miklu stærra en þjóðarbúið og þjóðarframleiðslan, heldur margfalt stærra.

Best hefði verið eftir 2006 að bankarnir hefðu sprungið fyrr, því að uppblástur þeirra magnaðist síðustu mánuðina sem þeir störfuðu. Icesave, til dæmis, hefði orðið aðeins brot af því sem það varð, ef sú "gargandi snilld" hefði hætt aðeins nokkrum mánuðum fyrr. 

Miðað við það siðferði og hugsun sem spólaðist upp í þjóðlífi okkar frá 2002 var Hrunið líklega það skásta sem gat komið fyrir okkur, því að svona stórfelld siðferðisbjögun leiðir aldrei nema til ófarnaðar fyrr eða síðar. 

Orð Hallgerðar þegar hún vildi ekki láta Gunnar hafa lokkinn, hafa löngum verið talin ámælisverð, en voru í raun einhver viturlegustu ummæli sinnar tíðar. Hallgerður sagði: "Hirði ég eigi um hvort þú ver þig lengur eða skemur". 

Í því fólst það raunsæi, að það, að lána Gunnari lokkinn, myndi aðeins verða til þess að fleiri menn yrðu drepnir og að jafnvel þótt Gunnar bægði þessari aðför frá, sem var óraunsætt bjartsýnistal, myndu aðeins fylgja á eftir frekari áhlaup og blóðsúthellingar, sem aðeins gátu endað á einn veg ef hann streittist við að fara ekki úr landi, - að hann yrði drepinn. 

Hafna 3312 milljarða kröfum