Ný ormagryfja. Öldurnar verða varla lægðar.

Atburðarás þrungin tilfinningum og óróa í stjórnarflokkunum mun varla stöðvast núna, heldur er alveg óunnið úr þeim vandamálum sem skapast hafa í ólgusjó farsakenndra og dramatískra viðburða síðustu daga.

Á báðum sjónvarpsstöðvunum í kvöld kraumaði áfram sú óánægja og óróleiki sem hefur verið alls ráðandi undanfarna daga, allt frá því að Karl Garðarsson virtist gráti nær yfir því eftir sneypufor SDG á vit forseta Íslands, að forsætisráðherrann hefði anað í pólitíska feigðarför til Bessastaða án þess að tala við þingflokkinn fyrst.

Þá þegar blossaði mikil óánægja upp innan Framsóknarflokksins yfir hrokafullri gagnsókn forsætisráðherrans sem ætlaði sér ekki að hverfa úr stólnum nema að rjúfa ella þing og veifa þingrofshótun framan í allt og alla til að beygja undir vilja sinn.

Nú virðist Sigmundur Davíð til alls líklegur ef miðað má við komandi gagnsókn hans, sem hann boðaði á Stöð 2 í kvöld gegn þeim, sem hann ætlaði að valta yfir, báða þingflokkana og forseta Íslands í ofanálag, og ungu þingmennirnir í báðu stjórnarflokkunum eru sáróánægðir með það hvernig á að spasla yfir brestina í stjórnarliðinu.

Unga fólkið í flokkunum vill hreinsa betur til, helst að halda kosningar sem fyrst, eða að minnsta kosti að víkja formanni og varaformanni Sjallanna til hliðar og því aflandsfélagaóværuna af ríkisstjórninni.

Fróðlegt verður líka að sjá hvort Sigmundi Davíð verður vært á formannsstóli í Framsóknarflokknum.

Framsóknarmenn hafa áður vikið fyrirferðarmiklum formanni frá, sjálfum mesta áhrifavaldi í íslenskum stjórnmálum á síðustu öld, Jónasi Jónssyni frá Hriflu, sem þrátt fyrir formannssstól sinn var haldið utan við ríkisstjórn allt frá 1931 vegna persónulegra bresta hans.

Varð Jónas þó ekki heimsfrægur að endemum eins og núverandi formaður.

Vænir áhrifamenn innan Sjálfstæðisflokksins um eiginhagsmunasemi

Svona leikritshandrit skrifa menn ekki !?

Ef einhver rithöfundur hefði skrifað handrit að því sem gerðist frá morgni til síðdegis í fyrradag, hefði vafalaust verið sagt við hann að svona dirfðist enginn að skrifa eða skálda upp, þetta væri of skrautlegt.

Því að það verður að segjast að jafnvel hugmyndaríkustu leikritahöfunar hefðu varla getað stillt upp myndrænni útfærslu á samskiptum helstu ráðamönnum þjóðarinnar en fundinum með Bjarna um morgninum, facabook færslunni og Bessastaðaför SDG við þriðja mann með tilbúnar útfærslur af því hvernig hann hygðist fara í "aflraunir" við Sjálfstæðisþingmenn.

Í viðtali á Stöð 2 í kvöld játar hann að í "töskunni" frægu hafi hann haft fyrirfram tilbúin plögg fyrir forsetann að undirrita, sem innihéldu mismunandi útfærslur eftir því hvernig "aflraunakeppni" hans við þingflokk Sjálfstæðismanna gengi.

Með þessu segist hann hafa verið að vinna sem besta undirbúningsforvinnu til þess að hafa allt klárt eftir því hvernig leikar færu hjá þingflokki Sjálfstæðismanna.

Sigmundur Davíð er sem sé magnaður leikritshöfundur, ekki vantar það.  

Forsetinnn sagði strax eftir fundinn að hann gæti hvorki undirritað neitt né lofað slíku fyrirfram, og er einsdæmi hvernig hann taldi sig knúinn til að verða fyrri til að setja kúrsinn.

Sú spurning vaknar hvort SDG hafi stungið upp á því að forsetinn skrifaði undir báðar/allar útfærslur þingrofsins fyrirfram gegn loforði Sigmundar um að hafa samband við forsetann rétt áður en hann léti vaða.

Og núna rétt áðan gaf SDG ýmislegt í skyn í viðtali á Stöð 2, sem getur gert handritið enn villtara.  

Pappakassi notaður fyrir skjöl ríkisráðs

Samanburðurinn við 1950.

Á útmánuðum 1950 myndaði Steingrímur Steinþórsson ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks. Steingrímur var Alþingismaður og búnaðarmálastjóri en hvorki formaður né varaformður Framsóknarflokksins.

Undanfari þessarar stjórnarmyndunar var vandræðagangur og hálfgerð stjórnarkreppa eftir að ágreiningur varð um efnahagsráðstafanir í ríkisstjórn Stefáns Jóhanns Stefánssonar sem var samstjórn Sjálfstæðisflokks, Framsóknarflokks og Alþýðuflokks og glímdi við efnahagskreppu í kjölfar þess að stríðsgróðinn var uppurinn og ár skömmtunar og kjararýrnunar tóku við.

Sjálfstæðismenn vildu leiðrétta gengisskráninguna, sem var kolröng og bitnaði harkalega á sjávarútveginum.

Ekki var vel tekið í það, stjórnin sprakk, og Ólafur Thors myndaði minnihlutastjórn, sem hugðist koma gengislækkun og fleiri ráðstöfunum í gegn.

Þá var samþykkt vantraust á stjórnina og stjórnarkreppa tók við.

Ólafur Thors og Hermann Jónasson, formenn Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks, sem gátu vegna persónulegs trúnaðarbrests ekki hugsað sér að sitja í ríkisstjórn undir forystu annars hvors þeirra, lögðu óformlega til við Svein Björnsson forseta þann möguleika að rjúfa þing og halda kosningar, en forseti taldi það óráð miðað við það hve stutt væri frá síðustu kosningum.

Um þessar þreifingar vitnaðist ekki fyrr en í bókinni um Ólaf. Þetta var ekki gert með því að gera það heyrin kunnugt fyrirfram og þaðan af síður komið undir smásjá fjölmiðla til Bessastaða með tvo háttsetta embættismenn forsætisráðuneytins og öll tilskilin skjöl til að negla þetta á flýttum hádegisfundi.

Sveinn Björnsson hafði myndað utanþingsstjórn 1942-44 þegar ósætti Ólafs og Hermanns hafði gerði ókleyft að mynda þingræðisstjórn og brýndi þá 1950 til að finna lausn.

Gaf líka í skyn að ef stjórnarmyndun drægist úr hömlu kynni hann að mynda utanþingsstjórn aftur.

Lausnin varð sú að sæst var á forsætisráðherra, sem í minningu minni var svipuð týpa og Sigurður Ingi Jóhannsson er nú.

Ólafur Thors varð sjávarútvegsráðherra og Hermann Jónasson landbúnaðarráðherra.

Aðdragandi og ástæða stjórnarmyndunar nú er ólíkur því sem var 1950. Nú gerist þetta allt í skæru kastljósi fjölmiðla um allan heim og hinn dramatíski farsi um hádegisbilið í gær er í algerri mótsögn við hljóðláta baktjaldavinnu, sem skóp "helmingaskiptastjórnina" 1950.  

„Voru embættismennirnir með töskuna mína?“

Katrín er segullinn. Sjónvarpið hefur áhrif.

Katrín Jakobsdóttir er byrjuð að draga aukið fylgi að Vinstri grænum með sínu mikla persónufylgi, sem hefur komið berlega í ljós á undanförnum dögum, og á þeim dögum, sem þjóðarpúlsinn var tekinn, 3-6 apríl, kom Óttar Proppé jafn mikið fram í ótal sjónvarpsviðtölum og fulltrúar hinna stjórnarandstöðuflokkanna.

Vandi Bjartrar framtíðar hefur verið að skapa sér einhvers konar sérstöðu, Óttar var laginn við að leggja áherslu á að Björt framtíð væri stofunið fyrst og fremst til að eflal siðferði í íslenskum stjórnmálum og þjóðmálum og það virðist hafa skilað sér í auknu fylgi.

Aukið fylgi Bjartrar framtíðar er mest á kostnað Samfylkingar og Pírata.

Fylgi Pírata dalar

Það eru nýir tímar en nátttröllin þráast við.

Á yfirborðinu var nýtt og ferskt fólk mun fleira sem settist á þing og í ríkisstjórn 2013 en oftast áður.

En nú er komið í ljós að að mörgu leyti hefur núverandi stjórnarmeirihluti ekki áttað sig á því að tímarnir hafa breyst síðan Sjallar og Framsókn sátu saman í stjórn 1931-34, 1939-42, 1947-1956, 1974-1978, 1983-1987 og l995-2007.

Náttröll nútímans átta sig ekki á gerbreyttu umhverfi á öld upplýsinga og netmiðla.

Árin 1971, 1974, 1978 og 1983 fóru stjórnarmyndanir fram þegar Sjónvarpið var lokað í júlímánuði.

Það er löngu liðin tíð. 

Allar stjórnarkreppur á Íslandi fram til 2009 vöktu enga alþjóðlega athygli, og meira að segja Búsáhaldabyltingin og fall stjórnar Sjalla og Samfylkingar vöktu ekki neitt viðlíka athygli og atburðir síðustu daga.

Ástæðan er ekki aðallega tæknibylting heldur líka að aflandsfélagamálin eru alþjóðleg og okkar forsætisráðherra efst á blaði hjá tugum helstu fjölmiðla heims í stærsta gagnaleika sögunnar.

Svo er að sjá að nútíma hugmyndir um vanhæfi hafi ekki skilað sér til okkar eins og nauðsynlegt er.

Ísland er eina landið meðal vestrænna lýðræðisríkja þar sem almennar kosningar voru dæmdar ógildar af miklu minna tilefni en í löndum, eins og Þýskalandi, þar sem mun meiri misfellur leiddu ekki til ógildingar af hálfu stjórnlagadómstólsins þar, heldur aðeins til fyrirmæla um lagfæringar.  

Enda véfengdi Hæstiréttur ekki niðurstöður Stjórnlagaþingkosninganna, aðeins smávægileg framkvæmdaratriði, sem vógu hvort annað upp, annars vegar að fjarlægur möguleiki hefði verið til að kosningin væri ekki 100% leynileg og hins vegar að frambjóðendur hefðu ekki verið með fulltrúa sína við talningu.

Ísland er líka eina landið í Evrópu sem hefur lögfest Árósasáttmálann á þann hátt, að hann nær ekki tilgangi sínum hér á landi.

Ísland hefur hunsað álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna varðandi kvótakerfið og því er logið upp í alla heimsbyggðina að öll orka landsins sé fengin með endurnýjanlegum og hreinum orkugjöfum.

Margt fleira mætti nefna til að sjá ástæðu þess að útlendingum sýnist hér vera bananalýðveldi og vita þeir þó ekki um þrjú af ofantöldum atriðum.  

Það eru nýir tímar sem krefjast nýrra vinnubragða, en nátttröllin, sem dagaði uppi í morgunbirtunni þegar ljósi var beint að svonefndum Panamaskjölum, ætla að þráast við að víkja fyrir nýrri hugsun 21. aldarinnar.

Kalla Ísland bananalýðveldi

Eru hlutföllin 26 - 74 ekki "gjá"?

Einu sinni var sagt að gjá væri milli þings og þjóðar og átt við það að meira en 70 prósent væru andvíg fjölmiðlafrumvarpi þáverandi ríkisstjórnar.

Þessi gjá er ekki minni núna, aðeins 26 prósent styðja ríkisstjórnina.

Ný ríkisstjórn, klambrað saman úr brunarústum núverandi stjórnar, breytir varla miklu héðan af.

Afsökun stjórnarherranna er sú að eftir sé að leysa svo aðkallandi mál, sem hún á óleyst.

Á móti því kemur, að að minnsta kosti tveimur þessara mála, verðtryggingunni og húsnæðismálunum ætluðu stjórnarherrarnir að vera búnir að ljúka fyrir alllöngu og þess vegna geta þeir sjálfum sér um kennt hvað þetta varðar.

Bæði fyrri ríkisstjórn og núverandi ríkisstjórn hafa unnið í samfellu að afnámi gjaldeyrishafta og það er ekki eins og að stórlöskuð núverandi stjórn sé sú eina sem getur lokið því verki.

Það er gjá milli þings og þjóðar og hinn mikli meirihluti á Alþingi sem löskuð stjórn Framsóknar og Sjalla er í hrópandi ósamræmi við fylgið meðal kjósenda.

Sjálfstæðismenn funda klukkan 18.45

Hamlet í þingrofsósk og afsögn.

Hvort tvíræðnin blaðamenn blekki

og brengli þá ekki ég þekki.

Svo ýkt ýkjusmurningn.

Hann bað og bað ei,

fer burt, já, - samt, nei.

Að vera´eða vera ekki,

það er spurningin.  

 

 

„Það fór ekkert á milli mála“

Sannleikur SDG: Hann bað ekki um þingrofsheimild og sagði ekki af sér!

Hingað til hefur það verið á hreinu að menn segja af sér, þegar þeir lýsa því yfir að þeir hverfi úr embætti. Í íslensk-enskri orðabók er enska orðið resignation, sem erlendir fjölmiðlar hafa notað í dag, þýtt með íslenska orðinu afsögn.

Júlíus Vífill sagði af sér í dag. Vilhjálmur Þorsteinsson búinn að gera það áður.

Forsætisráðherrann afrekaði það að enda farsakenndan dag með enn einum "misskilningnum" og miðað við þá fullyrðingu hans að forsetinn hafi "misskilið" hann á fundinum í morgun er óhætt að segja að SDG er einhver misskildasti maður Íslandssögunnar.

Hann sagðist á facebook í morgun ætla að sækja sér umboð til þingrofs á Bessastaði og greindi Sigurði Inga frá því, kom þangað síðan með tvo háttsetta embættismenn úr ráðuneyti sínu, sem voru með skjöl og ríkisráðstösku og sýndi þannig forsetanum alvöru málsins og hvers ætlast væri til af honum.

En þegar forsetinn hafnar beiðninni snýr SDG því þannig eftir á, að hann hafi alls ekki beðið um þingrof.

Forsetinn hafi því sagt rangt frá um höfnunina! Og Sigurður Ingi þá væntanlega líka misskilið símtalið og allir misskilið facebook-færsluna!

Síðan endar dagurinn á óskiljanlegri yfirlýsingu til erlendra fjölmiðla um hið nýja íslenska orðalag "að stíga til hliðar" í ótiltekinn tíma, sem á víst að skilja sem svo að þýði allt annað en afsögn.  

Erlendir frétta- og blaðamenn klóra sér í höfðinu og tala réttilega um farsa.

Tvær ´helstu fréttir dagsins eru því rangar og ónýtar ef sannleikur Sigmundar Davíðs gildir:

Hann bað ekki um þingrofsheimild og var því ekki hafnað!

Hann hefur ekki sagt af sér heldur "stigið til hliðar" ótímabundið!  

„Má vel vera að einhverjir misskilji þetta“

"Refskák stjórnmálanna" á fullu. Dugar hún?

Gamalkunnir hrókeringatilburðir sem nú eru viðhafðir með því að skipta út Sigmundi Davíð og Sigurði Inga í forsætisráðherraembættinu, geta varla orðið endapunktur á því óhjákvæmilega uppgjöri í íslenskum stjórnmálum sem verður að fara fram og hlýtur vonandi að fara fram. 

Þvert á móti eru þessar kúnstir til þess fallnar að rýra enn frekar traust á íslenskum stjórnmálamönnum en orðið er, og var þó ekki af miklu að taka. 

Sigurður Ingi taki við af Sigmundi

Bara byrjunin.

Panamaskjölin eru yfirgengilega viðamikil. Ormagryfja. Kona situr þar í stjórn félags og skrifar upp á skjöl í átta ár eftir að hún er steindauð. 

Einn er stjórnarmaður í 10 þúsund fyrirtækjum. 

Það mun taka langan tíma að vinna úr þessum skjölum sem sumir stuðningsmenn SDG hér á blogginu telja uppspuna og þar með að nær allir fjölmiðlar heimsins fari með staðleysur. 

Júlíus Vífill Ingvarsson og Vilhjálmur Þorsteinsson hafa gefið fordæmi um viðbrögð við upplýsingunum og nú, þegar þetta er párað, ætlar Sigmundur Davíð að segja af sér sem forsætisráðherra, en halda áfram sem formaður flokksins. 

Ætlunin virðist að reyna svipaðar hrókeringar og í samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn síðustu árin fyrir kosningarnar 2007, berja í brestina og rembast við að halda stjórninni á floti. 

Ef SDG heldur að við það eitt verði unað að hafa mannaskipti í einu embætti áttar hann sig ekki á því að þetta er bara byrjunin en ekki endirinn á að því að vinda ofan af þeim tröllauknu málum, sem nú eru uppi í kjölfar Panamaskjalanna.  

Júlíus Vífill segir af sér