Dýru verði keypt?

Sigur Hillary Clinton í forkosningum Demókrata er sögulegur í sögu Bandaríkjanna og nú vantar aðeins þrjú atriði upp á að fjölbreytni bandarísks þjóðfélag hafi birst í öllum myndum sínum, kona forseti, svört kona forseti, svört kona en ekki kristinnar trúar forseti. 

Sammy Davis yngri talaði um svartan forseta fyrir hálfri öld og uppskar hlátur. Varð þó sannspár.

Hið eina, sem varpar vafa á þennan áfanga er það, að vegna þess að engin takmörk eru fyrir því hve miklum peningum má eyða í kosningabaráttu vestra, er hætta á að viðkomandi verði háður hinum ríku stuðningsmönnum sínum, einstaklingum, félögum og stórfyrirtækjum.

Það þarf þó ekki að vera regla. Það voru til dæmis ríkir menn í Louisville sem fjármögnuðu feril Muhammads Alis og hann lét slíkt aldrei hafa áhrif á sig.

Í frétt mbl.is segir, að Clinton hafi sigrað forkosningarnar í New Jersey. Lífseig málvilla og rökvilla virðist ódrepandi.

Ef einhver sigrar kosningar hafa kosningarnar beðið ósigur. Það gengur ekki upp.   

 

Söguleg stund fyrir konur

Gildi leyndarinnar og niðurlægingarinnar.

Eitt mikilvægasta fyrirbærið í hernaðarlist felst í því að koma andstæðingnum á óvart, "the element of surprise" þannig að hann fipist og viti ekki sitt rjúkandi ráð.

Til þess að þetta sé hægt verður að koma í veg fyrir að andstæðingurinn viti hvað til stendur og þar af leiðandi verða til alls kyns dulmál og flóknar dulmálsvélar í nútíma hernaði.

Frægasta fyrirbærið í Seinni heimsstyrjöldinni var Enigma, dulmálskerfi Þjóðverja, sem Bretum tókst að lesa með þeim árangri, að jafnvel er talið að það hafi flýtt fyrir úrlitum og lokum styrjaldarinnar um allt að tveimur árum.

Japanir lögðu svo mikla áherslu á sitt dulmálskerfi, að heiður samúræjanna lá við, en hann var öllu æðri hjá japanska hernum.

Bandríkjamönnum tókst að lesa úr kerfinu, og þegar þeir fréttu, að Yamamoto hershöfðingi ætlaði í ferð á flugvél sinni, var freistingin mikil að nýta sér það og ráðast á hann með nógu öflugum flugflota til að granda honum.

Hins vegar var gallinn sá, að höfuðatriði var að andstæðinginn grunaði ekki að búið væri að lesa dulmálið, og urðu til dæmis Bretar að stilla sig um að nota vitneskju sína nærri því alltaf, heldur aðhafast jafnvel yfirleitt ekkert í flestum tilfellum.

Fyrir bragðið grunaði Þjóðverja aldrei að dulmál þeirra væri lesið af Bretum, enda hefði staðfestur grunur þeirra um slíkt eyðilagt þetta mikilvæga atriði í hernaðarlist Breta.

Bandaríkjamenn áttu harma að hefna varðandi Yamamoto og létu því slag standa, réðust á hann og drápu hann.

Ef þetta hefði verið þýskur hershöfðingi og þýskt dulmál, hefðu Þjóðverjar vafalaust áttað sig á því, að ómögulegt hefði verið að skipuleggja svona mikla hernaðaraðgerð gagnvart leynilegri ferð, nema að dulmálið hefði verið leyst, og brugðist við þessu með því að leggja dulmálið niður.

En Japanir gerðu þetta ekki vegna hins yfirgengilega stolts sem fólst í hugsun samuræjanna og gerði þeim ómögulegt að viðurkenna svona hræðileg mistök.

Þeir héldu áfram að nota dulmálið og það kom sér oft vel fyrir Bandaríkjamann, sem komust til dæmis oft á snoðir um áætlanir Japana varðandi herfleiðangra þeirra.

Hin yfirþyrmandi hugsun samuræja um hernaðarheiður gerði þeim ómögulegt að fallast á úrslitakosti Bandaríkjamanna haustið 1941, sem fólu í sér að Japanir drægju herlið sitt frá Kína.

Að þessu leyti fólu þessir úrslitakostir það í sér, að japönsku herforingjunum fyndist það óbærileg tilhugsun og niðurlæging að fallast á þá.

Þeir sáu því enga aðra leið en að hefja styrjöld, því að annars hefði japanski herinn orðið eldsneytislaus á aðeins örfáum mánuðum.

Fundu hluta af dulmálsvél Hitlers

Hverjir eru frambjóðendur fasista?

Umræðan um forsetaframbjóðendur er að færast niður á nýtt plan. Páll Vilhjálmsson spyr í bloggpistli, hvaða forsetaframbjóðandi sé frambjóðandi fasista.

Hann væri varla að varpa þessu upp nema vegna þess að honum þyki það nauðsynlegt.

Páll er heldur ekki venjulegur bloggskrifari heldur í miklu dálæti hjá einum frambjóðandanum, Davíð Oddssyni og fylgismönnum hans, sem vitna iðulega í hann, jafnvel í heilu Staksteinunum og eiga mörg innlit hjá honum.

Páll svarar sér að vísu ekki beint í þessum pistli en lætur í raun svar sitt þeim mun betur óbeint í ljósi í fyrri skrifum sínum og textanum fyrr í þessum bloggpistli þar sem hann skilgreinir vinstri menn á Íslandi sem fasista af því að þeir vilji ganga inn í ESB og setja landinu nýja stjórnarskrá.

Svo virðist sem nóg sé að vilja nýja stjórnarskrá til að vera skilgreindur sem fasisti, því að Páll undanskilur ekki Vinstri græna, sem eru andvígir ESB aðild.

Og auðvitað ekki vesaling minn eða aðra þá sem sátu í stjórnlagaráði.

Þvert á móti tekur hann það fram í pistlinum að Vinstri grænir skuli teljast fasistar vegna aðildar sinnar að vinstri stjórninni 2009.

Áður hefur Páll skrifað um það að vegna þess að vinstri menn séu í meirihluta fylgismanna ákveðinna frambjóðenda séu þessir frambjóðendur, sem vilji uppgjöf þjóðarinnar með inngöngu í ESB og nýrri stjórnarskrá, handbendi hinna illu vinstrimanna, og skuli því fá á sig stimpilinn fasistar.

Páll spyr að vísu í eintölu eftir að hafa sjálfur búið til forsenduna fyrir svarinu: Hver er frambjóðandi fasista?

En það er, þótt furðulegt kunni að sýnast, eðlilegt að hann noti eintölu, því að Guðni Th. Jóhannesson er, samkvæmt skoðanakönnunum hingað til og eins og sakir standa, eina hindrunin fyrir því að Davíð Oddsson verði forseti.

Og þar með í stöðunni, eins og hún er núna, nóg að slátra honum einum.

En að sjálfsögðu er hægt að nota spurninguna og óbeint svar Páls við henni um fleiri frambjóðendur, svo sem Andra Snæ Magnason, á grundvelli þess að Andri hafi drjúgt fylgi hjá vinstri mönnum (fasistum) og vilji nýja stjórnarskrá eins og fasistarnir.

Ekki nóg með það. Páll fullyrðir ekki einasta að allir vinstri menn séu fasistar, hefur hann það upp úr krafsinu með því að leiða að því rök að Guðni sé frambjóðandi fasista, að þau 40 prósent þeirra sem segjast ætla að kjósa Sjálfstæðísflokkinn og kjósa Guðna, séu fasistar.

Eins gott fyrir þessa fylgjendur Sjálfstæðisflokksins að snúa sér að "innvígðum og innmúruðum" sjálfstæðismanni í staðinn og snúa frá villu síns vegar.

Daglegum árásum á mótframbjóðendur Davíðs Oddssonar, sem ekki hafa hrifið fram að þessu, virðist ekki ætla að linna, heldur er nú með þessum pistli eins helsta talsmanni þess framboðs, hert á þeim og farið niður á nýtt og lægra plan en sést hefur áður í kosningum á Íslandi.

Með þessu tiltæki Páls er Davíð gerður óleikur og væri gott að hann gerði þennan áróður eins síns öflugasta fylgismanns ekki að sínum.

 

„Af hverju kýstu ekki Davíð?“

Þegar tilveran var án Corn flakes og Cheerios.

Sú var tíðin á mínum unglingsárum að tilveran gekk sinn vanagang að öllu leyti án "morgunkorns".

Morgunkornið þá var haframjöl, í svipuðum umbúðum og það er enn í dag.

Ég komst fljótlega upp á að borða haframjöl þurrt með mjólk eða undanrennu út á og geri það enn í dag, 65 árum síðar.

Á síðari hluta sjötta áratugarins ruddu Corn flakes og síðar Cheerios sér til rúms og urðu að nógu órjúfanlegum hluta af daglegu lífi að Bjartmar Guðlaugsson gat sungið: "Súrmjólk í hádeginu´og Cherrios á kvöldin..."

Úr því að kornmatur hefur af og til breyst í aldanna rás ætti stöðnun ekki að vera lögmál á því sviði neyslu.

Ég hlakka því til að prófa nýjar tegundir.

Munum, að kornflögur (corn flakes) urðu til sem mistök í eldamennsku.

Fyrsta nýja morgunkornið í 15 ár

Sveiflur geta enn orðið.

Hverjar kosningar á Íslandi virðast lúta sérstökum og eigin lögmálum.

1968 virtist snemma ljóst að hverju stefndi varðandi Kristján Eldjárn þótt þá væru engar marktækar skoðanakannanir eftir viðurkenndum vísindalegum aðferðum að ræða.

Ég tók þátt í þeirri kosningabaráttu og skynjaði þetta allan tímann.

Man líka vel eftir kosningabaráttunni 1952 þegar mikill straumur lá með Ásgeiri Ásgeissyni gegn frambjóðenda þáverandi stjórnarflokka, Sjalla og Framsóknar, sem höfðu þó meira en 60 prósent fylgi samanlagt á landsvísu.

Kosningarnar 1980 voru tvísýnar fram á morgun kosninganóttina.

Í kosningunum 1996 sótti Ólafur Ragnar Grímsson í sig veðrið í kosningabaráttunni, og þegar hin mjög svo frambærilega Guðrún Pétursdóttir dró sig í hlé, virtist það efla fylgi Ólafs Ragnars.

Sagan geymir dæmi um stærri sveiflur í Alþingiskosningum.

Bandalag jafnaðarmanna, Borgaraflokkurinn og Þjóðvaki fengu öll gríðar mikið fylgi í fyrstu í aðdraganda kosninganna 1983, 1987 og 1995.

Öll misstu þau fylgi fram að kosningum, og svo hröð var sveiflan síðustu vikurnar 1995 frá Þjóðvaka, að hugsanlega hefði hún gengið enn lengra ef kosið hefði verið viku síðar en gert var.

Þótt Davíð Oddsson og Ástþór Magnússon sæki hart að Guðna Th virðast fylgistölurnar hjá fylgismestu frambjóðendunum lítið breytast enn sem komið er.

En enn eru tvær og hálf vika til kosninga og sem kunnugt er er vika langur tími í pólitík.

Guðni með mest fylgi

"Það næsta, sem ég hef komist dauðanum."

Ofangreind orð eru ein af mörgum fleygum setningum sem Muhammad Ali sagði á lífsleiðinni og munu lifa.

Þau mælti í kjölfar þriðja og síðasta bardaga hans og Joe Frazier sem háður var í óbærilegum hita í Manila árið 1975.

Heil klukkustund ítrustu átaka og sársauka sem hugsast getur í íþróttum.

Margir telja þetta mesta hnefaleikabardaga allra tíma og í lok 14. lotu, áður en 15. og síðasta lotan gæti hafist, kom Eddie Futch, þjálfari Fraziers í veg fyrir að "Smoking Joe" færi inn í 15. lotuna, stokkbólginn í andliti, hættur að sjá og geta varist höggahríð Alis, - örmagna í ofanálag.

Ali orkaði með erfiðismunum að standa upp í horni sínu og lyfta hendi, en rétt á eftir féll hann saman, gersamlega þrotinn að kröftum og kom ekki upp orði.

Nokkrar setningar lifa eftir þennan bardaga, svo sem:

 

Frazier (Í horninu): 

    "Ég vil halda áfram."

Futch : "Vinur minn, veröldin mun aldrei gleyma því sem þú afrekaðir hér í kvöld."

 

Frazier (síðar):   

     "Ég kom á hann mörgum höggum, sem hefðu getað fellt múra, en ekkert virtist bíta á hann:"

Ali (síðar):

    "Frazier laðar fram það besta í mér. Hann er mesti bardagamaður, sem uppi hefur verið, - að mér undanskildum.  Þetta var það næsta sem ég hef komist dauðanum."

Nú hefur Ali lokið sínum lang lengsta, erfiðasta og glæsilegasta bardaga, við Parkinsonsjúkdóminn, sem hann háði á þann hátt að aldrei gleymist.

Hann hélt áfram af sama hugrekki og æðruleysi sem fyrr að láta að sér kveða til hinstu stundar í baráttunni fyrir brýnum málefnum í þágu frelsis, mannréttinda og líkarmála.

Að lokum komst hann nær dauðanum en í "The thrilla´in Manila."

"The Louisville lip" er kominn heim.   

 

„Ali er kominn heim“

Stærsta misréttið ósnertanlegt?

Að umfangi er það, að hið mikla uppeldisstarf íslenskra barna er metið einskis í peningum, að undanteknu fæðingarorfofi, líklega stærsta misrétti íslensks þjóðfélags.

Ég heyrði nýlega, að gerð hefði verið könnun, sem fólst í því að gert var atvinnutilboð með lýsingu á því í hverju starfið fólst, og prófað að kanna, hvernig fólki litist á þetta tilboð.

Þegar skilyrðin voru rakin vakti það að sjálfsögðu vonir hjá þeim sem lásu þau, að svo virtist sem um mikið hálaunastarf hlyti að vera að ræða, svo ríkar voru kröfur um kunnáttu og þar á ofan rakið hvernig vinnutíminn var óheyrilegur, dag og nótt ef svo bar undir,án nokkurra fastra frítíma eða orlofs.

En auðvitað var þetta húsmóðurhlutverkið, ólaunað en ómetanlegt.

Þegar ég færi þetta í tal við fólk, brestur á þögn, sem þýðir, að það sé gersamlega vonlaust að hrófla við þessu misrétti, sem fylgir þeim, sem það bitnar á, til æviloka, líka fram á lífeyrisaldurinn.

Vinnuframlag kvenna, sem hafa alið upp mörg börn í stórfjölskyldu og þurft að takast á við hjúkrun af vandasömustu gerð árum saman, er ekki metið til krónu.

Og tækniþjóðfélag nútímans finnur ekkert ráð til að takast á við þetta ranglæti.

 

 

Borgaralaunum hafnað í Sviss

"Hagsmunamál allra á Norðurlandi" eru því miður "eitthvað annað."

Fyrir löngu, jafnvel fyrir áratug, hefði verið hægt að koma samgöngumálum beggja vegna nyrsta hluta Jökulsár á Fjöllum í viðunandi horf ef fjárveitingavaldið hefði haft skilning á því, sem í ályktun Ferðamálasamtaka Norðurlands eystra er sagt vera "hagsmunamál allra á Norðurlandi".

Sömuleiðis er ömurlegt að horfa upp á að í stað þess að aka grjóti og möl úr Vaðlaheiðargöngum rakleitt í stækkað flughlað Akureyrarflugvallar, er því slegið á frest með þeim augljósu afleiðingum að síðar meir verður þessi bráðnauðsynlega framkvæmd miklu dýrari en ella.

En því miður hafa samgöngubætur til hagsbóta fyrir ferðaþjónustuna fallið undir hugtakið "eitthvað annað", þ.e. eitthvað annað en stóriðju, hugtak, sem hefur falið í sér fyllstu fyrirlitningu og vantraust á því að neitt annað en stóriðjan geti falið í sér "atvinnuuppbyggingu."

Því augljósara er þetta í ljósi þess að hinn dæmalausi vöxtur ferðaþjónustunnar hefur skapað tífalt fleiri ný störf síðustu fimm ár en stóriðjan og þessi stærsti atvinnuvegur þjóðarinnar hefur nánast einn og sér skapað þann hagvöxt og aukningu kaupmáttar sem stjórnvöld hæla sér af, stjórnvöld sömu afla sem hafa talað niður "eitthvað annað" og tíma ekki að sjá af broti hagnaðarins af henni til þess að búa í haginn fyrir hana og koma í veg fyrir stórfelld vandræði af völdum þessarar nísku.

 

Hagsmunamál allra á Norðurlandi

Það þarf sterk bein til að þola góða daga.

Kannski var forsætisráðherra að leita að máltæki á borð við ofanritað þegar hann sagði að það væri erfitt að eiga peninga á Íslandi.

En vegna samhengisins við birtingu Panamaskjalanna þótti mörgum sem með þessum ummælum væri verið að réttlæta gerninga eins og skattaundanskot og peningaþvætti.

Nú segir Sigurður Ingi það þessi ummæli hafi verið óheppileg og klár mistök af sinni hálfu.

Þau hafi hins vegar verið slitin úr samhengi.

Þegar orð Sigurðar Inga núna eru borin saman við nýjustu ummæli fyrrverandi forsætisráðherra og það sem hann heldur fram núna, kemur fram grundvallarmunur, sem hugsanlega væri hollt fyrir Framsóknarmenn að íhuga þegar þeir búast til kosningabaráttu sinnar.

Mistök að segja erfitt að eiga peninga

Mörg dæmi um áhættuna af "hinu ljúfa lífi."

Það dylst engum, sem sér Ronaldo í leik að geta hans byggist ekki aðeins á meðfæddum hæfileikum, heldur þrotlausum æfingum og þjálfun í hvívetna. Ekki er að efa að árangur hans á nýliðnu keppnistímabili hefur tekið á og nauðsynlegt að pústa aðeins.

Þótt Ronaldo sé vafalaust með úthugsaða áætlun í þessu efni sýnir íþróttasagan, að það þarf ævinlega að ganga hægt um gleðinnar dyr.

Muhammad Ali kom stundum greinilega of þungur og ekki í nægilega góðu formi til barda og mátti til dæmis þakka fyrir að vera ekki dæmdur ósigur í hinum hundleiðinlga bardaga sínum við Jimmy Young, enda púað á Ali í lok bardagans.

Lennox Lewis veitt sér smá munað, að leika smáhlutverk í Hollywood mynd og það nægði til að draga nóg úr getu hans í hringnum til þess að Hasim Rachman rotaði hann.

Jack Dempsey, fyrsta stóra alþjóðlega íþróttastjarnan, var veikur fyrir því að njóta frægðarinnar með þátttöku í skemmtanalífinu, og náði aldrei fyrri styrkleika eftir það, tapaði heimsmeistaratigninni til Gene Tunney og mistókst að ná henni aftur í bardaga, þar sem hann skoraði Tunney á hólm.

Ali ofmat getu sína til að endurheimta fyrri styrkleika fyrir fyrsta bardagann við Joe Frazier og tapaði honum.

Frazier ofmetnaðist síðan í framhaldinu, fór að spila í hljómsveit og njóta lífsins og kom of þungur og ekki í nægilega góðu formi til bardaga við George Foreman með þaim afleiðingum að vera niðurlægður strax í upphafi bardagans og sleginn sex sinnum í röð í gólfið.

Prins Naseem Hamed var æðislegur og einstakur boxari í kjölfar erfiðs uppvaxtar í fátækt en þegar við Bubbi Morthens heilsuðum honum í Machester fyrir bardaga, var hönd hans köld og þvöl.

Hann hafði greinilega orðið meyrari og orðinn of þungur við að lifa ljúfu lífi í kjölfar heimsfrægðar og náði sér aldrei á strik eftir þetta.

Síðan eru dæmi um að afreksmenn hafi blekkt andstæðingana með því að láta líta út fyrir að þeir slægju slöku við æfingar.

Þegar Louis Firpo var heimsmeistari, tröll að burðum, tæplega tveir metrar á hæð, skoraði mun minni hnefaleikari, Max Bear, á hann og fór mikinn í samkvæmislífinu og sló um sig með grobbi og gríni, þannig að fjölmiðlarnir tóku eftir því og gerðu þessu ljúfa lífi hans góð skil.

En í raun æfði hann eins og berserkur og niðurlægði síðan risann ítalska, sem vanmat Bear gróflega.    

 

 

 

„Villt partý“ Ronaldos fyrir Íslandsleik