Hvað er rétt í því að Þorgerður Katrín hafi fyrst viljað framboð fyrir Sjalla?

Tvennum sögum fer af því að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir hafi verið orðuð við að fara í framboð fyrir Sjálfstæðisflokkinn. 

Annars vegar var sú saga á kreiki, að vegna þess að Þorgerður hafi þótt líkleg til að halla sér að Viðreisn, hafi verið reynt að hvetja hana til að fara í framboð fyrir Sjálfstæðisflokkinn. 

En síðan segir Bjarni Benediktsson í fréttum í kvöld að hún hafi komið til sín til að ræða hugsanlegt framboð fyrir flokk hans. 

Mátti af því ræða að þetta hafi verið að hennar frumkvæði.

Hér fer því tvennum sögum af þessu og gott væri að fá hið rétta fram.  

Þorgerður og Þorsteinn í Viðreisn

Titringur og skjálfti í óðri ást.

Ofurhetjan ærir mig. /   

Ég ann þér, Bieber kæri!  /

Með skjálfta og titring sá ég þig  /

á sjötíu metra færi. 

„Ég titra, ég skelf“

Athyglisverðar upphæðir í kjarabótinni.

Nú eru prófkjörin í fullum gangi og þá er heppilegur tími fyrir gylliboð frambjóðenda. 

Ekki skal amast við því út af fyrir sig þótt einhverjar úrbótatillögur varðandi brýnar umbætur á ýmsum sviðum líti dagsins ljós, heldur þvert á móti fagna því þegar örlar á skilningi á kjörum þeirra, sem minnst mega sín í þjóðfélaginu, jafnvel þótt þessi skilningur sé oft fljótur að hverfa og jafnvel strokaður strax út úr gögnum strax eftir kosningar, eins og reyndin varð eftir kosningarnar 2013. 

"Frítekjumark er réttlætismál" er yfirskrift ágætrar greinar um málið í Morgunblaðinu í dag um kjör aldraðra og upptöku frítekjumarks fyrir þá, og er þar reifað, að fái tillögur þar um framgang, muni kjarabótin nema allt að 23 prósentum hjá þeim sem minnst bera nú úr býtum.

Þetta þykir há tala á tímum þegar kjarabætur margs hálaunafólks, viðbótin sem það fær, nemur í krónum talið sem svarar margföldum launum ellilífeyrisþega. 

Hin stórkostlega kjarabót, 23% fyrir þá sem minnst bera úr býtum, gefur þeim hvorki meira né minna en 252.776 krónur í heildartekjur á mánuði samkvæmt þessari grein.

Hugsið ykkkur rausnina, til dæmis fyrir konur, sem hafa fætt og alið upp fjölda barna, að hafa úr hvorki meira né minna en rúmum 250 þúsund krónum að spila á mánuði á efri árum!

Já, mikil er rausnin!

Segir þetta ekki eitthvað um það hver hugsunarhátturinn er gagnvart þeim sem lögðu grundvöll að hinu svokallaða allsnægtaþjóðfélagi nútímans og lögðu fé í lífeyrissjóð, sem sjálfsagt þykir að ganga í til að kosta eitthvað allt annað en að greiða lífeyri?  

Vill innleiða eitt frítekjumark

Vel þekktur hluti af túrbínutrixinu.

Það er vel þekktur hluti af túrbínutrixinu að kenna andófsfólk gegn flumbrugangi og yfirgangi virkjana- og stóriðjusinna um afleiðingar æðibunugangsins og ofstopans, sem felst í því trixi að vaða áfram með margfalt stærri framkvæmdir en þörf er á með risalínu yfir hvað sem fyrir verðu í trausti þess að komast upp með frekjuna.

Túrbínutrixið 1970 fólst í kaupum á margfalt stærri túrbínum en þá voru í Laxárvirkjun til þess að geta í framhaldinu knúið í gegn fráleitustu virkjanaframkvæmdir fram að því, svo að túrbínukaupin yrðu ekki gerð ónýt. 

Túrbínutrixið núna felst í því að vaða áfram með nýjar risaháspennulínur yfir náttúruverðmætt land vegna tíu sinnum minni orku en upphaflega stóð til að flytja til álvers á Bakka.

Þegar þessu offorsi er andæft og beitt til þess lagarökum, er rokið upp með dómsdagsspár og hamast við að bera sakir af þeim sem fyrir ósköpunum stóðu með háspennilínuæðinu.

Eins og þegar frekur krakki grenjar hástöfum til að fá sitt fram. 

Gjaldþrot Norðurþings og stórkostlegan álitshnekk Íslands á skrifa á náttúruverndarsamtök, rétt eins og það átti að skrifa túrbínutjónið 1970 á landeigendur og andófsfólk í Mývatnssveit.  

Gæti þýtt gjaldþrot Norðurþings

Gagnslitlar deilur.

Deilur tveggja þingmanna Framsóknarflokksins og fulltrúa flokksins í borgarstjórn um það, hver hafi sofið á verðinum í flugvallarmálinu og komið því með því í það öngstræti, sem það er nú, eru næsta gagnslitlar, einkum vegna þess að þær bera með sér eitt af mörgum einkennum prófkjörsskjálfta sem nú skekur stjórnmálin.

Í stað þess að eyða púðri í þetta er höfuðnauðsyn að finna leið til að koma í veg fyrir það "flugslys", ef svo má kalla neyðarbrautarmálið, sem yfirvofandi er í Skerjafirði.

Um leiðir í því máli getur verið þörf á að skiptast á skoðunum til þess að einhugur ríki hjá fylgjendum flugvallarins um þær aðferðir sem best muni duga til þess að leysa þetta mál í samræmi við yfirgnæfandi þjóðarvilja sem birst hefur í mörgum skoðanakönnunum um það undanfarin ár.  

Gagnrýnir flugvallarskrif Sigmundar Davíðs

"Það endar með því að þeir drepa einhvern".

Fleyg var meint setning, sem kerling ein átti að hafa mælt af vörm þegar hún frétti af því að Fyrri heimsstyrjöldin væri hafin: "Það endar með því að þeir drepa einhvern." 

Stjórnendur þeirra ríkja heims sem þegar eiga kjarnorkuvopn eða vinna að því að eignast þau, segjast gera það til að styrkja stöðu sína og auka öryggi sitt.

Stjórnendur Norður-Kóreu eiga undir högg að sækja gagnvart umheiminum vegna hræðilegrar ógnarstjórnar, sem á sér fáa ef nokkra líka.

Í huga þeirra er það nauðsynlegt að þjappa þjóð sinni á bak við sig gagnvart utanaðkomandi óvinum og að ráða yfir fælingarmætti gegn utanaðkomandi afskiptum annarra þjóða.

Nágrannaríki Norður-Kóreu og bandamenn þeirra eru samt svo miklu öflugri samanlagt en Norður-Kóreumenn, að varla dettur Kim Jong-Un í hug að það sé gæfulegt að lenda í kjarnorkustyrjöld við hugsanlegt ofurefli.

En fælingarmáttur kjarnorkuvopna hans er samt spil á hendi og stuðningur við digurbarkaleg ummæli, sem yfirleitt er ekki fylgt eftir í verki, sem betur fer.

En aldrei er þó að vita nema að svona firrtur einvaldur láti sér detta einhver býsn í hug.

Það er uggvænlegt.  

Vill efla kjarnorkuvopnabúr N-Kóreu

Vonandi að rofa til og birta.

Frá upphafi Guðmundar- og Geirfinnsmálsins hefur ríkt svartnætti á þeirri villuvegferð sem hafin var í málinu og hefur ekki linnt fyrr en nú, þegar von vaknar um að hægt sé að komast út úr þeirri vegferð fárs í blindgötu, sem málið hefur hrakist um frá upphafi.

Vonandi gerist svipað og gerðist í ferð á flugvél í gær á leið frá Tungubökkum í Mosfellsbæ til Sauðárflugvallar á Brúaröræfum.

Yfir Sprengisandi miðjum, fyrir austan Hofsjökul, var flogið undir þykkt og dökkt rigningarský, sem varpaði svörtumm skugga á sandinn fyrir neðan, svo að svartnætti virtist framundan. 

En þá byrjaði að myndast lárétt glufa af birtu undir skýinu sem stækkaði ört, en í gegn sást risavaxin gosdyngja, Trölladyngja, böðuð í sól með snjódreifaslæðu á toppi. 

Hornið á Öskju gægðist fram vinstra megin á bak við þessa stærstu af mörgum fjölbreyttum dyngjum á hálendinu norðan Vatnajökuls. 

Þessu lík er draumsýnin um endurupptöku og nýtt sjónarhorn á mannshvarfamálin miklu, sem í stað þess að hafa létt þungu fargi af þjóðinni, eins og dómsmálaráðherrann vonaði fyrir tæpum fjórum áratugum, hafa hvílt eins og mara á þjóðinni. Tæknin tók af mér ráðin og birti myndina tvisvar hér á síðunni án þess að það væri ætlun mín. Vonandi er það fyrirboði um að bæði málin, varðandi hvarf Guðmundar og hvarf Geirfinns, verði afgreidd sem aðskilin mál með svipaðri niðurstöðu, hvort um sig.

  

Rök fyrir endurupptöku á máli Erlu

Sofið í runna við M.R.?

Þótt merkilegt þyki að ferðamaður skuli hafa ætlað að sofa á bekk fyrir utan Hafnarkirkju, er fátt nýtt undir sólinni.

Ýmsir magnaðir karakterar leyndust innan um menntaskólanema í M.R. þegar ég var í þeim skóla, og voru uppátæki þeirra oft skrautleg.  

Nokkrir þeirra voru það sem kallað var séni, eða stórsnillingar, sem voru svo gáfaðir og skarpir, að þeir þurftu ekki að lesa eins og þeir dúxar, sem þurfa að vera lúsiðnir og liggja í skólabókunum lon og don til að ná árangri. 

Sagt var að nokkur þessara gáfnaljósa sætu alla daga inni á sjoppunni Skalla handan við Lækjargötu til þess að sýna fram á að þeir þyrftu ekki að lesa, en sætu siðan heima um nætur með fæturna ofan í bölum, fullum af köldu vatni, til þess að halda sér vakandi við lestur, sem fór leynt. 

Nokkrir utanskólanemendur tóku stúdentsprófinu 1960 og var eitt séníið þeirra á meðal, ef ég man rétt. 

Stillt veður, eins og oft er í maí-júní, var prófdagana, og fékk sú saga flug, að séníið hefði sofið einhverjar nætur í runna skammt frá skólanum og risið þar að morgni  úr þessari frumlegu útivistarrekkju til að fara í próf og brillera. 

Aldrei varð ég vitni að þessum meintu uppátækjum séníanna, þótt ég heyrði þessar sögur.

Þótt um það gildi hið fornkveðna, að hvatki er missagt sé, skuli hafa það er sannara reynist, má líka hafa í huga ummæli Indriða G. Þorsteinssonar ritstjóra og skálds þess efnis að góð saga megi ekki líða fyrir sannleikann. 

Ferðamaður ætlaði að sofa við bæjarkirkjuna

Af hverju endurupptakan er æpandi nauðsyn.

Það yrði stórslys í íslenskri réttarsögu og þjóðarsögu ef Guðmundar- og Geirfinnsmálið yrði ekki endurupptekið. 

Síðan bókin Hyldýpið kom út hafa þrjú sterk vitni haft samband við mig sem búa öll yfir vitnisburðum um málið út frá þremur sjónarhornum, sem verður að láta þau lýsa í nýrri rannsókn. 

Eitt þessara vitna er sérstaklega mikilvægt. 

Öll vitnin eiga það sameiginlegt, að í rannsókn málsins var ýmist ekki talað við þau eða, að það sem þau geta nú bent á, var ekki talið rannsóknarvert, líklega af því búið var með aðferðum á borð við 512 daga einangrun eins sakborningsins að knýja fram játningar, sem voru þjóðinni svo mjög að akapi, að dómsmálaráðherrann lýsti því yfir að þungu fargi væri létt af henni.

Vitnin eru nú að nálgast áttrætt. Ef ekki verður talað við þau nú, munu frásagnir þeirra glatast til ómælanlegs tjóns fyrir málið.

Það má ekki gerast.

Upphaflega rannsóknin var svo stórgölluð á alla lund, að það er æpandi nauðsyn á að málið verði allt tekið upp að nýju. Þó ekki væri nema til þess að niðurstaðan á sínum tíma væri dæmd ógild og málið óupplýst. 

Lokafundur um Guðmundar- og Geirfinnsmál

Lappirnar dregnar?

Þegar litið er á sérstakar aðgerðir Íslendinga á þessari öld til að draga úr útblæstri og mengun, er eftirtekjan rýr. 

Á græðgisbóluárunum varð stóri ameríski pallbíllinn að eins konar þjóðartákni okkar, henda naut hann mikilla fríðinda varðandi innflutningsgjöld. 

Árangurinn varð mest mengandi bílafloti í Vestur- og Norður-Evrópu. 

Ekkert land í Evrópu er í neitt líkri kjöraðstöðu og Ísland til að ná árangri í því að draga úr losun.

En lappirnar hafa verið dregnar hingað til.

Yfirlýsingar sem gefnar hafa verið, hafa verið loðnar, því að það er ekki nóg að segja að við ætlum að verða í hópi Evrópuríkja, sem saman draga losun saman um 40%, heldur verður að segja skýrt og skorinort hve mikið við ætlum að gera ein og sér.  

 

Ísland á mikið undir átaki gegn mengun