AFGLÖP Í SAMNINGUM.

Komið er fram að orkuverð á sameiginlegum markaði Norðurlandanna muni líklegast hækka um 40 prósent á næsta ári, úr 2,10 kr í 3 krónur íslenskar á kílóvattstundina. Á sama tíma er upplýst að Orkuveita Reykjavíkur semji um 2,10 krónur til álvers í Helguvík. Það gefur til kynna hvert tjón óðagotsstefnan í orkumálum muni valda Íslendingum. Erlendis hækkar verðið um 40 prósent vegna umhverfisskatta og mengunarkvóta en við verðum áfram með orkuna á útsöluverði.

Hér er verið að semja af sér um 15 milljarða króna alls. Hvað liggur svona mikið á? Ef álverin treysta sér ekki til að borga hækkað orkuverð bíða erlend hugbúnaðarfyrirtæki í biðröð eftir því að kaupa orkuna á réttu verði fyrir mengunarlausa starfsemi.

GETUR EYJÓLFUR HRESST EFTIR SVONA FARSA?

"Hver veit nema Eyjólfur hressist?" er gamalt viðkvæði þegar illa gengur en öll von er kannski ekki enn úti. Var að koma seint í kvöld beint frá Kárahnjúkum og kveikti á Sýn án þess að hafa fylgst með neinu í dag. Sá Íslendinga sprikla dálítið í sókninni gegn Svíum í stöðunni 1:0 en á næstu mínútum tók við einhver mesti farsi sem ég hef séð síðan í 14:2 leiknum fræga, - Svíar skoruðu fjögur mörk á þessum stutta  tíma og síðasta markið þeirra á sér engan líka í þeim fræga 14:2 leik og sennilega ekki í íslenskri landsleikjasögu.

Fyrsti landsleikurinn í mínu minni sem bauð upp á svipaða upplifun var rigningarleikurinn við Dani 1955. Ég minnist þess enn hve spældir allir voru eftir 0:4 úrslit þar sem Albert og Ríkharður, tveir af bestu leikmönnum Íslandssögunnar sáust varla.

Síðan kom leikur danska landsliðsins við Reykjavíkurúrval sem burstaði Danina 5:2. þar sem Hreiðar Ársælsson fór hamförum í vörninni. Það var enginn slíkur íslenskur varnarmaður í Svíaleiknum í dag.  

Mörkin fjögur í landsleiknum við Dani 1955 dreifðust þó á leikinn. Í Svíaleiknum í dag komu fjögur á tíu mínútum, hraðar en nokkur fjögur mörk í  14:2 Danaleiknum 1967.  

Hressist Eyjólfur eftir þetta ofan á Lichtensteinklúðrið og almennt slen í síðustu landsleikjum? Ég er farinn að efast um það.

Þetta er dapurlegt. Sami Eyjólfur skoraði eitt mesta glæsimark íslenskrar knattspyrnusögu fyrir fullum leikvangi í París gegn frönsku heimsmeisturunum á einhverju frábærasta augnabliki íslenskrar íþróttasögu.

Það tekur enginn af Eyjólfi hve magnaður leikmaður hann var. En það er ekki það sama og að njóta gengis sem þjálfari. Því miður.