HVERNIG FORGANGSRAÐA RÁÐHERRAR VERKEFNUM?

Sturla Böðvarsson sagði á dögunum að Grímseyjarferjumálið hefði verið svo stórt og flókið að hann hefði sem ráðherra ekki getað kynnt sér það nægilega vel til að koma í veg fyrir hvernig fór. Þetta er magnað svar. Samkvæmt því ættu ráðherrar að forðast að setja sig inn í stærstu málin en taka í staðinn hin minni fram fyrir og setja sig inn í þau. Við höfum mýmörg dæmi um að ráðamenn erlendis hafa reynt að forðast ábyrgð á klúðurs- og hneykslismálum með því að segja að mál hafi verið svo lítil að þeir hafi ekki haft tök á því að vera með nefið ofan í hvers manns koppi.

Samt hafa margir þeirra orðið að segja af sér vegna hinnar endanlegu ábyrgðar sem yfirmenn bera þótt undirmenn hafi framkvæmt klúðrið.

Í huga Sturlu er þetta öfugt, - þegar mál er stórt og flókið verður að láta það óskoðað að mestu ef ég skil orð hans rétt.

Það er rétt hjá Sturlu að auðvitað getur enginn yfirmaður stórs málaflokks sett sig í smáatriðum inn í hvert mál og líklega er það einnig rétt að eðli máls ráði miklu um hina endanlegu ábyrgð. En hér á landi virðist þessi ábyrgð miklu minni en erlendis.

Síðan er það atriði út af fyrir sig að sumir færa reyndar að því gild rök að Grímseyjarferjumálið hafi verið smámál miðað við stærri mál í samgönguráðuneytinu.

Sé svo hefði Sturla samkvæmt eigin skilningi einmitt átt að fylgjast það vel með framvindu þessa máls að hann gæti gripið í taumana ef þörf krefði.

Skilningur Sturlu er hliðstæður því sem einn þáverandi stjórnarþingmaður sagði um frumvarp VG að láta kjósa um Kárahnjúkavirkjun sértaklega samhliða Alþingiskosningunum 2003. Hann sagðist leggjast gegn þessu þjóðaratkvæði vegna þess að að Kárahnjúkamálið væri svo stórt að það myndi skyggja á önnur málefni í kosningunum og trufla þau.

Þið fyrirgefið, - mér finnst skrýtið sá skilningur að forgangsraða eigi málum þannig að hin smærri séu tekin fram yfir þau stærri.

Annars er sérkennileg tilviljun hvernig Grímseyingar komast nú aftur inn í hringiðu klúðursmáls.

Fyrir um fjórum áratugum var gerður forláta varnargarður við höfnina í Grímsey þvert ofan í aðvaranir heimamanna sem vildu ekki þennan garð vegna þess að hann væri vonlaust dæmi. Svo fór að garðinum skolaði komplett í hafið í einu illviðri.

Enginn virtist taka ábyrgð þá á þessari meðferð opinberra fjármuna.

Nú virðist garðurinn genginn aftur í formi Grímseyjarferjunnar. Í annað sinn báðust Grímseyingar undan vondri sendingu frá þeim sem ferðinni réðu en fengu því aðeins ráðið að reynt væri að lappa upp á ónýtan dall með ærnum kostnaði, - sem sagt að gera málið enn kostnaðarsamara.

Ábyrgðarmenn málsins að vegamálastjóra undanskildum sjá ekki að þeir hafi gert neitt vitlaust og nú virðist engu líkara en að stefni í það að með vífilengjum þeirra sem réðu ferðinni muni þessu ferjumáli skola í haf hneykslismála án þess að nokkur beri á því ábyrgð eða séð verði hvað fór í raun úrskeiðis.

Ekki dæmigert íslenskt?