Þegar hnerrað er í Seðlabankanum...

Getur það verið, að þegar hnerrað sé í Seðlabankanum fái borgarstjórnarmeirihluti á vegum Sjálfstæðismanna banvæna lungnabólgu?

Fróðlegt var að heyra ýmislegt sem kom fram í þættinum Vikulokunum í morgun. Þar bar til dæmis á góma eina af hugsanlegum ástæðum þess, að sexmenningarnir svonefndu risu gegn Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni og fóru "án Villa" á dæmalausan fund með Geir Haarde, gæti hafa verið sú að þeir sem áttu að koma inn í útrásina margfrægu hjá REI voru tengdir Baugsveldinu.

Og maður hugsar með sér að kannski hafi þá verið hnerrað í Seðlabankanum og það nægt til að meirihlutasamstarfið fékk lungnabólgu.

Gunnar Smári Egilsson sagði frá því í Vikulokunum að hann hefði verið ókunnur herbergjaskipan í ráðhúsinu þegar hann kom þangað og ráfað fyrir slysni inn í herbergi aðstoðarmanns borgarstjóra. Þar hefði sést til hans og allt orðið vitlaust.

Á þessu sést hvaða áhrif það getur haft ef menn hafa það á tilfinningunni að hnerrað sé í Seðlabankanum, enda höfðu borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins áður hafnað alfarið hugmyndinni um að Gunnar Smári yrði aðstoðarmaður Ólafs F.

Í Vikulokunum ræddi Gunnar Smári þrennt sem gæti hafa átt þátt í því hvernig málin hafa æxlast í borgarstjórn síðan REI-klúðrið byrjaði.

1. Alltof gagnger kynslóðaskipti almennt í borgarstjórn. Af því dreg ég meðal annars þá ályktun að hnerri í Seðlabankanum hafi meiri áhrif á nýgræðinga, sem muna ekkert annað en að hafa alist upp undir handleiðslu leiðtogans mikla, heldur en á reyndari stjórnmálamenn.

2. Gunnar Smári nefndi tilurð "smákónga" í borgarkerfinu sem hafi dregið úr möguleikum borgarstjóra til að að stjórna jafn markvisst og af sama myndugleika og Davíð og Ingibjörg Sólrún gátu gert.

3. Ókostir þess að semja fyrirfram um forystuskipti á kjörtímabili. Þetta hefði skemmt fyrir í stjórnarsamstarfi Sjálfstæðismanna og Framsóknarmanna síðasta kjörtímabilið, sem þeir sátu í ríkisstjórn, og einnig skemmt fyrir í samstarfi Sjálfstæðismanna og F-lista í borgarstjórn.

Af því sem Óskar Bergsson segir nú um höfnun Samfylkingar á nýjum R-lista má ráða þann vanda, sem hin smærri framboð í borginni þurfa að glíma við, þ. e. að ná minnst 6-7 prósenta fylgi til að koma inn manni.

Það munaði litlu hjá Framsókn síðast að ná inn manni, og í upphafi kosningabaráttunnar sáust tölur allt niður í tvö prósent hjá F-listanum. Í kosningunum 2002 rétt slapp Ólafur F. inn á síðustu stundu.

Óskari hugnast auðvitað betur að komast öruggur inn í skjóli R-lista en að ganga í gegnum tvísýna kosningabaráttu.

Sú staðreynd vegur greinilega þungt hvað snertir meirihlutasamstarf, bæði í sveitarstjórnum og á landsvísu, að meira kemur í hlut hvors um þegar tveir skipta kökunni en þegar fjórir skipta henni.

Á þessu hefur Sjálfstæðisflokkurinn byggt sterka stöðu sína og það svo mjög, að flokkar forðast að ganga til kosninga öðru vísi en óbundnir. Það má velta því fyrir sér hvort það hefði nægt í síðustu kosningum að fella ríkisstjórnina alveg, - Samfylkingin hefði samt tekið upp samstarf við Sjálfstæðisflokkinn.

Samfylkingin hafnaði nýjum Reykjavíkurlista