Þjóðaratkvæðagreiðslur, - til hvers?

Í fréttum útvarps í kvöld var greint frá þeirri ætlan að setja lög um það að meirihluti Alþingis geti ákveðið að fram fari þjóðaratkvæðagreiðslur um einstök mál.

Ég fæ ekki betur séð en að þetta sé alveg grútmáttlaust frumvarp þar sem er hvergi nærri komið til móts við þær kröfur sem gerðar eru á okkar tímum um að auka lýðræði. 

Í mörgum nágrannalöndum eru í gildi lög sem gera ákveðnum minnihluta kjósenda eða þingmanna kleift að knýja fram þjóðaratkvæðagreiðslur um mikilsverð mál. 

Tilgangur þjóðaratkvæðagreiðslna er að ná fram beinu lýðræði í mikilsverðustu málum þar sem opnað er fyrir leið framhjá þeim helsta galla fulltrúalýðræðisins að fólkið framselur vald sitt til fulltrúa sinna og gerir þá að millilið, sem oft fer á svig við þjóðarviljann.

Sem dæmi um þetta mætti nefna nokkur mál: Aðildina að NATÓ, EFTA og EES, Kárahnjúkavirkjun og fjölmiðlalögin. Í öllum þessum málum réði meirihluti þings för og lagðist gegn því að þau væru lögð beint í dóm þjóðarinnar.

Ef hliðstæður kæmu upp myndi meirihluti þings einfaldlega ekki taka þjóðaratkvæðagreiðslu í mál og í málum, þar sem þjóðin væri sammála þingmeirihlutanum hefði hvorki hún né þingmeirihlutinn áhuga á því að leggja þau mál að óþörfui dóm þjóðarinnar. 

Síðast, árið 2003 felldi meirihluti þingsins einfaldlega tillögu um þjóðaratkvæðagreiðslu um Kárahnjúkavirkjun.

Sú tillaga sem nú er borin fram mun reynast jafn máttlaus og ákvæðin í stjórnarskránni um Landsdóm sem aldrei hafa komið til framkvæmda. 

Upptalning mín á málum sem hefði átt að leggja beint í dóm þjóðarinnar segir ekki neitt um afstöðu mína til þessara mála. Ég get þess vegna upplýst það nú að ég var fylgjandi aðild að NATÓ, EFTA og EES, en andvígur Kárahnjúkavirkjun og fjölmiðlalögunum. 

Þótt ég persónulega hefði auðvitað verinn feginn því að hin þrjú fyrstnefndu mál voru ekki borin undir dóm þjóðarinnar og þeim þar með teflt í tvísýnu hef ég ætíð talið að slík stórmál heyri beint og milliliðalaust undir þjóðina sjálfa og sjálfsagt að láta í minni pokann fyrir dómi hennar. 

Ég vísa í Moggaviðtal frá í apríl 2007, sem fyrir sérkennilega tilviljun hangir uppi á vegg í innanlandsflugsafgreiðslu F. Í. á Reykjavíkurflugvelli þar sem ég sagði um það sem þjóðaratkvæðagreiðslur ættu að fjalla: "Allt sem þjóðina varðar" 

Vorferð á Vatnajökul - 3.dagur.

Hér kemur þriðji pistillinn um vorferð Jöklarannsóknarfélags Íslands.

Bið velvirðingar á því hve hann hefur dregist en það er í mörg horn að líta hjá mér. 

Þétt dagskrá mælinga og starfa lá fyrir á þriðja degi vorferðarinnar.

 

 

 

 

Efst sjáum við bíl Landsvirkjunar, sem notaður var í ferðinni undir stjórn Hannesar Haraldssonar og síðan nokkur af tækjunum sem eru í bílnum.

Dagsferðirnar krefjast talsverðs undirbúnings og þarf að koma ýmsum búnaði í gang.

 

Fyrsta dagsferðin var frá Grímsfjalli niður í Grímsvötn undir stjórn Magnúsar Tuma Guðmundssonar, jarðfræðings.

Þarna uppi í meira en 1700 metra hæð verður að nota hvern dag vel, sem gefur.

Dæmi eru um í fyrri leiðöngrum að fólk hefur verið veðurteppt í skálanum í allt að fjóra daga.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á Grímsvatnasléttunni fara fram mælingar með nýjustu tækni til að varpa ljósi á það sem þarna er að gerast.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þegar ekið var vestur Grímsvatnalægðina sást vel til Grímsfjalls. Enn og aftur vakti undrun hvernig Bryndís Brandsdóttir og samferðamaður hennar útlendur lifðu það af að falla í frjálsu 200 metra falli í bíl fram af fjallinu fyrir ca. áratug og lifa það af.

 

 

 

 

 

 

 Á næstu mynd sést grilla í gíginn frá gosinu 1998 vinstra megin á myndinni en framundan er eystri hluti gígsins frá í gosinu 2004. 1998 gígurinn fyllist hratt af ísi og ísinn sækir líka að yngri gígnum.  Magnús Tumi fór þarna niður við þriðja mann og á myndunum ættu stærðarhlutföllin að sjást vel ef þið sjáið slóðina þeirra á víðu myndunum og berið þær saman við nærmyndir sem teknar voru af þeim niðri í gígnum. Hægt er að láta myndirnar fylla út í skjáinn með því að smella á þær í tveimur áföngum. 

 

 

 

 

 Á myndinni af eystri hlutanum standa þau neðst í hlíðinni á miðri mynd. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á myndinni af vestari hluta gígsins sést slóðin eftir þau niðri á botninum nálægt hömrunum í vesturhlíð hangs og þar fyrir neðan er nærmynd af þeim.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ísinn breytir landslaginu hratt og það sáum við ennþá betur þegar ekið var norður í Skaftárkatla og Gjálp, en líka var farið til mælinga í Skaftárkötlum.

Skaftárkatlarnir fyllast ótrúlega upp eftir hlaup úr þeim og á myndunum sjáum við efsta hluta ísveggjarins í baksýn þar sem mælingamenn eru við störf.

Það er skrýtin tilfinning að vera þarna og sjá engin merki um heitt vatnið, sem lyftir íshellunni stöðugt upp þar til hún fellur niður og hlaup brýst fram í miklu hlaupi í Skaftá í ca 50 kílómetra fjarlægð.

 

 

 

 

                                                     Í Gjálpargosinu myndaðist 450 metra hátt eldfjall í gjánni, sem varð til þegar gaus 1996 og flóðið mikla fór niður á Skeiðarársand.

Nú, tólf árum síðar, hefur ísinn ekki aðeins kaffært þetta fjall, sem var tvisvar sinnum hærra en Keilir frá rótum upp á topp, heldur liggur tindur Gjálpar nú á 150 metra dýpi!

Það eru þessir ógnarkraftar íss og elds sem hafa skapað Grímsvötnum sess sem eitt af sex merkilegustu eldfjöllum heims, þeirra er fólk getur séð og skoðað.

 

Neðstu myndirnar eru af fólki á göngu í þessu hrikalega og síbreytilega landslagi átaka íss og elds.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvað um símahleranir hér?

Norðmönnum hefur ekki verið sama um það sem aðhafst hefur verið þar í landi varðandi símahleranir og njósnir.
Þeir létu ekki sitja við umræður um símahleranir heldur ákváðu aðgerðir, gengu í málið og gerðu það sem hægt var til að upplýsa um þær.

Það gerðu þeir með því að ákveða fyrirfram að ekki yrði um sakamál að ræða heldur einungis gagngera rannsókn sem skilaði árangri. Þar með gátu viðkomandi gefið upplýsingar, jafnt "litli landssímamaðurinn" sem þeir er tengdust framkvæmd símhlerana.

Ég hef áður bloggað um það að ég hefði rökstuddan grun um ótrúlega víðtækar símahleranir hér á landi fyrir aðeins nokkrum árum og hef greint frá því hvað benti til þess að svo hefði verið og væri kannski enn.

En svo virðist sem fámennið hér valdi því að viðbrögðin eru önnur en í Noregi, tómlæti og þögn.

Það er sagt að þjóðir fái þau yfirvöld og ástand sem þær sjálfar vilji í raun. Mér sýnist að Íslendingar sætti sig við það að búa við þau mannréttindabrot og frelsisskerðingu sem símhleranir eru.

Þetta gerir hinn íslenski Ragnar Reykás í raun þótt hann hjali um ást sína og þjóðar sinnar á frelsi og mannréttindum.

Hugsanlega fylgst með netnotkun norsku konungsfjölskyldunnar