Skítur á myndum, - leynd hætta.

Nú eru liðnir nokkrir mánuðir frá því að ég fór að birta ljósmyndir hér á blogginu. Hefði mátt byrja á því fyrr því að orðtakið að ein mynd geti sagt meira en þúsund orð hefur stundum fullt gildi.

Ég ákvað því að bíta á jaxlinn og fá mér sæmilega myndavél með nógu góðri upplausn, þetta 10-12 milljón pixla, til þess að þær nýttust fyrir fjölmiðlun. Fyrir valinu varð lítil og handhæg myndavél með 12 milljón pixla upplausn. 

Um daginn kom hins vegar babb í bátinn. Í ferð austur á hálendið, sem var snævi þakið, komu í ljós gráir og dökkir flekkir og dílar á myndunum. Við þetta mátti ekki við búið standa því þessar myndir voru ónothæfar og hluti dýrrar ferðar ónýttist.

Skoðið þið myndina hér við hliðina og sjáið dökka blettinn neðst við jaðar Sandfells við Hálslón og þrjá flekki efst til vinstri.

Það þarf ekki einu sinni að stækka myndina með því að smella á hana í tveimur árföngum til að sjá þetta, svo áberandi eru þessar skemmdir.

Ég hóf því að kynna mér málið og ná mér í upplýsingar um hverju þetta sætti. Niðurstaðan varð þessi:

Venjulegar vasamyndavélar eru ekki vatns- eða rykþéttar. Með tímanum sest skítur á myndflögurnar og koma fram flekkir og dílar á þeim flötum myndanna sem eru sléttir, svo sem bláum himni eða hvítum snjó.

Ef fólk er á ferðinni í rykmettuðu lofti getur þetta gerst furðu fljótt. Líka ef myndavélin er í skítugum vasa.  

Hægt er að láta hreinsa þennan skít af flögunum, en þá er myndavélin ekki í notkun á meðan og þetta getur kostað allt að tíu þúsund krónur í hvert skipti. 

Kannski geta kunnáttumenn lagað myndirnar eftirá en mér finnst þetta ekki viðunandi.  

Flestir láta þetta ekki skipta sköpum við myndatökur við venjulegar aðstæður þegar flekkirnir hverfa í myndflötinn eða virkja eins og skuggar af skýjum eða einhverju öðru. En síðan koma aðstæður þar sem þetta er stórskemmd á myndunum. 

Hins vegar eru til litlar myndavélar sem eru vatnsheldar og rykheldar, þola meira að segja að fara niður á þriggja metra dýpi.

Mín lausn fólst því í að fá mér slika myndavél en gjarnan hefði ég viljað vita það fyrirfram að svona væri í pottinn búið.

Síðan er hins að geta að stærri myndavélar eru flestar með svonefndum sjálfhreinsibúnaði. Miðað við fjárfestinguna í slíkri vél verður kaupandinn að ganga úr skugga um að svo sé. 

Einnig má geta þess, að upplausnin, sem gefin er upp, svo sem 10 milljón pixlar, segir ekki nema hluta sögunnar af því hver gæði viðkomandi myndavél býður upp á.

Linsur og önnur atriði svo sem stærð vélarinanr skipta meira máli, sem sést á því að margar af bestu stafrænu myndavélunum undanfarin ár hafa aðeins boðið upp á ca 10 milljón pixla.

Ég tel að sölumenn myndavéla eigi að fræða kaupendurna um þau atriði sem hér hafa verið reifuð.  

 

Þarf MH áfallahjálp?

Svo er að sjá af fréttum af bálreiðum foreldrum að MH og fleiri menntaskólar séu svo lélegir að nemendur, sem í þeim lenda þurfi áfallahjálp. Samkvæmt þessu hefðu sex af sjö börnum okkar hjóna þurft áfallahjálp á sínum tíma vegna þess að aðeins eitt barnið fór í M.R.

Hin fengu menntun í MH og Fjölbrautaskólanum við Ármúla. Í öllum tilfellum var þetta val þeirra sjálfra en ekki virtist um það að ræða að við sem foreldrar þeirra hefðum brugðist þeim með því að krefjast þess ekki af þeim að ganga í M.R. eða Versló.

Ef það er rétt hjá móður stúlku í Hagaskóla að aðrir menntaskólar en M.R. og Versló séu svo lélegir að börn, sem ekki komast í þá, þurfi áfallahjálp má spyrja á móti hvort til dæmis M.H. þurfi ekki áfallahjálp vegna þess harða dóms sem gefið er í skyn að foreldrar fella yfir þeim skóla og öðrum.

Við hjónin fórum ekkert á límingunum vegna þess í hvaða skóla börnin okkar fóru. Ekki er að sjá, að þeir þrír skólar sem þau gengu í, hafi haft slík úrslitaáhrif á menntun þeirra og gengi í lífinu að mismun sé að sjá þar á.

Foreldrar bálreiðir