Dálítið íslenskt.

Það er svolítið í ætt við viðtekna venju á Íslandi þegar utanríkisráðherra Bandaríkjanna þarf að svara spurningu um skoðun eiginmanns hennar. Hér hefur lengi tíðkast að spyrða fólk saman við foreldra, systkini, maka eða jafnvel börn í stað þess að fjalla um og tala við viðkomandi sem sjálfstæðan einstakling.

Mér er enn í minni hvað Steingrínur Hermannsson mátti búa við langt fram eftir aldri. Ævinlega var talað um son Hermanns, ekki um Steingrím.

Þetta gekk svo langt að það liðu næstum tuttugu ár frá því að þessi "sonur Hermanns" var í fréttunum og þangað til farið var að nefna hann með nafni.

Og það var ekki fyrr en meira en áratug eftir að Hermann lést sem farið var að tala um son hans án þess að vera ævinlega að spyrða hann við föður sinn.

Auðvitað er erfitt að komast hjá því að ákveðin hugrenningatengsl skapist en lengra á það ekki að ná. Meta skal hvern af verðleikum sínum einum en ekki annarra.

Hillary Clinton sýndi klærnar

Tók tíu mánuði.

Bankahrunið fyrir tíu mánuðum var dæmalaus atburður og svo stór að menn áttuðu sig ekki á því þá.

Samt hefði verið gott ef frétt af samskiptum embætta og rannsóknarmanna hefði verið að skýrast fyrir svo sem níu mánuðum í stað þess að það sé að gerast nú.

Ég var í hópi þeirra sem tald einsýnt að þegar í stað yrði að leita bestu fáanlegrar erlendrar aðstoðar við rannsókn þessa gríðarlega stóra máls, en það er til dæmis fyrst nú sem þekktir breskir aðilar bjóða slíkt fram.

Þetta hefur tekið svo alltof, alltof langan tíma og það hefur ekki verið neinum til góðs því að fyrir þá sem ekki hafa aðhafst neitt athugavert er það líka slæmt mál hve mjög þetta hefur dregist að ekki sé nú talað um hve mikinn tíma þeir hafa hugsanlega fengið sem hafa ekki hreint mjöl í pokahorninu.

Samskiptin að skýrast