Hörður, Haukur og Mc Kenley.

Usain Bolt er óvenju hár spretthlaupari, 1,96 metrar á hæð. Af ókunnum ástæðum er hann samt jafn fljótur af stað fyrstu 30 metrana og smærri hlauparar, sem yfirleitt eru taldir hafa forskot í viðbragði og fyrsta hluta spretthlaups.

Hið frábæra afrek Bolts minnir okkur á það að einu sinni áttum við Íslendingar óvenju hávaxinn spretthlaupara, Hörð Haraldsson. Hann var 1,92 metrar, sem á þeim tíma, þegar meðalhæð manna var minni en nú.

Þrátt fyrir hæð sína var Hörður magnaður 100 metra hlaupari og barðist hart í þeirri grein við Clausenbræður, Finnbjörn Þorvaldsson og Ásmund Bjarnason.

Þetta þótti mikil hæð og samsvaraði hæð Bolts á okkar dögum. Engu að síður var Hörður í fremstu röð gullaldar spretthlaupara okkar og stefndi í áttina að því að berjast um gull á EM í Brussel sumarið 1950 í 200 metra hlaupi þegar hann tognaði illa mánuði fyrir mótið.

Mörgum árum síðar fann hann út að tognanir, sem ávallt dundu á honum þegar hann var að nálgast toppform, stöfuðu af röngu mataræði hans, skorti á B-vítamíni sem er nauðsynlegt fyrir vöðva og taugar.

Hörður vann Hauk Clausen naumlega í frægu 200 metra hlaupi 17. júní 1950 en síðsumars fór Haukur til Svíþjóðar eftir að hafa á mjög ósanngjarnan hátt verið meinað að keppa um gull í betri grein sinni, 200 metra hlaupi, á EM í Brussel.

Á Em hafði hann einungis fengið að keppa í lakari grein sinni, 100 metra hlaupi, og var samt einum metra frá verðlaunasæti í úrslitahlaupinu í þeirri grein.

Hann þyrsti því í uppreisn og varð að ósk sinni í Eskilstuna með því að setja þar Íslandsmet í 200 metra hlaupi sem stóð í 27 ár og Norðurlandamet sem stóð í sjö ár ! Þessi árangur Hauks var besti árangurinn í 200 metra hlaupi í Evrópu á því ári.

Herbert Mc Kenley hljóp 200 metrana ásamt Hauki í Eskilstuna og var aðeins þremur sekúndubrotum frá heimsmeti afburðahlauparans Jesse Owens.

Mc Kenley var óvenju hávaxinn hlaupari og það háði honum fyrstu 50 metrana, - nokkuð sem virðist ekki há Usain Bolt.

Þess má geta að Mc Kenley var Jamaíkumaður eins og Bolt og að þessi hefð afburðahlaupara frá því landi er orðin 60 ára gömul.

Þess má líka geta að Örn Clausen, tvíburabróðir Hauks Clausens, átti um margra ára skeið heimsmetið í 1000 metra boðhlaupi ásamt Herbert McKenley.

Að lokum smá fróðleiksmoli varðandi hæð spretthlaupara. Upp úr 1950 kom loks að því að heimsmet Jesse Owens frá miðjum fjórða áratugnum yrði bætt.

Það gerði Ira Murchison, sem var aðeins 1,58 metrar á hæð og var þá fljótasti hlaupari í heimi, 38 sentimetrum lægri en Usain Bolt. 

Bolt stórbætti heimsmet

"Það blæðir aldrei inn á neitt..."

Eitt af því sem menn blésu upp eins og sápukúlu í töfrabrögðum "gróðærisins" nefndist viðskiptavild. 

Þetta var gert aftur og aftur í kaupum skyldra félaga hvert í öðru og verslun með kennitölur.  

Upphæðirnar gátu skipt tugum milljarða og orðið í lokin að heildarupphæðum upp á hundruð milljarða.

Hrun Kaupþings eitt og sér og það tjón í viðskiptavild sem íslenska þjóðin hefur orðið fyrir af þess völdum má því vafalaust reikna upp á hundruð milljarða og þeir sem þessu hruni ollu skulda því þjóðinni afsökunarbeiðni að mínum dómi.

Íslenskur almenningur og fyrirtæki verða áþreifanlega vör við þetta tjón daglega í erfiðleikum og samdrætti sem þetta hrun olli. 

Tjón margra einstaklinga getur hins vegar ekki talist raunverulegt þegar um er að ræða fé, sem í raun var aldrei til heldur spólað upp með viðskiptabrellum. Það virðist Hreiðar Már Sigurðsson ekki skilja þegar hann grætur sitt mikla peningalega tap. 

Ég skal nefna dæmi. Einstaklingur leitaði til mín í öngum sínum og kvað öllu vera lokið hjá sér, hann hefði tapað 20 milljónum króna í hruninu, konan væri að fara frá honum og hann á barmi sjálfsmorðs. Hvort ég gæti ráðlagt honum eitthvað. 

Ég bað hann um nánari útlistun á þessu og gat togað upp úr honum að árið 2000 hefði hann átt átta milljónir króna, sem hann hefði síðan getað látið ávaxta sig með áhættufjárfestingu upp í 30 milljónir króna. Í hruninu hefðu síðan 20 milljónir brunnið upp.

"Þú átt sem sagt tíu milljónir eftir? " spurði ég. "Já," sagði hann, "en ég er að missa stóra húsið og flotta bílinn okkar því ég ræð ekki við að eiga þessar dýru eignir ."

"Voruð þið mjög óhamingjusöm árið 2000? og höfðuð það skítt þá?" spurði ég. "Hafði konan þín nokkuð í huga að skilja við þig þá? "

"Nei," svaraði hann, "en þetta er samt svo gríðarleggt áfall og álitshnekkir fyrir mig að ég get ekki litið framan í hana eða nokkurn mann."

"Þá get ég lítið ráðlagt þér," sagði ég, "fyrst þið takið þessu svona. Kannski hefði verið skást ef þið hefðuð ekki átt neitt fyrir hrun. Þá gætuð þið sagt eins og ég, aðspurð um það hvernig hrunið hafi leikið ykkur: Ég átti ekki neitt fyrir og held mestu af því eftir."

Þetta minnir mig á kerksnis- og hálfkæringsvísu eftir Stefán heitinn Jónsson fréttamann, þegar hann baðst undan því að gera vísu um það atvik að einn samstarfsmanna hans hefði dottið af hestbaki og það hefði blætt inn á heilann á honum.

"Einhvern tíma hefur þú nú gert vísu af minna tilefni" sögðu starfsfélagarnir við Stefán.

"Æi, jæja," sagði Stefán þegar hann ítrekaði tregðu sína við að yrkja um þetta með eftirfarandi vísu:

 

Um slysið þetta aðeins eitt   /

ég yrkja vil:  /  

Það blæðir aldrei inn á neitt  /

sem ekki er til.     

  

Spurningin er nefnilega: Voru auðæfin hans Hreiðars Más, sem hann grætur að hafa tapað, nokkurn tíma raunverulega til ?  

Annarra að biðjast afsökunar