Austanáttin erfið. Þarf lengingu brautar.

Það er ekkert óeðlilegt við það að í austlægri vindátt sveiflist vindur á Ísafjarðarflugvelli og í aðflugi að honum eins og greint er frá í frétt af þessu fyrirbæri þegar hætt var við lendingu þar. 

Vestarlega við völlinn er svonefnd Naustahvllft í fjallinu sem brautin liggur meðfram og frá vesturhluta brautarinnar liggur dalur, Engidalur til suðsuðausturs inn í fjallgarðinn.

Fjallið er ávalt og því getur vindurinn slegist til um 90 gráður ofan af því þegar vindurinn kemur þvert á það úr austri. Vindurinn getur þá komið út Engildal, slegið ofan úr Naustahvilft eða komið inn fjörðinn. 

Á Dorniervél minni kom hér í den kom það fyrir að ég kom þvert yfir fjörðinn og lenti þversum á brautinni.  

Sjá má af veðurstöðvunum Siglunesi og Ennishálsi að vindur var orðinn stífur af austri í morgun og hviður að nálgast 20 metra á sekúndu. 

Ókyrrðin og sveiflurnar við Ísafjarðarflugvöll í morgun ættu því ekki að koma á óvart.

Stór flugvél eins og Fokker 50 á ekki auðvelt með að nýta sér vindstrauma í Skutulsfirði, þannig að hægt sé að koma úr betri átt að vellinum eins og hægt er á minni flugvélum.

Raunar er eftirsjá að Dornier 228 vélunum sem Íslandsflug notaði í á sínum tíma en þær voru eins og sniðnar fyrir aðstæður á Ísafjarðarflugvelli.

En Ísfirðingar vildu ekki fljúga með þessum vélum af því að þær voru minni en Fokkerinn og ekki með jafnþrýstiklefa.  

Ég hef lengi talað fyrir því að brautin verði lengd um 150 metra til austurs til þess að gera flugtak til vesturs inn fjörðinn auðveldara, því að missi Fokker 50 vinstri hreyfil út með mesta leyfilega þunga mega flugmennirnir hafa sig alla við til að ná 180 gráðu hægri beygju fyrir Kubba, Dagverðardal, Tungudal og Seljalandsdal. 

Annar kostur vegna svona lengingar er sá að ef eitthvað fer úrskeiðis í lendingu út fjörðinn bætast 150 metrar við hemlunarvegalengdina.  

Skoðið þið þetta, Ísfirðingar. 150 metra lenging á braut kostar ekki mikið miðað við aukið öryggi í erfiðum aðstæðum.  

Hætti við lendingu á Ísafirði

Stórmót vinnast ekki á æfingamótum.

Því er nú ver að það er að gerast sem ég varaði við rétt áður en EM hófst að sigurvissan gæti verið hættuleg fyrir íslenska liðið því að engin stórmót ynnust á æfingamótum á undan, heldur á mótunum sjálfum. 

Það á ekki að vera hægt að hafa 20 sekúndur til þess að halda boltanum áður en lokaflautan gellur og láta samt skora hjá sér.

En þetta er það sem gerir svo margar íþróttir spennandi þegar hið óvænta getur sett strik í reikninginn.

 

Klúðruðu stigi í lokin

Maybe I should have. Maybe we should have. Maybe we should...

Við erum í raun stödd ennþá í miðju hruninu og hlutir eru að gerast sem gefa lítið eftir því sem gerðist í aðdraganda þess.

Á það erum við minnt með ákæru ríkissaksóknara gegn mótmælendum sem brutu sér leið inn í Alþingishúsið fyrir rúmu ári.

Það var fljótlegt og einfalt fyrir ákæruvaldið að taka í lurginn á þeim á sama tíma og spurt er erlendis hvenær og hvort komi að því að við nokkrum þeim verði blakað sem stóðu að hruninu.

Einmitt þegar þetta er að gerast er að koma til sýningar í kvikmyndahúsum heimildamynd Gunnars Sigurðssonar og Lilju Skaftadóttur, "Maybe I should have." 

Myndin er mjög þarft innlegg í þetta stærsta mál þjóðarinnar því að með henni er farið í gegnum aðdraganda hrunsins, hrunið sjálft og það sem tekið hefur við. Þeirri kvöldstund er vel varið sem þetta er gert í kvikmyndahúsi.  

Þótt fátt nýtt komi fram í þeirri mynd umfram það sem sagt hefur verið og komið hefur fram í fjölmiðlum til þessa þá vekur hún þá, sem hana sjá, til umhugsunar um ástand mála og orsakir þess og er því góður og nauðsynlegur sjónauki til að nota í þeirri sjálfsskoðun sem íslensk þjóð þarf nú á að halda. 

Það eru margir sem geta við slíka skoðun ekki aðeins sagt "Maybe I should have" heldur einnig "Maybe we should have" og líka um ástandið núna: "Maybe we should..."  Hvernig eigum við að bregðst við nú? Fer hér allt í sama farið aftur? Lærum við ekki neitt? Er farið af stað sama skammsýna óðagotið þar sem auðlindir landsins verða seldar fyrir baunadisk og ekkert hugsað um komandi kynslóðir? 

Ég tek ofan fyrir því hugsjónafólki sem hefur afrekað það að gera þær heimildamyndir um hrunið sem þegar hafa litið dagsins ljós. Það kostar mikla vinnu og fórnarlund að gera svona myndir og þær eru mjög nauðsynlegar fyrir okkur. 

Margt er vel gert í þessari mynd og hvað eftir annað var klappað í salnum fyrir snjöllum athugasemdum og góðum sprettum. Má nefna snarpa teiknimyndakafla í því sambandi. Tugþúsundir Íslendinga geta sett sig í spor Gunnars Sigurðssonar þar sem hann fer að leita að peningunum sem hurfu og fer um víðan völl. Þetta er sterkasta hlið myndarinnar og þetta þurfum við öll að gera.  

Ef benda ætti á eitthvað sem betur hefði mátt fara eru það full miklar endurtekningar á setningum og atriðum sem sagðar eru eða koma fram aftur og aftur og missa því vigt auk þess sem myndin lengist að óþörfu. 

 Þetta hefur líklega orsakast af tímahkapphlaupi og einnig af því þekkta fyrirbrigði að í gerð kvikmynda, leikrita og bókmennta verða þeir sem vinna úr efniviðnum að vera grimmir við það að "drepa börnin sín" eins og það er kallað, þ. e. að henda efni sem mikið var haft fyrir að taka og höfundinum þykir vænt um. 

Eins og sagt er með öðrum orðum: "Ruslafatan er besti vinur listamannsins."

Aðeins höfundar verksins vita hverju hent var, - áhorfendur vita það ekki og sakna ekki þess sem þeir vita ekki að hafi verið til. 

Það er ekki þannig að hvert skot og hver setning sem ofaukið var, hafi verið slæm, síður en svo, heldur hitt að endurtekning dregur niður tempó og fletur út. 

Kvikmyndagerð er dýr. Ég hef stundum kallað kvikmyndagerðarmenn einhverja mestu sjálfspíningarmenn sem ég hafi kynnst. Ekki er alltaf víst að allir séu sammála um allt sem kemur fram í heimildarmyndum en það er hverjum hollt að kynna sér mál, skoða þau og mynda sér skoðanir þegar um þau er fjallað eins og gert er með kvikmyndagerð. 

Það er mikilvægt að fólk styðji við bakið á hugsjónastarfi eins og býr á bak við þessa mynd og fari, bæði vegna þess og vegna sjálfs sín í bíó til að sjá hana þegar hún kemur fyrir almenningssjónir.  

Mál mótmælenda þingfest