Var heppinn að lenda ekki í svipuðu.

Reiðhjól sýnast ekki sömu manndrápstæki og bílar en geta samt verið það, samanber frétt af hjólreiðamanni sem hjólaði á danska konu.

Sjálfur mátti ég þakka fyrir að valda ekki stórslysi 1. apríl 1960 þegar ég dró fram gamla reiðhjólið mitt og kom í Menntaskólinn á því vegna þess að ég óttaðist að litli Prinz-bíllinn minn yrði tekinn af hrekkjalómum á þessum degi og gert eitthvað við hann, til dæmis skólanum lokað með honum, af því að hann passaði nákvæmlega inn í skotið, sem bakdyrnar voru í. 

Ég hafði verið að segja skólasystkinum mínum frá því að ég hefði æft mig í því að stökkva af hjólinu á ferð ef keðjan slitnaði eða það yrði hemlalaust. 

Umræðan spannst æ lengra og loks var ákveðið að ég sýndi þetta á bröttu túninu fyrir framan skólann í löngu frímínútunum þegar gert yrði hlé í tilefni dagsins.

Trixið fólst í því að hoppa af hjólinu eins og kúreki af hesti og koma hlaupandi niður, en síðasta snerting mín væri með hendinni, sem ég notaði til að kippa í stýrið svo að það snerist og hjólið færi þar með snöggt á hvolf. 

Þetta gekk allt vel í fyrstu. Ég brunaði niður túnið og stökk af hjólinu á fullri ferð og kom hlaupandi niður niður. 

En síðan klikkaði þetta með síðustu snertinguna og hjólið brunaði mannlaust áfram. 

Það sló þögn á nemendaskarann uppi á brekkunni þegar hann horfði í ofvæni á það að hjólið stefndi fram af brekkubrúninni og stefndi á höfuð og bakhluta konu, sem sat þar á bekk og beið eftir strætó! 

Ofan frá að sjá var engu líkara en að hjólið lenti beint á höfði konunnar! En síðan féll það niður fyrir aftan bekkinn með kengbogna hjólgjörð og gaffal, og var ekki hjólað á því meir. 

Konan stóð hins vegar upp og hristi sig, leit til baka og undraðist á sjá hjólið liggja ónýtt á jörðinni. 

Í sama bili renndi strætisvagn þar að og þá sást, hvað hafði gerst og orðið mér og konunni til bjargar. 

Hún hafði beygt sig áfram til að taka upp tösku sína einmitt á því augnabliki sem hjólið small á baki bekksins, sem hún sat á! 

Ég átti aðvífandi strætisvagni á hárréttu augnabliki það að þakka að hafa ekki valdið stórslysi. Þetta er eitt af mörgu úr lífshlaupi mínu sem ég get þakkað forsjóninni fyrir. 

Hjólaði á danska konu sem lést

Smæð okkar gerir dæmið sérstakast.

Það virðist taka tíma fyrir jafnvel þá sem best ættu að vita að kryfja hrunið mikla til mergjar og læra af því. 

Strauss-Kahn er að reyna þetta með því að taka Ísland sem dæmi og sumt er þar ágætlega sagt og getur verið gagnlegt í umræðunni. Hann gerir þó ekki nóg í því að draga fram ábyrgð gistiríkja útibúa bankanna. 

Eitt vantar þó sárlegast: Smæð íslenska ríkisins, sem er aðalatriði allra eftirmála hrunsins. Þetta lykilatriði veldur því að þótt heimfæra megi íslenska hrunið upp á önnur lönd gerir smæð Íslands sérstöðu okkar máls svo mikla að fram hjá henni má ekki víkja.  

 

Hið sorglega dæmi frá Íslandi