Aðvörunarorð sanna gildi sitt, því miður.

Fyrir kosningarnar 2007 varð Íslandshreyfingin fyrst framboða til að andmæla harðlega þeirri þróun sem þá hófst til að selja auðlindir landsins. Þetta var eitt aðal mál flokksins fyrir kosningar en flestir létu sér fátt um finnast og fannst allt of djúpt í árina tekið. 

Nú er hins vegar því miður að koma fram að þessi aðvörunarorð áttu fullan rétt á sér og að þróunin í þá átt að þjóðin afsali sér auðlindum sínum í hendur útlendinginum er enn hraðari og róttækari en flesta óraði fyrir. 

Geir Haarde orðaði það eitt sinn svo kotroskinn eftir kosningarnar að málefni Íslandshreyfingarinnar hefðu "ekki fengið hljómgrunn" vorið 2007. 

Þeirra á meðal var hið stóra mál um yfirráð þjóðarinnar yfir auðlindum sínum til lands og sjávar. 

Efnahagshrunið er smámál miðað við að það auðlindirnar verði erlendum auðfélögum að bráð. 

Ef þær fara úr okkar höndum er til lítils að guma af sjálfstæði okkar á hátíðarstundum og illa komið fyrir Íslendingum að glata því sem vannst í harðri sjálfstæðisbaráttu fyrir öld. 

Finnum tókst að tryggja sjálfstæði sitt með því að leggja hart að sér við að borga skuldir sínar. 

En afsal eignarréttar yfir auðlindum landsins verður mun erfiðara viðfangs að fást við fyrir afkomendur okkar.

Í þessu birtist enn og aftur fádæma tillitsleysi núlifandi kynslóða gagnvart kynslóðum framtíðarinnar. 

 

Magma samningur fari fyrir dómstóla

Eins og hveiti.

Askan sem hefur fallið úr Eyjafjallajökli að undanförnu er að hluta til svo fín, að hún er hveiti líkust og fýkur í minnsta vindi.  Þetta er bæði kostur og galli. 

Það er kostur að góður strekkingur geti feykt öskunni í burtu eins og gerðist nú seinnipartinn í Vestmannaeyjum. 

Hins vegar er hugsanlegt að svona örfín aska geti smogið í gegnum filtera í hreyflum og inn í viðkvæm tæki. Þarf að hafa vel varann á.

Á túninu þar sem ég er með flugvél mína, þyrlast upp ryk í hverju spori, jafnvel þótt stigið sé ofur varlega til jarðar. 

Ef ég hins vegar ek bílnum í hringi í kringum hana getur það eitt feykt öskunni í burtu og sama gerir hreyfilskrúfan. 

Það kostar talsverða útsjónarsemi að aka flugvélinni þannig um túnið að skrúfan þyrli ekki ryki inn í filterinn. 

Hef ég tekið til þess bragðs að lenda eins stutt og hægt er á enda túnsins og fara á loft í beinu framhaldi án þess að snúa við. 

Það góða við strekkingsvind á þessu svæði um miðjan dag í dag var að talsvert af öskunni fauk í burtu. 

Þótt það væri næsta hvimleitt meðan á því stóð var hreinsun að þessu þegar leið á daginn. 

Askan þyrlast upp