Hver eru áhrif virkjana jökulfljóta?

Í hinni merku bók Guðmundar Páls Ólafssonar um Þjórsárver er athyglisverð umfjöllun hans um áhrif þess að aurframburður jökulfljóta hættir að berast til sjávar og fellur í staðinn til botns í miðlunarlónum.

Þessu atriði hefur verið lítið sinnt hér á landi, miklu minna en maður hefði haldið að nauðsynlegt væri miðað við þá hagsmuni sem  í húfi eru. 

Í tengslum við Kárahnjúkavirkjun var beðið um álit á áhrifum þess að níu milljónir tonna af aur féllu til botns í Hálslóni í stað þess að berast til sjávar út í Héraðsflóa og var tíminn svo naumur og fjárveitingin svo léleg til þess arna að vafasamt er að neitt gagn hafi verið af þessu. 

Margar spurningar vakna í þessu sambandi. Getur verið að aukið aurmagn, sem fljótin fluttu til sjávar á hlýindaárunum 1920 til 1965, hafi átt þátt í því að þorskstofninn óx við landið? 

Getur einnig verið að kólnun á árunum 1965 - 1995 ásamt því að aur í Þjórsá minnkaði vegna virkjana hafi átt þátt í því að þorskstofninn stórminnkaði á þessum árum? 

Áhrif eldgossins á plöntusvif

Ráða strax.

Eðli máls og aðstæður ættu að ráða fremur en lagabókstafur við að velja í starf umboðsmanns skuldara.

Nýbúið er að fara yfir þær umsóknir sem bárust og það flýtir mjög fyrir að taka aðkallandi ákvörðun, sem enga bið þolir. 

Líkurnar á því að einhverjir aðrir sæki um en gerðu í upphafi hljóta að vera litlar og vega léttara en hin brýna nauðsyn að öflug manneskja taki þegar í stað til hendinni við brýnt verkefni. 

Telur að auglýsa þurfi að nýju

Gömul villa kemur í hugann.

Flestir eiga einhverjar bernskuminningar um að hafa villst. Ein slík kemur upp í hugann í sambandi við það þegar átta ára drengur týndist við Norðurá í gær.

Móðir mín hafði farið til tannlæknis við Óðinstorg og ég beið frammi á biðstofu á meðan. 

Líklega hef ég verið um fjögurra ára gamall. Yfirleitt var ég þekktur fyrir það á þessum bernskuárum að vera ótrúlega rólegur og sitja kyrr við að dunda eitthvað eða spekúlera þegar ég hún setti mig á stól eða í sófa þegar hún heimsótti vinkonur sínar og frænkur. 

En í þetta skipti var eitthvað utan dyra sem heillaði mig og ég fór út í að mér fannst afar stuttan göngutúr. 

En ég gleymdi mér aðeins og var fyrr en varði orðinn rammviltur og gekk í angist um göturnar í grenndinni. Aftur og aftur kom ég þó á svipaðar slóðir og Óðinstorg en aldrei á réttan stað og mér leið alveg óskaplega illa, bæði yfir því að vera týndur og ekki síður yfir því að hafa strokið út um dyrnar á biðstofunni. 

Að lokum fór ég að læra á umhverfið og tókst að komast til baka á biðstofuna og setjast þar áður en mamma kæmi loksins út frá tannlækninum. 

Auðvitað þorði ég ekki fyrir mitt litla líf að segja henni frá þessu og hef aldrei sagt nokkrum frá þessu fyrr en nú.  Það var mikið. 

Átta ára fór villur vega

Bílveltur urðu og verða...

Nú nýlega komst tískubullið "bílvelta varð" (í staðinn fyrir að segja einfaldlega "bíll valt") á nýtt stig hér á mbl. is þegar skrifað var "bílveltur urðu."

Hliðstæða væri að segja "tveir húsbrunar urðu" í stað þess að segja "tvö hús brunnu", - segja "tvær afsagnir urðu" í stað þess að segja "tveir sögðu af sér" eða að segja "tvö lærbrot urðu" í stað þess að segja "tveir lærbrotnuðu."

Nú kemur "bílvelta varð" enn einu sinni í frétt hér og um það hef ég aðeins þetta að segja: 

 

Bílveltur urðu og urðu, - 

það orðalag vekur furðu

en óstöðvandi 

er þessi fjandi

á okkar landi. 

 

Já, bílveltur verða og verða

og vitleysan fer sinna ferða. 

Svo arfaslakt er það, - 

þú undireins sérð það, - 

að bílveltur verða að verða.

 

Í felum á Klambratúni