Mikil hugmyndaauðgi.

Á þeim stutta tíma, sem liðinn er síðan Hæstiréttur felldi úrskurð sinn, hef ég hitt margt fólk og heyrt furðu margar hugmyndir varðandi lausn á Stjórnlagaþingsmálinu. Þær eru svo sannarlega af ýmsum toga og fleiri en þær þrjár leiðir, sem nefndar voru í gær.

Á Austurvelli vatt sér að mér maður, sem sagðist vera mjög ósáttur við það að öllum yrði frjálst að bjóða sig fram og neyta kosningaréttar síns ef kosið yrði upp á nýtt.

Aðeins þeir, sem buðu sig fram síðast, ættu að vera í framboði og einungis þeir sem greiddu atkvæði þá, ættu að fá að greiða atkvæði. "Við gerðum ekkert rangt" sagði maðurinn, og ef það á að "endurtaka" kosninguna verður að gera það svona."

Ein hugmyndin sem ég heyrði var sú að Alþingi skipaði 25 Stjórnlagaþingfulltrúa og að síðan gæfist þjóðinni kostur á því í kosningum að samþykkja það eða hafna því. 

Þetta vakti misjöfn viðbrögð hjá þeim sem heyrðu. Tvær mótbárur komu fram: Annars vegar að það væri eins og í alræðisríki að aðeins væri boðinn fram einn listi og ekki hægt að velja á milli hans og annars lista. 

Hin var þess eðlis að ef fólk stæði frammi fyrir því að samþykkja annað hvort þessa 25 eða engan, væri hætta á því að það hafnaði öllum 25 af því að það vildi kannski ekki að einn eða tveir úr hópi 25-menninganna. 

Einn viðmælandi sagði: "Bjóðið þið bara fram til Alþingis, þessi 25, ef ekki verður Stjórnlagaþing."

Enn eitt var nefnt, það er að ekki væri víst að allir þeir, sem Alþingi myndi tilnefna sem Stjórnlagaþingmenn, myndu kæra sig um að fara á þann hátt inn á þingið. 

Á móti þessu hefur verið sagt að í úrskurði Hæstaréttaar felist engin athugasemd við atkvæðatölurnar sem komu upp úr kjörkössunum og því sé aðeins um tæknilega útfærslu að ræða varðandi það að þessi 25 setjist inn á löglegt Stjórnlagaþing. Þau geti gert það án þess að véfengt sé að þau hafi í raun umboð til þess. 

Andsvar við þessu hefur verið að út í frá "lykti" þetta af því að löggjafar- og framkvæmdavaldið séu að fara fram hjá úrskurði Hæstaréttar með því að láta ekki fara fram kosningar að nýju. 

Bent hefur verið á það sem galla að verði kosningar aftur muni þau sem voru kosin í haust fá ósanngjarnt forskot yfir aðra, sem yrðu í framboði vegna þeirrar miklu kynningar, sem þau hafa fengið undanfarnar vikur. 

Þessu hefur verið andmælt með því að sé þetta svona, séu Alþingiskosningar ósanngjarnar, af því að sitjandi þingmenn hafi fengið forskot í kynningu.

Einn viðmælandi minn í miðborginni í dag að ef kosið yrði að nýju, myndi kjörsóknin verða minni en í haust og úrslitin kannski nokkuð önnnur. Það væri heldur ekki sanngjarnt úr því að hvorki kjósendur eða frambjóðendur hefðu gert neitt rangt.

Öll hefur þessi samræða á förnum vegi í dag verið áhugaverð og skemmtileg. Áhuginn virðist vera all nokkur hjá almenningi varðandi þessa mál. 

Ég kasta þessu hér fram svona til fróðleiks. Tel mig vera þolandi í málinu en ekki geranda og vil að svo komnu máli ekki reyna að hafa áhrif á hvað  gert verður að undanskildu því að Stjórnlagaþing eigi að halda á þann skásta hátt sem þeir finna til þess, er um það eiga að véla. 

 

 

Verði skipaðir í stjórnarskrárnefnd

Fordæmið frá 1851.

1851, þegar íslendingar bjuggu í torfkofum í vegalausu landi og voru bláfátækir, var ákveðið að halda kosningar til stjórnlagaþings, sem fjalla skyldi um stjórnskipan landsins.

Það hlaut nafnið Þjóðfundur.

Á þeim tíma sat hér Alþingi sem hefði allt eins getað tekið þetta verkefni að sér en talið var rétt að halda sérstakt þing með sérstöku umboði.

Vel má hugsa sér að einhverjum hafi fundist að betra væri að verja því fé, sem fór í kosningar til þingsins í brýn verkefni og að láta Alþingi, sem þá sat, sjá um að fjalla um stjórnskipunina. 

Aldrei var talað um það að þingið væri umboðslaust af því að aðeins 5% þjóðarinnar hefði kosningarétt og aðeins þriðjungur kosningabærra manna hefðu kosið. 

Aldrei var talað um það að 98% þjóðarinnar hefði ekki kosið til þingsins og að af þeim sökum væri það "umboðslaus" samkoma.

Þegar þinginu var fyrirvaralaust slitið !"af fulltrúa ríkisvaldsins danska urðu fleyg orð Jóns forseta og annarra þingmanna: "Vér mótmælum allir!"

Var hann "umboðslaus" til að mæla þau orð?  Var þetta þing ekki "tóm vitleysa" af því að það lauk aldrei störfum og ekkert kom út úr því á pappírnum?

Ég hygg að um þessar mundir sé okkur hollt að íhuga þetta. 

67 ár eru liðin frá því að landsfeðurnir, sem stofnuðu lýðveldi, gáfu það út að endurskoða þyrfti stjórnarskrána í heild og var skipuð sérstök nefnd í því skyni.

Ef heykst verður á því nú að ganga í þetta verk og klára það munu hugsanlega ýmsir telja það eðlilegt að þetta dragist í 67 ár í viðbót.

Það liðu jú 67 ár frá hinum "misheppnaða" Þjóðfundi 1951 þangað til Ísland varð frjálst og fullvalda ríki. 

Stjórnlagaþing verið þrætuepli flokkanna frá upphafi

Til sóma, strákarnir!

Þótt leikurinn við Frakka væri tapleikur í kvöld fannst mér hann vera íslenska landsliðinu til sóma.

Frakkarnir eru einfaldlega það góðir að með engri sanngirni var hægt að krefjast þess að Íslendingar ynnu þá. 

Þar að auki spiluðust aðrir leikir þannig í dag að þessi leikur var ekki stórmikilvægur fyrir Íslendinga. 

Eftir ófarirnar í tveimur síðustu leikjum voru strákarnir svo illa leiknir í gær að það var áreiðanlega mikið átak fyrir þá að rífa sig upp og þess vegna gat alveg eins orðið um stórtap að ræða hjá þeim. 

Það varð ekki og nú er bara að klára þetta með sama hugarfari. 

Karabatic: Íslendingar leggja sig ávallt fram