Fíkn og veikleikar fara ekki í manngreinarálit.

Það er þekkt fyrirbæri að fíkn af margs konar tagi fer ekki í manngreinarálit.

Þess vegna þekkist það að fólk sem á nóga peninga getur verið haldið stelsýki eða blöndu af spennufíkn og stelsýki sem veldur því að það stelur jafnvel ómerkilegustu hlutum.

Í bókinni Manga með svartan vanga er greint frá því að einn af ríkustu og virtustu stórbændum á Norðurlandi var á sinni tíð gómaður eftir að hafa stolið snærishönk.

Nefna má mörg fleiri dæmi um þetta alþjóðlega fyrirbæri og vitað er að áfengissýki og fíkn fer ekkert eftir greind eða gjörvileika fólks.

 

Þarf alvarlega að leita sér hjálpar

Allt í besta lagi, - hefðbundin gripahús.

Það er nokkuð umliðið síðan ég birti með myndum hér á blogginu hvað væri að gerast við jarðvarmavirkjanir hér á landi, svo sem vegna affallsvatns. 

Enn lengra er síðan ég hef fjallað um affallsvatnið sem rennur frá Nesjavallavirkjun í átt að Þingvallavatni og nú síðast hef ég bent á að affallsvatn hefur runnið um nokkurt skeið óhindrað frá Hellisheiðarvirkjun.

Þetta hefur auðvitað verið alger óþarfi og ekki vakið nein viðbrögð, af því að öllum virðist skítsama og affallsvatn hið besta mál. 'I góðu lagi að mengað vatn komist í Grjótagjá og síðar niður í Mývatn. 

En nú rennur upp fyrir fólki að í síðasta tilfellinu er um að ræða verðmætasta vatnsverndarsvæði landsins fyrir austan Reykjavík og að í húfi geti verið fyrirbæri, sem snertir þá sem eiga heima innan þeirra endimarka heimsyndarinnar sem er vestan við Ártúnsbrekku.  

Komið hefur fram að á sínum tíma reisti Landsvirkjun smalahús á norðlenskum heiðum og lagði þar  vegi fyrir heimamenn þegar Blönduvirkjun var komið á koppinn.

Við Þjórsá bauð fyrirtækið heimamönnum GSM samband og borgun kostnaðar vegna skipulagsvinnu.

Þegar Mörður Árnason missti orðið mútur út úr sér varðandi þetta ætlaði allt vitlaust að verða af hneykslun yfir orðavali hans.

Eins gott að nefna engin slík orð þegar áfram er haldið á sömu braut og í gerðum samningi boðin lýsing á tugi kílómetra þjóðvegar, ljósleiðari heim í hvert hús og hin hefðbundnu gripahús auk fleiri gylliboða eins og gert hefur verið við íbúa sveitarfélagsins sem hefur skipulagsvald á virkjunarsvæðinu á Hellisheiði.

Þetta hefur verið viðurkennd aðferð í áratugi hér á landi og sjálfsagt mál.

Málið er hins vegar aðeins flóknara á Hellisheiðarsvæðinu en það hefur verið áður vegna þess að nú kemur í ljós skipting "heimamanna" í tvo flokka: Annars vegar hinir æskilegu og "góðu" heimamenn sem eru til í stóriðjutuskið og hafa yfirrráð yfir virkjanasvæðinu og hins vegar aðrir "heimamenn" sem eiga heima mun nær virkjanasvæðinu en hafa engin yfirráð yfir því og mega því éta það sem úti frýs. 

Yfir þessa heimamenn í Hveragerði er valtað og hagsmunir þeirra og daglegt líf ekki virt viðlits en reynt að hygla hinum "heimamönnunum" sem mest má verða.

"Follow the money" segir bandarískt máltæki um það hvernig eigi að öðlast skilning á ýmsum málum, "rektu slóð peninganna."

Slóð peninganna í þessu máli liggur um Þrengslaveginn frá Reykjavík til Þorlákshafnar. Þess vegna eru ákvæði í samningi um að lýsa upp Þrengslaveginn en ekki miklu fjölfarnari þjóðleið og varasamari sem liggur yfir Hellisheiði. Í vondum og köldum vetrarveðrum mega þeir mörgu sem um þann veg fara éta það sem úti frýs.   

Það hlálega við þetta er að árum saman hefur án árangurs verið þrýst á að fá lýsingu á Hellisheiðarveginn en síðan kemur það upp að fyrir liggur samningur um að lýsa upp margfalt fáfarnari veg.

Þetta mál er eitt af mörgum sem sýnir í upp á hvaða ógöngur núverandi fyrirkomulag í sveitarstjórnarmálum getur boðið oft á tíðum.

Mengað affallsvatn í grunnvatn

Síðasta vígið að falla ?

Danir hafa dregið lappirnar varðandi það að minnka reykingar og reykt meira en flestar þjóðir.

Drottningin hefur verið þar framarlega í flokki.

En virðast þeir loksins vera að gefa eftir og er það vel. Ingimar Eydal hefði orðið 75 ára um þessar mundir hefði hann lifað. Hann færði að því sterkar líkur á sínum tíma að aðdáendur hans hefðu reykt hann, Hauk Morthens og fleiri hljómlistarmenn í hel með óbeinum reykingum.

"Ef ég stæði upp frá píanóinu og gengi fram í veitingasalinn og kastaði af mér vatni á eitthvert borðið myndi lögregla vera látin fjarlægja mig og þetta talið saknæmt athæfi", sagði hann einu sinni við mig þegar hann átti skammt eftir. "Ég hefði þó ekki ógnað heilsu eða lífi nokkurs manns. Hins vegar er það í lagi að samkomugestir reyki mig í hel."

Mikið hefur breyst síðan Ingimar varpaði ljósi á þetta mál með ofangreindum ummælum. Er það vel og gott ef síðasta vígið í Norðurálfu, sem hefur verið í Danmörku, fer að falla hvað úr hverju.

Afstaða Dana til reykinga gjörbreytt