Loksins, eftir öll þessi ár!

Magnús Leópoldsson og Einar Bollason sátu saklausir í fangelsi í brot af þeim tíma sem Sævar Cieselski að önnur ákærð sátu vegna Guðmundar- og Geirfinnsmálsins. Þeir þurftu ekki að þola nema hluta af því sem hinir sakborningarnir máttu þola í fangelsinu.

Samt voru báðir þessi saklausu menn, Einar og Magnús, komnir á fremsta hlunn með að játa, svo aðframkomnir voru þeir í einangrun fangelsins.

Magnús á þeim forsendum að það væri allt í lagi, því að þegar hann kæmi út úr fangelsinu myndi hið sanna koma í ljós.

Svo óbærileg var vistin orðin honum á rúmum þremur mánuðum.

Persónulega fékk ég að kynnast broti af þessum píslum þegar ég fékk lifrarbrest, stíflugulu og ofsakláða fyrir þremur árum sem entist í þrjá mánuði og rænir viðkomandi svefni, því að vegna lifrarbrestsins er ekki hægt að gefa hinum þjáða nein lyf við kláðanum eða svefnleysinu. 

Við, sem höfum fengið stíflugulu hef ég kallað "Íslenska Guantanamo klúbbinn" vegna þess að svefnrán er árangursríkasta pyntingaraðferð nútímans.

Félagar í Íslenska Guantanamo-klúbbnum þekkja það að þegar á líður í þessu ástandi sjúklingins, styttist í það að hann gangi af göflunum og verði Kleppsmatur.

Af því gæti ég sagt mergjaðar sögur.  

Einar reyndi á tímabili í fangelsinu að einbeita sér að því að reyna að muna, hvernig hann hefði átt þátt í morðinu á Geirfinni. Það gerði hann vegna þess hann gat ekki séð neina aðra ástæðu fyrir því að vera haldið í fangelsi en þá að hann hlyti að hafa gert eitthvað af sér.

Báðum þessum mönnum tókst með viljastyrk að komast hjá því að láta niðurlægja sig með því að knýja fram hjá þeim játningu sem komin var fram á varir þeirra og þeir hefðu þurft síðar að draga til baka.

Þeir munu aldrei bíða þess bætur hvernig farið var með þá.

Fyrir 15 árum gerðum við Þorfinnur, sonur minn, Kastljósþátt um þetta mál og reyndum að kryfja það eftir því sem föng voru á.

Við bárum það saman við morðið á Gunnari Tryggvasyni sjö árum fyrr þar sem lík var til staðar, stolið morðvopn fannst í vörslu hins grunaða og hugsanleg ástæða til morðsins. En aðeins vantaði játningu og þess vegna var hinn grunaði sýknaður.  Það vantaði eitt af fjórum grundvallaratriðum og þess vegna var réttilega kveðinn upp sýknudómur.

Í Guðmundar- og Geirfinnsmálunum vantar lík, morðvopn og ástæður, þrjár af fjórum forsendum, og þá bregður svo við að kveðinn er upp sektardómur af hæstu gráðu.

Shutz, þýskur rannsóknarlögreglumaður, sem fenginn var til að rannsaka Guðmundar- og Geirfinnsmálið var beðinn um að líta aðeins á gögnin varðandi morð Gunnars Tryggvasonar.

Hann sagði að hinn grunaði væri greinilega ekki greindur og þess vegna yrði erfitt að góma hann.

Öðru máli gegndi um sakborninganana í Guðmundar- og Geirfinnsmálunum. Auðveldara væri að fá skarpgáfaðan mann eins og Sævar til að játa, því að aðeins þyrfti að finna eitt smáatriði, sem ekki passaði í framburð hans, og hinn gáfaði reyndi þá yfirleitt að lagfæra það, en kæmi með því oft af stað dómínóferli, sem leiddi hann í gildruna.

Þetta þekkjum við vel úr Colombo-þáttunum.

Flosi Ólafsson gantaðist með þýska lögregluforingjann í Áramótaskaupi og var snupraður fyrir að gefa í skyn að fortíð hans væri frá tímum nasista, þótt afar fínt væri farið í það.

Tuttugu árum síðar kom í ljós að hann hafði verið starfsmaður Gestapo á Ítalíu á stríðsárunum.

Innsæi listamannsins Flosa brást ekki.

Loksins, hálfum fjórða áratug eftir að hér kom upp versta slys dómsmálasögu síðari alda á Íslandi, á nú að fara að rannsaka þetta mál og reyna að ljúka því á þann hátt að þjóðin geti sætt sig við það til framtíðar.

Þetta verður að gera, - ekki til að fella dóma, heldur til að leita sannleikans og ljúka því.

Fyrr eða síðar hlýtur þessi fleinn í holdi þjóðarsálarinnar að verða skorinn upp og fjarlægður og málið afgreitt endanlega. Annað finnst mér ekki vera í boði hjá þjóð, sem vill kalla sig siðaða þjóð.

Aðkoma framkvæmdavaldsins skoðuð

Er það virkilega ?

Er það virkilega að heimurinn hafi breyst eins og bankastjóri breska seðlabankans segir? 

Er það virkilega að hann eigi eftir að breytast enn meira og hraðar en okkur órar fyrir?  

Er það virkilega að öflun flestrar þeirra hráefna, sem knýja áfram hinn skilyrðislausa hagvöxt sé komin í hámark og að leiðin muni aðeins liggja niður á við?

Er það virkilega að ekki sé hægt að "endurfjármagna" tryllingslegar skuldir þjóðríkja heims?

Ég var að horfa og hlusta á á YouTube á Ronald Reagan 1980 í kappræðum við Jimmy Carter fyrir forsetakosningarnar. Carter taldi olíukreppuna sem skall í kjölfar byltingarinnar í Íran hringja viðvörununarbjöllum varðandi það að Bandaríkjamenn og mannkynið yrði að horfast í augu við óhjákvæmileg endalok olíualdarinnar.

Ronald Reagan hélt nú ekki. Talaði mjög sannfærandi um um olíulindir í Bandaríkjunum sjálfum sem myndu breyta þessu öllu.

Síðan er liðið 31 ár. Carter tapaði kosningunum vegna "úrræðaleysis" og "bölsýni". Reagan vann. Hann átti að verða sá sem öllu bjargaði eftir klúður Carters.

Öll þessi mikla olía sem Reagan fullyrti að leyndist undir Bandaríkjunum hefur ekki fundist ennþá.

En hann sigraði í kosningunum.

Reagan samdi við Sádiaraba að auka dælingu úr olíulindum sínum. Heimsmarkaðsverðið lækkaði og  Bandaríkjamenn græddu, en Sovétríkin, sem voru olíuútflutningsland, sköðuðust svo mikið að þau féllu.

Við og við berast fréttir af fundi nýrra olíulinda og gefnar eru væntingar. Aldrei er minnst á hve mikill hluti af olíuneyslu heimsins finnst á hinum nýju stöðum, heldur tilgreindar milljónir tunna af þessum vökva sem allt stendur og fellur með.

Það fylgir heldur ekki sögunni það verður æ erfiðara og dýrara að vinna olíuna.

Enginn Reagan kemur nú fram og lætur Sádiaraba auka dælingu úr olíulindum sínum. Hvers vegna?

Vegna þess að Sádarnir vita sjálfir að olíuauðurinn er takmarkaður og að nálgast endapunkt og að aukin vinnsla myndi aðeins flýta endalokunum en ekki koma í veg fyrir þau.

Í stað þess að þjóðir heims hafi snúið bökum saman til að draga úr áfallinu vegna óhjákvæmilegrar olíukreppu, sem framundan er og mátt sjá fyrir fyrr en 1980 hefur sjúkt efnahagslíf heimsins búið til fjármálaloftbelg, sem gerir íslensku fjármálabóluna, sem sprakk, að sápukúlu í samanburðinum.

Búinn hefur verið til gerviauður lánasprengingar og skuldasöfnunar, sem knýr áfram trúaratriðið hagvöxt, sem getur ekki haldið áfram, heldur hlýtur allt kerfið að springa.

Það er komið að skuldadögunum.  Það er hinn breytti heimur. Framundan er enn breyttari heimur.

Það hefði verið gott að búa sig undir hann og minnka áfallið með breyttu hugarfari.

En því miður hefur það ekkert breyst.

Allt frá Carter til Mervyns King hafa þeir sem viljað hafa stefnubreytingu til þess að komast sem skást frá hinu óhjákvæmilega verið taldir fara með "bölmóð og svartagallsraus."

Hinir, sem hafa viljað blása sápukúluna enn meira upp hafa verið taldir bjartsýnismenn og bjargvættir.

Engum virðist detta í hug að bjartsýni, sem byggist á blekkingum, feluleik og flótta frá staðreyndum, er ígildi hins versta bölmóðs, og að viðbrögð við fyrirsjáanlegum vanda og mikilli áskorun, sem byggjast á hugrekki til þess að horfast í augu við hið raunverulega viðfangsefni er eina vonin til þess að vel geti farið.

 

„Heimurinn hefur breyst“