Bogart, Grant og Ford alltaf jafngamlir.

Það getur verið að Brad Pitt eldist hratt en það er eins og sumir leikarar og þekktar persónur standi bara í stað hvað aldur snertir.

Svo litið sé til fortíðar voru þeir Humphrey Bogart, Cary Grant og Burt Lancaster alltaf jafnmiklir töffarar allt fram um sextugt.

Á sínum tíma fannst mér hins vegar annað gilda um Clark Gable, sem var orðinn ansi lúinn og farinn að láta á sjá þegar hann var kominn yfir fimmtugt, þótt hann væri kallaður "konungur Holllywood".

Enda gekk hann fram af sér í síðustu kvikmynd sinni, "The misfits" þar sem hann lék á móti Marilyn Monroe og fannst hann greinilega þurfa að sanna sig gagnvart svo stórkostlegri kynbombu með þeim afleiðingum að látast um aldur fram.

Svo vikið sé að okkar tímum, sýnist mér Harrison Ford ekki vitund eldri en hann var fyrir tugum ára og skapi sömu hughrif á hvíta tjaldinu og ævinlega, þótt hann verði sjötugur á árinu, sem er að ganga í garð.

 

Brad Pitt eldist hratt

Sannur grátur miðað við forsendur ?

Svo lokað land er Norður-Kórea að blessað fólkið veit ekki annað en að Kim Jong-Il hafi verið guðavera sem steig niður á jörðina og var ómissandi fyrir lífið í landinu og þjóðina.

Þegar öll vitneskja heillar milljónaþjóðar er á þeim nótum sem Norður-Kóreumenn fá að kynnast og er á svipuðu plani og hjá særingamönnum og harðstjórum langt aftur í forneskju þjóðflokka frumskóganna er ekki að undra að múgurinn, sem stendur meðfram götunum sem líkfylgdin fer um, hágráti tímunum saman.

Blessað fólkið veit ekki annað en að Kim Jong-Il hafi verið lagmikilvægasta persónan í lífi hvers og eins.

Séu einhverjir innan um sem hugsanlega efast valda múgsefjunin og kúgunin því að það er ekki hægt að komast hjá því að gráta með, þótt kannski liggi eitthvað annað að baki en hjá kjarna grátkórsins.

Fagna dauða Kims Jong-Ils

Ekki rutt fyrir 700 manns.

Það þætti lélegt úti á landi ef 700 manna byggð úti á landi fengi engan snjómokstur. En þetta er tilfellið við norðanverða Háaleitisbraut milli Fellsmúla og Ármúla.

Íbúarnir þurfa að komast heim til sín um tvær þvergötur sem aldrei eru ruddar. Þær liggja þannig að þegar skafrenningur er, skefur oftast þvert yfir þær.

Ekki þyrfti að ryðja oft snjó þarna, heldur miklu sjaldnar en til dæmis er gert á Háaleitisbrautinni sjálfri.

Í blogginu á undan þessu kemur fram að enda þótt jeppinn minn hafi stalið einn og yfirgefinn á fáránlegum stað við Norðurslóð, rúinn að stórum dekkjum og stigbrettum og númerslaus, virtist viðkomandi snjóruðningsmaður ekki sá neitt athugavert við það heldur ruddi þannig að bílnum að ég varð að moka hann út.

Viðurkenna verður þó að starf ruðningsmannanna er erfitt, einkum þar sem bílar hafa verið skildir eftir á slæmum stöðum.

En algert ruðningsleysi í fjölmennum hverfum borgarinnar er bagalegt.

Það er enginn að fara fram á stanslausa umferð ruðningstækja um þessar götur, aðeins að þær séu ekki látnar gersamlega afskiptalausar.  Þó ekki væri nema einn ruðningur í viku í tíð eins og þessari.

 

P. S.  Nokkrum klukkustundum síðar.

Nú sé ég þegar ég fer héðan niður á Háaleitisbrautina að eitthvað hefur verð reynt að ryðja lhingað inn í íbúðahverfi, eins og sá sem það gerði hafi horft yfir öxlina á mér þegar ég sló inn þennan pistil.

Að vísu er þetta gert alltof seint vegna þess að undirstaðan er öll í frosnum skorningum af því ekki var rutt strax þegar gatan fylltist af snjó í fyrstu hríðunum.

„Það er illa rutt“