Er aðferðin, sem notuð var 1944 ólögleg nú?

Dásamlegt er að sjá bloggara og fleiri hvern á fætur öðrum halda því fram að "gengið sé í berhögg við núgildandi stjórnarskrá" með því að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um frumvarp Stjórnlagaráðs að nýrri stjórnarskrá.

Núgildandi stjórnarskrá var lögð fyrir þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu áður en Alþingi samþykkti hana og löggilti endanlega 17. júní 1944.  Endanlega ákvörðunin þá var auðvitað Alþingis.

Af hverju má ekki fara eins að nú eins og gert var 1944?  Alþingi mun þá eiga síðasta orðið alveg eins og 1944.

Af hverju gengur það allt í einu í berhögg við stjórnarskrána núna?

Næsta stjórnarskrá á undan lýðveldisstjórnarskránni var sú sem lögð var fyrir þjóðina 1918. Af hverju gekk það ekki "í berhögg" við þágildandi stjórnarskrá?

 

Borgarafundur um nýja stjórnarskrá

Bót í máli.

Árum saman hefur því verið haldið fram að gnægð orku í Þingeyjarsýslum tryggi það að álver geti risið á Bakka. Þótt fyrir liggi að slíkt álver geti ekki  orðið arðbært nema það framleiði 340 þúsund tonn á ári, hefur ekki mátt minnast á aðra möguleika, nema viðkomandi sé talinn "óvinur Húsvíkinga" og "á móti atvinnuuppbyggingu og móti rafmagni".

Öll þau tæplega fimm ár, sem ég hef haft á þessu opinbera skoðun, hef ég haldið því fram fyrir daufum eyrum að stóriðjustefna sem byggist á álverum sé fráleit séð frá öllum sjónarhólum og hægt sé að ná miklu betri árangri með því að velja smærri kaupendur sem skapi fleiri og betri störf á hverja orkueiningu og borgi þar að auki hærra orkuverð. 

Þar á ofan þýði álver að allri fáanlegri jarðvarma- og vatnsorku norðausturlands með tilheyrandi náttúrufórnum verði ráðstafað í einn kaupanda og eggin því öll í sömu körfunni. 

Nú loksins hillir undir það að álverastefnan sé að láta undan síga. Það er strax bót í máli ef valdir verða fleiri og smærri kaupendur og farið að öllu með gát og fyrirhyggju. 

En líklega mega áltrúarmennirnir ekki heyra á neitt slíkt minnst. 

Landsvirkjun undirritar viljayfirlýsingar um orkusölu

Eru göturnar á Vatnsendahæð "fjallvegir"?

Vegurinn yfir Ódrjúgsháls liggur upp í 160 metra hæð. Talað er um að þetta sé illfær og erfiður fjallvegur.

Það er að vísu rétt að í austanverðum hálsinum liggur vegurinn niður 16% bratta brekku með tveimur erfiðum beygjum, en auðvelt á að vera að leggja nýjan og betri veg um svonefnda D-leið yfir hálsinn, þar sem þessi erfiða spotta verður útrýmt að öðru leyti en því að ágætt væri að halda honum við sem sögulegum minjum um vegagerð. 

Ef nýr vegur verður lagður um D-leiðina verður hins vegar varla hægt að kalla þetta fjallveg lengur, því að vegir og götur á Íslandi liggja á fjölmörgum stöðum í byggð þetta hátt og jafnvel hærra án þess að talað sé um fjallvegi í því sambandi. 

Utan í Vatnsendahæð og Vatnsendahvarfi í Reykjavík liggja götur upp í allt að 140 metra hæð yfir sjávarmáli án þess að nokkrum detti í hug að kalla þær fjallvegi. Á Keldnaholti og Grafarholti eru götur og hús í um 100 metra hæð yfir sjó. 

Vegurinn um Svínadal milli Búðardals og Gilsfjarðar liggur upp í 220 metra hæð yfir sjó án þess að maður heyri mikið á það minnst hve illfær fjallvegur hann sé. 

Gerð vegarins og vegarstæðið skipta hér miklu máli.

Vegurinn um Hjallaháls liggur hins vegar upp í 332 metra hæð. Það er fjallvegur þótt hann sé ekkert sérstkaklega hár miðað við marga aðra. 

Komið hefur fram að hægt sé með jarðgöngum að losa menn við fjallveginn Hjallaháls. Vestfirðingar eiga að þrýsta fast á að þau verði gerð, enda hefur verið sýnt fram á að sú lausn sé síst dýrari en að skera Teigskóg eftir endilöngu og þvera tvo firði. 

Þeim sem vildu fara þá leið, sem nú er uppi á borðinu, hefur kennt um hve lengi, alltof lengi, hefur dregist að leggja nútíma veg milli Þorskafjarðar og Kollafjarðar. 

En alveg eins og jafnvel frekar mætti segja að stífni hinna sem aldrei máttu heyra neitt nefnt annað en þá lausn sem mestum umhverfisspjöllum ylli, hafi valdið þessari töf.

Segja ráðherra ganga gegn vilja íbúa

Miklu meira en fiskar í Lagarfljóti.

Úrskurður umhverfisráðherra 20. desember 2001, bæði úrskurðurinn sjálfur og dagsetningin, mun þegar fram líða stundir verða dapurlegur minnisvarði um það, hvernig einskis var svifist í því að þvinga fram gerð Kárahnjúkavirkjunar.

Þegar Landgræðslan benti á hið óviðráðanlega leirfok af þurru lónstæði Kárahnjúkavirkjunar, þegar nýfallið leirlag eftir veturinn þekur stæðið, fékk umhverfisráðherra tvo verkfræðinga til að sýna fram á á tæknilega væri hægt að stöðva það.

Á þurrum degi þegar vind hreyfir þornar leirinn á nokkrum klukkustundum og byrjar að rjúka af um það bil 30-40 ferkílómetrum lands. 

Verkfræðingarnir töldu að hægt yrði að fljúga yfir þetta svæði á flugvélum og dreifa rykbindiefnum sem stöðvuðu leirfokið! Málið leyst! Frábært! 

Skyggni í Hálslóni er 7 sentmetrar! Varla handarbreidd. Lónið er stærsti drullpollur í heimi. Samt var sagt að áhrifin af þessu yrðu engin á lífríki Lagarfljóts. 

Annað er að koma í ljós og ekki aðeins það að fljótið sé að deyja, heldur líka þverárnar, svo sem Eyvindará. 

Ekki var minnst orði á það á sínum tíma að litur Lagarins og fljótsins myndi breytast mjög til hins verra.

Enginn hafði leitt hugann að því hvað blágrænleitur litur þess var mikils virði. 

Til samanburðar má nefna það að einn frægasti staður í Banff þjóðgarðinum í Klettafjöllunum heitir Lovísuvatn og fær frægð sína af hinum sérstæða blágræna lit sínum. 

Þegar ég fór til Banff las ég um þetta og hlakkaði mikið til að sjá dýrðina. En þegar komið var á staðinn sá ég að þetta var ekkert merkilegt í augum Íslending. Þetta var bara eins og Lögurinn og Lagarfljótið! 

Nú er Lagarfljótið drullubrúnt en í heimildarviðtali um málið var það eina sem sagt var um þetta: "Nú er fljótið svo miklu fallegra en áður, brúnt eins og hörund á stúlku á sólarströnd"! 

Gaman hefði verið að heyra ánægjustundur þessa viðmælanda ef hann hefði verið látinn dást að afurð sinni horfandi ofan í klósettið. 

Enginn þeirra, sem um virkjunina véluðu sáu Hálsinn, sem Hálslón dregur nafn sitt af, iðjagræn 15 kílómetra löng Fljótshlíð hálendisins. Meira að segja yfirmaður mats á umhverfisáhrifum kom aldrei inn á Hálsinn, hvað þá þúsundir ferðamanna, sem aldrei sáu dalinn sem sökkt var. 

Enda tala menn ennþá um "grjótið" sem nú hefði verið þakið með fallegu vatni. Þeir koma að lóninu seint í ágúst en ekki í júní eða júlí þegar meginhluti lónstæðisins eru leirur og raunar varla viðverandi vegna leirfoks þegar hreyfir vind. 

Þess má geta að í úrskurði ráðuneytisins var var að vísu tiltekið hve mikið gróðurlendi færi undir vatn, , alls um 40 ferkílómetrar, en síbyljan um "eyðisanda og grjót" hefur haft betur. 

Þetta er bara lítill hluti af listanum yfir það sem gert var með Kárahnjúkavirkjun og reynt að breiða yfir eða fegra í hinum dæmalausa úrskurði.  Í bókinni "Kárahnjúkar - með og á móti"  birti ég viðtalsbrot við þáverandi umhverfisráðherra, sem ég geymi en það komst aldrei að í fréttum. 

Ráðherrann fékk tækifæri til að svara aftur þannig að svarið er endurtekið, enda mátti hún búast við því að það yrði birt.  Í svarinu kemur glögglega fram að ráðherrann hefur ekki hugmynd um muninn á afturkræfum og óafturkræfum áhrifum af mismunandi hlutum fyrirhugaðra virkjanaframkvæmda. 

Með öðrum orðum: Ráðherra, sem fellir afdrifaríkasta úrskurð Íslandssögunnar hefur ekki hugmynd um hvað verið er að gera. 

 

 

Lagarfljótsmálið verði rannsakað

Athyglisverð tala: Fjórar þotur fyrir 130 milljónir manna.

Í heimildarmynd um árásina á Tvíburaturnana í kvöld kom fram, að þegar árásin var gerð, hefðu Bandaríkjamenn aðeins tímt að hafa til taks fjórar orrustuþotur til þess að verja norðausturhluta Bandaríkjanna þar sem 130 milljónir manna búa.

Á sama tíma héldu íslenskir ráðamenn að bandaríkjamenn væru tilbúnir til að halda út jafnmörgum þotum í fjarlægu landi, Ísland,i til að verja 300 þúsund manns, aðeins 0,25% af íbúafjöldanum í norðausturríkjunum í þeirra eigin landi!

„Grunaði hryðjuverk“