"Ameríski draumurinn" ekki lengur Bandaríkin?

Þegar straumur innflytjenda var sem mestur til Bandaríkjanna sáu menn landið og möguleikana þar í hillingum. Það var talað um "ameríska drauminn" þar sem allir gátu neytt eigin verðleika til að verða ríkir og hamingjusamir. "Fame and fortune".

Bandaríkjamenn sjálfir hafa líka alla tíð verið iðnir við að setja samasemmerki á milli Ameríku og Bandaríkjanna. Þegar þeir tala um "America" og "Americans" eiga þeir yfirleitt við Bandaríkin, enda Kanadíska þjóðin aðeins litli bróðir á við norðanverðan útjaðar byggilegs land í Norður-Ameríku.

Þegar við tölum um "Kanann" eða "Kanana" eigum við alltaf við Bandaríkjamenn en ekki við Kanadamenn.

Kanadamennirnir, sem gegndu hér herskyldu á stríðsárunum voru aldrei kallaðir "Kanar" heldur Kanadamenn.

Nú sýnir könnun á viðhorfi almennings til fimmtíu landa víðs vegar í heiminum, að Kanada er efst á blaði og Svíþjóð rétt á eftir.

Bæði eru þessi lönd vetrarköld og liggja á norðurslóðum. Það rímar ekki við það að fólk vilji yfirleitt leita til hlýrri landa heldur er það þjóðfélagið sjálft sem vegur þyngst.

Er þá einhver munur á Kanada og Bandaríkjunum, svo mikill munur að Bandaríkin eru miklu neðar á vinsædlalistanum en Kanada? 

Ójá, á mörgum sviðum. Öryggi fólks vegur áreiðanlega þungt. Byssueign er margföld í Bandaríkjunum miðað við það sem er í Kanada og morð og glæpir miklu fátíðari. Velferð og auður verða meira virði ef friðsæld og öryggi fylgja með.

Bandaríkin gjalda þess að vera skotspónn og stuðpúði vestrænna ríkja vegna hins sjálfskipaða lögreglu-, forystu- og yfirvaldshlutverks sem þau hafa smám saman tekið sér í alþjóðamálum.

Það er áreiðanlega mikill munur á velvilja almennings í heiminum til hins tiltölulega friðsæla lands Kanada, sem er svo miklu minna upp á kant við aðrar þjóðir en stóri bróðir í suðri.  Hæfilega fámenn og fjarlægt til að halda sig til hlés og slá ekki mikið um sig.

Flestir kostir Vesturheims eru fyrir hendi í Kanada og færri ókostir.  Maður á oft afar erfitt með að sjá muninn á því að vera á ferð fyrir norðan eða sunnan landamærin og lífskjörin eru svipuð peningalega.

Svipað er áreiðanlega hægt að segja um þau Norðurlönd, sem komast ofar á vinsældalistann en margfalt fjölmennari og öflugri ríki sunnar í Evrópu, þar sem þó er hlýrra veðurfar.

 

Best að eiga heima í Kanada

Á þá að banna "hérann"?

Það fyrirbæri að láta einhvern halda uppi miklum hraða í upphafi millivegalengda- og þolhlaupa er næstum jafn gamalt og hlaupin sjálf.

Þetta var gert á þann hátt að einn keppandinn, sem hvort eð er var ekki líklegur til að vera í fyrstu sætunum, fórnaði sér fyrir hina með því að halda uppi sjúklega miklum hraða ákveðna upphafsvegalengd hlaupsins og draga hina keppendurna með sér.

Þegar "hérinn" eins og svona hlauparar voru kallaði, höfðu ofkeyrt sig, gáfust þeir upp og hættu keppni.

Ég held að afar erfitt verið að sjá við svona fyrirbæri og þar með að fara að banna þátttöku beggja kynja í sama hlaupinu.

Nýjar hlaupareglur: Met kvenna gerð ógild

Merkur áfangi fyrir íslenska fjölmiðlun.

Tvær tilnefningar til Emmy-verðlauna er mikil viðurkenning fyrir íslenska fjölmiðlun og kvikmyndagerð.

Þótt verðlaunin hafi falli í skaut annarra er ástæða til að gleðjast yfir tilnefningunum og minnast þess að fréttastofa RUV hreppti verðlaun Samtaka evrópskra sjónvarpsstöðva fyrir umfjöllun sína um eldgosið í Eyjafjallajökli.

Ég varð vitni að því á vettvangi þeirra hamfara hve undrandi besta fagfólk stærstu erlendu sjónvarpsstöðvanna varð yfir alhliða fagmennsku og færni íslenskra starfsystkina sinna, ekki aðeins við fréttaöflun, kvikmyndatöku, miðlun frétta og dagskrárgerð, heldur einnig við fyrirgreiðslu og tæknilega aðstoð við hið erlenda fjölmiðlafólk.

Það hefur verið ævintýri líkast að fylgjast með hinum stórstígu framförum á þessu sviði hér allt frá stofnun Sjónvarpsins 1966 og forréttindi að hafa mátt vera inni í hringiðu þeirra allt frá fyrstu árum þess.

Emmy-verðlaun ekki til Íslendinga