Þegar jafnvel Framarar hrópuðu "áfram KR!"

Einu sinni tefldi KR fram tveimur liðum í bikarkeppninni í knattspyrnu, A-liði og B-liði. Margir ágætir leikmenn fengu tækifæri til að láta ljós sitt skína B-liðinu, og gekk vel svo að ef minnið bregst ekki, kom að því, að KR-liðin áttust við. 

Einn eftirminnilegasti leikmaður B-liðsins hét Jón Sigurðsson, og var það vinsæll meðal áhangenda annarra liða, að þeir hrópuðu jafnvel "áfram KR!" og hvöttu Jón, sem var stórnefjaður og stundum kenndur við nef sitt. 

Átti það vel við, því að góðir leikmenn verða að hafa gott nef fyrir leiknum. 

Ef vel gengi svo að KR-liðin lentu saman, voru jafnvel harðir Framarar tilbúnir til að hrópa "áfram KR!" í þeim leik, og bæta kannski nafni Jóns við, eða b-inu.

Svo fór, að staðan varð þannig, að ef B-liðið ynni ÍBV, ef munað er rétt, myndi það lenda í næsta leik á móti Aliði KR, og þótti ýmsum tími til kominn að það lið KR sleppti áralöngu taki sínu á bikarnum.

Hrópuðu margir Framarar og fleiri andstæðingar KR-inga því hástöfum "áfram KR" í þeim leik, margir líklega í fyrsta og eina skiptið á ævinni.

En allt kom fyrir ekki; aðallið KR komst mst alla leið, því miður sögðu sumir, en mærðu jafnframt frækilega frammistöðu Jóns og félaga hans sem voru ekkert fjarri því fella aðal bikarliðið á þessum árum úr keppni. 

Jón dreymdi um að spila landsleik, en þurfti að sitja á bekknum án þess að vera tekinn inn. 

Í Færeyjum gekk vel og ákvað þjálfarinn i ljósi yfirburða markatölu Íslendinga í síðari hálfleik, að setja Jón inn á. Jón hljóp inn á og sneri sér í leiðinni til þess að dómarinn sæi númer hans. 

Við það hrasaði hann og sneri sig það illa fæti, að hann varð að haltra út af aftur.  En það kom ekki að sök því að Jón fékk skráðan í leikferils sinn að hafa spilað landsleik. 

Liverpool teflir fram tveimur liðum í einu

Mun aukinn hraði og harka auka vellíðun nemanda?

Það er laukrétt hjá menntamálaráðherra að vellíðan sé forsenda góðs námsárangurs í skólakerfinu. 

Nú er mikið rætt um fyrirbæri, sem átti sér ekkert heiti fyrr en nýlega, svonefnda kulnun í starfi. 

Hún veldur því að jafnvel hámenntuðu og hæfileikaríku fólki fær hvergi það út úr störfum sínum, sem hæfileikar þess og geta standa til. 

Nám, allan grunnskólann og einnig framhaldsnám, er starf, vinna. Nú þarf að víkka út það svið, sem kulnun getur náð til, sem sé, allt niður í grunnskóla, og fara að vinna að því að nemendur fái það út úr hæfileikum sínum og getu sem er í samræmi við það þeir geta lagt fram í náminu. Hugmyndir um að auka stórlega námshraða og námshörku til þess að fá fram "sparnað, hagvöxt og mótvægi við fjölgun ellilífeyrisþega, kunna að líta vel út á exelskjölum, en er það þá alveg víst að vellíðan nemenda verði meiri, vellíðan, sem nú þegar virðist frekar vera skortur á en hitt?

Tengja þurfi saman vellíðan og árangur