Naglasúpuheilkenni eða raunverulegt galdrameðal?

Nýjasta æðið, Keto, hefur nú gripið helming þjóðarinnar, ef marka má fréttir og auglýsingar. 

Markaðssetningin og úrvinnslan eru mjög faglega útfærð með því að setja fram fyrir neytandann alls kyns aukavarning í formi upplýsinga og úrvinnslu. 

Keto kúrinn virðist vera ansi mikil sérgrein og viðfangsefni. 

Í hug kemur gamla dæmisagan um naglasúpuna, þar sem naglinn var gerður að aðalatriði, sem allt annað hverfðist um. 

Vonandi er ekki um slíkt að ræða hér, en hitt hefur oft komið í ljós í hinum fjölmörgu megrunarkúrum fortíðarinnar, sem ansi margir eru löngu gleymdir, að þegar skoðað var nánar það sem fólst í kúrunum, var þar að finna margt sem virkaði megrandi, jafnvel þótt það væri ekki í kúrnum.   

P. S.  Nú er því gaukað að mér, að Keto-kúrinn sé afar svipaður Atkins-kúrnum forðum daga. 

Lykilatriðin til að ná árangri á ketó

Það hafa verið til einstaka menn í svona formi.

Í fræðibókum má sjá, að líkamlega og andlega sé meðalmaðurinn á hátindi getu sinnar um 25 ára aldur. Upp frá því fari að halla undan fæti og afreksmenn neyðist oft til að fara að bæta þetta upp með auknum æfingum og nýtingu á reynslu og þekkingu. 

Í hnefaleikum er stundum sagt að þrítugir hnefaleikarar séu á vafasömum aldri og er þá átt við það að sumir þeirra fari strax þá að sýna afturför. 

Varla er hægt að hugsa sér erfiðari keppnisgrein en 100 metra hlaup til þess að komast hjá því að fara að dala um þrítugsaldur. 

Hraði, snerpa og viðbragðsflýtir ráða mestu um slíkar greinar, nokkuð sem Guðjón Valur Sigurðsson virðist enn éiga býsna mikið af. 

Þess vegna var það afar athyglisvert þegar Linford Christie hélt áfram að ná sínum bestu tímum i hundrað metra hlaupi alveg fram á 35 ára aldur, og var meira að segja svo viðbragðsfljótur, að vera eitt sinn dæmdur úr leik fyrir þjófstart 35 ára gamall á afar umdeildan hátt. 

Nefna má marga hnefaleikara, sem töpuðu titlum sínum 37 ára gamlir, Jim Jeffries, Joe Louis, Sonny Liston, Muhammad Ali og Lennow Lewis. 

Roy Jones jr. átti gengi sitt á tíunda áratug síðusstu aldar að þakka einhverjum mesta hraða, sem hnefaleikasagan kann frá að greina. 

En aðeins rétt kominn yfir þrítugt breyttist þetta, án þess að auðvelt væri að sjá að hann hefði misst hraðann. 

Síðan eru aðrir, sem ulluðu á aldurinn eins og Bernhard Hopkins, sem keppti um meistartign vel fram á fimmtugsaldur, og Jersey Joe Walcott var kominn hátt á fertugsaldurinn þegar hann varð loksins heimsmeistari. 

Guðjón fertugur en hreyfir sig eins og þrítugur

Hæfilega langt um liðið frá hruni helstefnanna.

Síðuhafi man þá tíð í lok Heimsstyrjaldarinnar miklu þegar stór hluti Evrópu og Asíu var í rústum eftir mannskæðasta villimannahernað mannkynssögunnar og sex milljóna skipulega útrýmingu Gyðinga með ítrustu nútímatækni. 

Mönnum bar saman um að aldrei aftur skyldi slíkt geta gerst og að mannkynið yrði reynslunni ríkara. 

En nú eru liðnir þrír aldarfjórðungar síðan og senn verða engir eftirlifandi sem muna þessa hræðlegu tíma, eftir hruni nasismans, fasismans og kommúnismans. 

Og viti menn; fylgi nýnasista og annarra fasískra afla með trú á alræði og andúð á lýðræði og mannréttindum fer vaxandi. 

Þegar fylgjendur þessara hreyfinga eru inntir eftir því, hvað þeir viti um helstefnurnar, sem hrundu í bili á síðustu öld og nú er verið að vekja upp, koma ótrúleg fáfræði og afneitun í ljós. 

Þrátt fyrir allan lærdóminn og gögnin, sem til eru um þessi mál, virðist hitt vega þyngra, að senn verður hæfilega langt frá hruni helstefnanna til þess að hægt verði að vekja upp hina gömlu drauga. 

Dreifðu nasistaáróðri á Kársnesinu