Trump: Minn er mátturinn og dýrðin; ríkið, það er ég.

Donald Trump stundar það sí og æ að miða athafnir sínar í embætti við það að verða endurkosinn forseti á næsta ári. 

Símtalið fræga við forseta Úkraínu þar sem shann beitti efnahagslegum þvingunum til að láta erlendan kollega beita sér gegn hugsanlegum keppinauti til forsetaframboðs, er aðeins eitt dæmið af mörgum um ófyrirleitni Trumps. 

Drápið á helsta herforingja Írans, sem framkvæmd var í Írak, hefur verið fordæmd af ráðamönnum í Írak, en eins og venjulega breiða menn Trumps út allt aðra mynd, þar sem Írakar eru sagðir fagna árásinni. 

Trump sakaði Obama 2011 og 2012 um að nýta sér hernaðaraðstöðu Kana í Írak til að auka á spennu og fá þannig aukið fylgi heima fyrir forsetakosningarnar. 

Nú trompar Trump fyrirrennara sinn hressilega.  Af þessu máli núna er svipuð lykt og af málatilbúnaðinum á Tonkin-flóa í Víetnamstríðinu, þar sem stórefldar hernaðaraðgerðir Bandaríkjamanna voru réttlætar á vægast sagt vafasaman hátt; hinni gömlu sögu af vaxandi og komandi aðgerða óvinanna. 

Johnson, þáverandi Bandaríkjaforseti, gekk þó ekki á jafn óskammfeilinn hátt á stjórnarskrárvarinn rétt þingsins til að samþykkja aðgerðir hersins og Trump gerir nú. 

En hættan og óvissan núna um framvindu mála er enn meiri 1964. 1964 leiddi stefnan til þess að meira en hálf milljón manna voru þegar flest var, í bandaríska hernum, sem beitt var í því viðbjóðslega stríði. 

Nú geta mun fleiri dregist inn í vaxandi átök í Miðausturlöndum og allt kvak Trumps um sig sem friðelskandi forseta afvopnunar gæti snúist upp í andhverfu sína. 

Ein aðal ástæðan er sögð vera sú að vitað sé um yfirvofandi árásir Írana í Miðausturlöndum, þar sem drepnir verði Bandaríkjamenn. Því hafi drápið á Soleimani verið í sjálfsvörn. 

 

Dýnamít í púðurtunnu?

Langbesta, en vanmetnasta verkfærið í snjó: Kústur með nógu löngu skafti.

Þessa fyrstu daga ársins má sjá marga vera að basla við það með litlum sköfum að ná snjó af bílum sínum og fórna höndum yfir því að moka snjóinn í kringum bílana. 

Í hverfinu þar sem síðuhafi býr, sér hann hins vegar ekki í notkun langbesta vekrfærið til þess arna, og það er sfull ástæða til að minna á það, að venjuulegur strúkústur er langþægilegasta, fjölhæfasta pg afkastamesta verkfærið, að minnsta kosti þegar snjórinn er ekki blautur og þungur. 

Prófið þetta bara. 

Kústurinn kemst yfirleitt, ef lagni er beitt, langsum inn á ská í flesta bíla og láta hann liggja á milli framsætanna. 

Sé bíllinn of lítill fyrir hann, má leita fyrir sér um að kaupa kúst með aðeins styttra, en þó mátulega löngu skafti. 

Síðan er einnig sá möguleiki að saga einfaldlega hæfilega langan bút af endanum á skaftinu. 

 

Stormur nálgast Suðaustur- og Austurland